Twee jaar geleden riep ik, dat de
Stripdagen als instituut definitief in de uitverkoop was gegaan.
De zeer belabberde locatie in themapark Archeon betekende
vorig jaar zelfs dat ik voor het eerst sinds 1984 een keer
verstek liet gaan. Juniorpress was niet langer met een stand
aanwezig en ik zag geen heil in een reis op en neer naar Alphen
aan den Rijn. Met pijn in mijn hart had ik al afscheid genomen
van de Stripdagen.
Deze zomer klonken opeens nieuwe geluiden
vanuit de organisatie. Archeon werd met zijn hoge toegangsprijzen
aan de kant geschoven en het Euretco Expo Center in Houten
werd aangedragen als alternatieve locatie. Bij mij om de hoek!
Toen ik het nieuws voor het eerst hoorde, wist ik meteen dat
ik in ieder geval een kijkje zou nemen. Toen een paar weken
later duidelijk werd, dat Juniorpress door de verandering
van locatie interesse had in deelname, was de kogel door de
kerk: eind oktober zou het weerzien worden met de beurs waar
ik als klein jongetje verzot op was geraakt. En hopelijk zou
het voelen als een soort thuiskomen.
de stripdagen
:: dag 1
Zaterdag 22 oktober, de eerste dag
van de beurs, kon ik in een rustig tempo mijn ontbijt naar
binnen werken. Een dag eerder had ik al geregeld, dat ik met
vertaalcollega Peter de Bruin mee zou kunnen rijden. Hij komt
uit Den Haag en op weg naar Houten is Zeist dan slechts een
klein stukje om. Stipt kwart over negen was ik gereed voor
vertrek. Samen met Peters medepassagier Bob (die dus blijkbaar
de gehele dag geen druppel alcohol mocht drinken) zoefden
we over de snelweg en vonden we het Euretco Center zonder
noemenswaardige incidenten. Via de achteringang betraden we
de zaal, overigens zonder dat onze heerlijk glimmende medewerkerskaarten
werden gecontroleerd. Ook na 11 september 2001 valt het dus
wel mee met die bewaking.
Na wat zoeken, met de plattegrond
in de hand, vonden we de stand van Juniorpress. De geheel
lege stand. Ja, wij waren de eersten. Braaf rolden we de doeken
op en precies toen de stand klaar was voor gebruik, druppelden
de overige medewerkers van Juniorpress binnen. De hoekstand
was prima in orde. Het enige wat miste, zo merkten we klokslag
tien uur op, was een bordje met de naam Juniorpress erop.
Of desnoods een vlag. Maar ja, dat hadden we niet bij ons.
Vrij veel standhouders hadden niet gedacht aan een bord of
een vlag, vandaar dat die kraampjes het weekend naamloos door
het leven gingen. Het compromis werd gevonden in de vorm van
een rode stift, waarmee onze naam op de witte bakken met comics
werd geschreven.
De deuren waren op dat moment open.
De echte drukte moest echter nog komen. Toch trokken onze
traditionele bakken met Amerikaanse comics (een halve euro
per Amerikaanse dollar) direct veel volk. "Staat het
op volgorde?" was een veelgehoorde vraag, maar helaas,
de enige echte volgorde was dat het allemaal comics waren.
Geen probleem, want ik weet dat niets fijner is dan een uur
lang grabbelen door de bakken en dan dingen tegenkomen waar
je niet naar op zoek was, maar die wel heel leuk zijn. Intussen
was Peter druk in de weer met zijn telefoon, waarmee hij een
paar bezoekers van het andere messageboard naar de stand dirigeerde.
Zo schudde ik de hand met Mariska en Laura. Die tot grote
ontsteltenis mijn naam niet eens kenden!
Tijd voor een uitgebreide ronde door
de zaal. Of eigenlijk, door de zalen, want de beurshal was
opgedeeld in twee grote zalen die door een smalle gang met
elkaar waren verbonden. Links de gewone beurs en rechts de
ruilbeurs. Beide zalen stralen iets uit van de oude gezelligheid,
die ooit heel kenmerkend was voor de beurs in Breda. Ik liet
me echter niet verleiden en hield de hand nog even op de knip.
Een ronde later moest ik eraan geloven, want toen ik Peter
in de rij zag staan bij de stand van Oog & Blik, ontdekte
ik dat Maaike Hartjes een ouder boekje bij zich had dat ik
nog nooit had gezien. Dat werd kopen. En ik kreeg een tekening
erbij, waarmee een eind kwam aan de periode van tien jaar
dat ik de vreemde snuiter was die nooit een tekening van Maaike
wilde.
Terug bij de stand van Juniorpress
groeide de groep internetbekenden uit tot een samenscholing.
Eerst had ik forumgenoot Sven al de hand geschud, kort daarna
stelden Michel en Natascha zich voor, even later liep ik uit
het niets voormalig briefschrijver Johan tegen het lijf en
plotseling meldde ook Bernard zich bij de bakken in de stand.
Gezelligheid was troef, vandaar dat ik besloot dat ik nog
wat geld over de balk kon smijten. Het werd het eerste boekje
van Floor de Goede, het nieuwste talent op het gebied van
de dagboekstrips. Van Eelco Koper, in de stand naast ons,
kreeg ik als klap op de vuurpijl liefst twee presentexemplaren
van zijn Nederlandse comic Powerbeast. Mijn tas raakte zo
heel stiekem toch best vol. Op een stripbeurs is dat meestal
een goed teken.
Tegen het eind van de middag was Juniorpress
eindelijk op volle kracht. Ook Ger Apeldoorn was aangeschoven,
al moest hij regelmatig de stand even uit voor een fikse dosis
netwerken en verplichtingen voor het Stripschap. Tijdens een
prijsuitreiking op de ruilbeurs zagen Peter, Sven en ik opeens
forumgenoot Aart staan. Ondanks tegenslag op het gebied van
zijn gezondheid stond Aart er fit en scherp bij (inclusief
het weeklydose.com T-shirt) en ons kringgesprek had een erg
plezierige ondertoon. In de tussentijd passeerde Jordy en,
niet al te veel later, het gebruikelijke contingent Eriks
en Erics. Het blijft grappig, Erik roepen en kort daarna een
man of vier om je heen hebben zien. Met het eind van de eerste
dag in zicht werd afscheid genomen en werden de doeken weer
over de comics gegooid.
Een leuke bijkomstigheid van de beursterugkeer
van Juniorpress was het traditionele etentje. Normaal is dat
op de locatie van de beurs, dit jaar was het in Bussum, op
steenworp afstand van ons redactiepand. Ik stapte bij Ger
in de auto, waarna al snel bleek, dat het voeren van interessante
gesprekken niet verstandig is als de bestuurder ook nog op
de juiste afslag moet letten. Uiteindelijk waren we slechts
een halfuurtje later op de plek van bestemming. Het eten was
geweldig, de gespreksonderwerpen interessant en aan het eind
van de avond waren we het erover eens, dat deze Stripdagen
in Houten voor herhaling vatbaar waren. Mits daar tijd voor
is, want Ger vertelde tijdens het eten over een supervulkaan
die ooit in Amerika gaat uitbarsten en een eind maakt aan
al het leven daar.
Mijn terugreis verliep per trein en
bus, zodat ik tegen de klok van elf de sleutel in de voordeur
stak. Snel even de tas uitpakken, een glaasje drinken erbij
en daarna meteen naar bed. Want zondag zou ik uiteraard weer
gaan. Met het openbaar vervoer. Zodat ik eindelijk eens die
veelbesproken gele pendelbus tussen de beurshal en Houten
CS kon ervaren.
de stripdagen
- euretco expo center, houten feeddate: 22.10.05