Vorig jaar is Cartoon World, de stripbeurs
in Arnhem, financieel geen succes geweest. De Stripdagen in
Den Bosch waren twee weken eerder en menig stripliefhebber
had daar de gaten in de verzameling gedicht. Dit jaar zijn
de rollen omgedraaid, want waar Cartoon World een week naar
voren is gehaald, zijn de Stripdagen verplaatst naar oktober.
Vandaar dat ik zaterdagochtend 20 september met een gevulde
portemonnee op Utrecht CS stond.
Het plan was, dat messageboardgenoot
Sven mee zou reizen, maar het is bijna traditie dat hij de
trein niet haalt. Gelukkig kreeg ik gezelschap van één
van de vele Peters op het board, die een vriend had meegenomen.
Nadat de conducteur had gefloten, belde ik Sven, die vertelde
dat hij één trein achter ons zat en toevallig
vertaalcollega Peter de Bruin had gespot. Klokslag tien uur
betraden we de stationshal van Arnhem, waar Bernard wacht
hield. Even later werd de groep aangevuld met Sven, gevolgd
door Peter en een al vier uur wakker zijnde, want helemaal
uit België afkomstige Viola.
De busrit richting De Rijnhal was
lekker surrealistisch. Vrijdagavond had ik op de officiële
site opgezocht welke stadsbus ons bij de voordeur zou afzetten,
maar toen puntje bij paaltje kwam, vertelde de chauffeur van
één van de lijnen die op mijn lijstje stond,
dat we de bus naast hem moesten hebben. Inderdaad, een bus
die niet op mijn lijstje stond. Het leek wel een film van
David Lynch.
arnhem
:: beursvloer
Bij de ingang troffen we Eddie, waarmee
het gezelschap op acht kwam. Een door vier deelbaar aantal:
Eddie en Bernard hadden een bon bij zich waarmee ze voor vier
man korting konden krijgen. Hoewel het bij de kassa's druk
was, behoorden we toch tot de eerste duizend bezoekers, want
we kregen ieder een striptas. Truc van uitgeverij Arboris:
in de striptas zat een album van een reeks die je bij hun
stand voor één euro per deel kon aanvullen.
Prima, maar in bijna alle tassen zaten titels die ze zelfs
aan de straatstenen niet meer kwijt konden. Alleen Viola trof
wat leuks. Het zou me niets verbazen als zij de enige was
die bij Arboris de reeks heeft gecompleteerd.
De groep waaierde na het betreden
van de sporthal uit elkaar. Net als vorig jaar hadden weinig
stands goed nagedacht over een bord met hun naam. Zo herkende
ik de stand van Arboris uitsluitend omdat ik één
van de hoge heren aldaar zag. Aan de andere kant van de hal
hadden de mannen van Comicasa het beter voor elkaar. Hun rode
spandoek werkte als een baken en de stand werd omgetoverd
tot uitvalsbasis van de boardbezoekers. Mooie kans voor Marvin,
die iedereen de hardcover van League of Extraordinary Gentlemen
wilde aansmeren.
Samen met Sven begon ik aan een eerste
ronde over de beursvloer, die ruimer van opzet leek. Ver kwamen
we niet, aangezien we om de haverklap andere boardgenoten
tegen het lijf liepen. In het midden van de hal stuitten we
op vertaalcollega Tom Groot, die samen met Bianca in gesprek
was met Dolores. Die laatste gaf een nieuwe betekenis aan
'terminaal verlegen,' toen ze toegaf dat ze mij niet herkende
omdat ze tijdens de Stripdagen van vorig jaar enkel naar de
grond had gekeken. Tussendoor werden praatjes gemaakt met
Joost, Eric en Johan, werden we bij de stand van Stripster
begroet door een bijklussende Aart en verbaasde ik me over
de grote hoeveelheid comics die Jaco die ochtend had gekocht.
In de buurt van Stripster vond een
bijeenkomst van boardbezoekers plaats. Peter, die Dolores
nog niet had gevonden, had me ge-sms't, vandaar dat ik hem
telefonisch richting de juiste plek stuurde. Uiteindelijk
voegden Tom en Sven zich eveneens bij het gezelschap. Dolores
gooide alle schroom van zich af en verkondigde dat ze bij
Aart iemand had verwacht die op Sinterklaas leek. Ook Peter
werd met één zin ontleed, "Volgens mij
mail jij alleen meisjes terug!" Na afloop van de samenscholing
kwam ik tot rust bij de stand van Comicasa. Van Robert en
broer Peter hoorde ik het laatste nieuws uit de wereld van
de comichandel en Marvin deed uitgebreid zijn verhaal over
zijn bezoek aan New York.
Het volgende uur stond sowieso in
het teken van bijkomen. Eerst aan een tafel met Tom, Bianca,
Peter en Viola en later aan een verzameling tafels met zo
goed als alle weeklydose heren, waarbij ik Sven kon verblijden
met twee voor hem gereserveerde bundels Preacher en een Y:
The Last Man. Mijn tas was helemaal leeg nadat ik Mieke had
opgespoord en haar een ooit aan Tim uitgeleend boekwerk teruggaf.
We maakten van de gelegenheid gebruik voor een babbel onder
vier ogen. De vorige maand op het board stevig opgelaaide
misverstanden en meningsverschillen werden gelukkig vlot uitgepraat,
slechts onderbroken door Bernard, die vroeg of hij een doos
comics van twintig cent per stuk even bij ons in bewaring
mocht geven.
Intussen had ik nog steeds geen grondige
ronde gemaakt. Ja, ik had het parcours meerdere malen gelopen,
maar stand voor stand snuffelen, was er niet bij. Zo veel
zocht ik nu ook weer niet, dus het was geen ramp. Alleen de
bundels Paul Has A Summer Job en True Story Swear To God hadden
wel de aandacht getrokken. Ik was net begonnen aan het systematisch
doorkruisen van de beursvloer en had inmiddels Maarten ontmoet,
toen ik Viola en Peter tegenkwam op het moment dat zij nog
wat wilden gaan drinken. Mijn laatste drankje was een slok
melk bij het ontbijt, kortom, ik ging mee.
We gingen gedrieën aan de frisdrank.
Van Viola kreeg ik een verzameling centen die samen €
1,60 moest zijn, maar bij het afrekenen ontdekte ik dat het
precies vijftien cent te veel was. "Ik ben niet zo goed
met cijfers," legde ze uit, wat Peter bracht op het idee
om haar in de stand van Juniorpress de kas te laten beheren.
Opeens heb ik ook een ander beeld bij een zin als 'ik moet
de kas opmaken.' Het gesprek stuiterde alle kanten op, van
de logica van het Belgische studiesysteem ("Volgens de
Belgische wet heb je dus geen recht op een herkansing")
tot het ophalen van jeugdsentiment ("Tiels Flipje? Daar
heb ik nooit van gehoord"). Natuurlijk moest ik onbeschaamd
reclame maken voor Batman, toen niet wetend dat mijn betoog
zo overtuigend was, dat Viola het tweede deel direct op de
terugweg zou aanschaffen.
Hier en daar gingen de eerste boardbezoekers
naar huis. Aan de zijkant kon ik kort de hand schudden met
tekenaar Chris Evenhuis, die langzaam maar zeker zelf wel
kan lachen om het prutswerk dat Image studio Top Cow van zijn
werk voor The Darkness heeft gemaakt. In alle rust maakten
Sven en ik een laatste ronde, die eindigde aan een tafeltje
bij Aart. Gezelligheid mag dan geen tijd kennen, de bussen
en treinen hebben daar geen boodschap aan, vandaar dat we
kort voor sluitingstijd afscheid namen, ik alsnog toegaf aan
de verleiding van twee trade paperbacks en de bus en trein
ons in een uur terugbrachten naar Utrecht CS.
Nu is een stripbeurs zo gezellig als
je het zelf maakt. Dat is de reden waarom ik deze editie van
Cartoon World geslaagd kan noemen, zelfs al hadden naar mij
idee minder stands comics in de verkoop en betekent de ruimere
opzet automatisch, dat het aantal standhouders kleiner is.
Onder de gesneuvelden zaten bovendien veel stands die vorig
jaar niets met strips te maken hadden, dus rouwig ben ik daar
niet om. Weinig afleiding, dus veel tijd voor anderen! Ik
kan me bijna niet voorstellen hoe ik vroeger een dag in mijn
eentje over zo'n beurs kon slenteren. Hoe meer mensen je (beter)
kent, hoe leuker.
Mijn tweede keer Arnhem smaakt naar
meer. Ik sluit de mogelijkheid niet uit dat Juniorpress daar
volgend jaar met een stand staat. Mijn zegen heeft het.
cartoon
world - rijnhal, arnhem feeddate:
20.09.03