Als je tegenwoordig bij ons door de
buurt fietst en je bent een beetje aan de lange kant, dan
is de kans vrij groot dat je gemiddeld eens per honderd meter
wordt geschept door een strak over de weg gespannen koord
met die vrolijke oranje vlaggetjes. De eerste keer dat ik
deze nieuwe vorm van wijkversiering ontdekte (het was toen
ruimschoots na middernacht en buiten pikkedonker), werd ik
bijna onthoofd. Geen boom, dakgoot of pergola is meer veilig
voor de vlaggetjesterroristen. Ja hoor, het EK voetbal is
weer begonnen.
Op bepaalde dagen gaat de vlaggetjesregen
gepaard met een angstvallige stilte op straat. Ik heb mij
laten vertellen, dat dit de dagen zijn waarop het Nederlands
elftal één van de drie belangrijke groepswedstrijden
moet spelen. Nu heb ik niets tegen voetbal, maar ik ga mijn
agenda niet aanpassen aan het schema van twee dozijn volwassen
mannen die hun centen verdienen met het trappen tegen een
balletje. Zo kon het dus gebeuren dat ik op de dag van de
wedstrijd tegen Duitsland vrolijk met een goede vriend in
de bioscoop zat. Het werd een privé-voorstelling. Terwijl
heel Nederland zich naar huis snelde voor de wedstrijd van
het jaar, zaten wij met zijn tweeën in een uitgestorven
en aircoloos zaaltje in Utrecht.
"Vrije plaatskeuze," zei
de jongen die de controlestrook van onze kaartjes afscheurde.
Aan zijn gezicht kon je zien dat hij liever thuis voor de
buis had gehangen. Het leek mij een tamelijk overbodige opmerking.
Zelfs de muizen die doorgaans het bezoek aan de bioscoop tot
een waar avontuur maken, waren nergens te bekennen. Waarschijnlijk
waren ze alvast de kaas aan het snijden voor tijdens de wedstrijd.
Het leuke aan met zijn tweeën in de bioscoop is dat het
een soort verlengde huiskamer wordt. Je gaat er eens lekker
voor zitten, legt je benen uitgebreid op de stoel vóór
je en weet je, die mobiele telefoon hoeft niet zo nodig uit.
Een beetje praten tussendoor is ook geen probleem, want je
stoort verder niemand. Eigenlijk konden we dus dankzij het
voetbal alles doen wat die randgroepjongeren al jaren in uitverkochte
bioscoopzalen doen!
Aan het voetbal zelf ontkom je trouwens
nooit helemaal, ook niet als je pas na de wedstrijd thuiskomt.
Laat dat maar aan de Nederlandse televisie over. Een korte
voorbeschouwing, een nabeschouwing, een nabeschouwing van
de nabeschouwing; je kunt het zo gek niet bedenken of het
wordt uitgezonden. Op RTL4 trekt Jan Mulder een gezicht of
hij net iets weerzinwekkend smerigs heeft gegeten (tot je
ontdekt dat die man dus altijd zo kijkt), intussen is het
op Nederland 2 tijd voor het kwartiertje van het nationale
voetbalorakel Johan (de enige Nederlander naast koningin Beatrix
die geen achternaam meer nodig heeft) en bondscoach Dick Advocaat
mag zich op álle zenders verantwoorden voor, afhankelijk
van de zender, zijn slechte wissels of zijn totale gebrek
aan geestelijke bagage.
Persoonlijk vind ik het allemaal nogal
zielig voor Dick. Eerlijk, als ik van mijn achterbuurjongen
van krap twaalf jaar oud moet horen, dat hij net zijn stem
heeft uitgebracht op de website deslechtstewisselooit.nl,
dan heb ik oprecht medelijden met die arme stakker. Het is
zo erg, dat gisteren hier verderop in de straat een nieuw
koord met zelfgePhotoshopte anti-Advocaat vlaggetjes werd
opgehangen! Zelfs al wordt Nederland vanavond niet uitgeschakeld,
zijn dagen zijn geteld. Volgende week zien we hem gewoon als
burger rondlopen op het grastoernooi van Wimbledon. Zou Dick
Advocaat weten dat je tijdens een tenniswedstrijd niet mag
wisselen?
Hoewel, het is deze week zulk regenachtig
weer, dat het tennis in London eerder in een potje waterpolo
verandert. En dát is een sport waarbij je dan weer
wél kunt wisselen. Verwarrend! Ik denk verder dat we
Dick deze winter heel ver bij de schaatsbanen vandaan moeten
houden, want als hij hoort dat je ook daar verkeerd kunt wisselen
(van baanhelft), is hij niet meer te houden en gaat hij Gianni
Romme schuimbekkend te lijf.
Waren we maar alvast een weekje of
twee verder, dan is die krankzinnige oranjekoorts eindelijk
voorbij en kan ik weer rustig door de straten fietsen. Ja,
okay, die lege bioscoopzalen ga ik zeker missen. Dat wel.
Ach, nog twee jaar en het WK begint!