Eerste paasdag wordt bekend dat Scott
Lobdell met één stem verschil is weggestemd.
Voor hem een opluchting, want zijn voorraad geestverruimende
middelen is schrikbarend geslonken. Scott kijkt wazig voor
zich uit, spreekt iedereen collectief aan met 'dude' en laat
zich naar de taxi begeleiden. Terug naar de bewoonde wereld,
waar hij zich weer kan storten op het schrijven van twijfelachtige
comics voor twijfelachtige studiootjes.
Kevin Smith moet blijven, maar erg
vindt hij dat niet. Hij heeft goede hoop dat hij Devin Grayson
kan versieren en in het waterreservoir van het toilet heeft
hij bovendien een plastic zak vol joints liggen waar hij zelfs
blowbuddy Scott niets over heeft verteld.
Het paasdiner verloopt zonder incidenten.
Drew Hayes kwijlt van de voorpret als hij ziet dat speciaal
voor hem extra vlees is klaargemaakt, Alan Moore en Neil Gaiman
gaan zo zwaar aan de whisky dat ze zelfs het platte Engels
van elkaar niet begrijpen en Jill Thompson haalt haar attachékoffertje
uit haar kamer. Het koffertje is gevuld met vrolijke eitjes
van melkchocolade, die Jill in een recordtijd oppeuzelt. Terry
Moore zou graag vragen wat de bedoeling is, maar hij kent
de verhalen over Jills zwarte magie. Als Jill je het 'kwade
oog' geeft, ben je nog niet jarig!
Dinsdag ligt iedereen met een goedgevulde
maag in bed. Buiten kraait een haan, binnen staat de klok
op vijf uur en dan komt door middel van schel gefluit een
eind aan de rust. Bezigheidstherapeute Leonie, die ook bezig
wil blijven en zichzelf tot diëtiste heeft gepromoveerd,
trommelt iedereen naar buiten, zet de schrijvers op een weegschaal
en ontdekt dat iedereen na het Bourgondisch eten te zwaar
is. Iedereen behalve Jill. "Maar we hebben je een koffer
eitjes zien eten! Hoe--?" stamelt Terry. "Simpel,"
begint Jill. "Die koffer bevatte honderd ongeregistreerde
chocolade paaseitjes. Zodra een diëtiste één
van die eitjes aantreft, wordt verder onderzoek direct gestaakt."
Terwijl Jill in haar Scary Godmother
bikini van de lentezon geniet, moet de rest eraan geloven:
een trimloop door de bossen. De groep verzamelt zich omgekleed
en wel op de open plek naast de voortuin. Daar wacht hen een
onaangename verrassing.
"Attentie, stelletje mietjes!"
buldert Warren Ellis. "Ik ben vandaag jullie instructeur!
De komende anderhalf uur ben ik jullie God! Mijn wil is wet.
Als ik om honderd sit-ups vraag, krijg ik honderd sit-ups!
Als ik vraag om een korte sprint, dan lopen jullie je longen
uit je lijf!" Hier en daar verstoppen eekhoorns en konijnen
zich angstig achter een boom. "En de eerste die gaat
zeiken over de zogenaamde man met de hamer, krijgt twee rondjes
extra! De man met de hamer is een mietje! Kom op, schreeuw
het uit volle borst!"
"De man met de hamer is een mietje!"
klinkt het uit acht kelen.
Joe Quesada steekt zijn vinger op.
"Mag ik vragen, die man met de hamer, is daar een comic
van? Is nagedacht over een marketingcampagne? Ik weet enkele
leuke opzetjes voor een uitgebreid businesspla--" Warren
onderbreekt hem met ingehouden woede. "Quesada!"
buldert hij. "Klep houden en lopen! Tempo!" Als
makke lammetjes jogt de groep het bos in.
Tien minuten later haakt Devin hyperventilerend
af. "Ik voel mijn benen niet meer!" kermt ze. "Ik
heb mijn halve lichaamsgewicht uitgezweet." Ook Joe trekt
het niet. "Nog even en ik pas in de kleren die ik vijf
jaar geleden droeg." Drew hijgt uit tegen een boom. "Als
ik hier sterf," ijlt hij, "zorgen jullie ervoor
dat die ex van me geen rooie cent krijgt?" Eigenlijk
kunnen alleen John Byrne en Kevin het tempo aan. Kevin zit
dusdanig vol verdovende middelen, dat hij desnoods een marathon
loopt, terwijl John knetterend van het enthousiasme praat
met zijn held Warren. "Elke week met een ander jong mokkeltje
in bed; ik heb diep respect voor je."
"Wie bén jij eigenlijk?"
vraagt Warren met een stalen gezicht.
Bij de finish wachten Alan en Neil
met een brede grijns op hun gezicht. Ze hebben via het tijdruimteportaal
in Alans baard een stukje afgesneden en begroeten hun collega-Brit.
Warren pakt een megafoon, "Vort, mietjes! Vijf extra
rondjes!" Samen met Alan en Neil overziet hij tevreden
het slagveld.