Dark Horse gooit het meer en meer
over de boeg die horror heet. Voorlopig zit tussen de nieuwe
titels nog niet iets waarvoor ik naar de stripwinkel ren,
maar ik sluit niet uit dat daar op korte termijn verandering
in komt. Voor het laatste nummer van Fray is de sprint naar
de winkel in ieder geval verplicht. Jammer dat het momentum
van de miniserie zo is verprutst door een vertraging van meer
dan een jaar.
Het lijkt erop of het bij DC Comics
de maand van de nostalgie is. De miniserie over Batman, Superman
en Wonder Woman bevat de allereerste ontmoeting tussen deze
drie superheldeniconen, Outsiders is een oud concept in een
iets nieuwer jasje, de T.H.U.N.D.E.R. Agents zijn terug van
weggeweest en zelfs Lobo mag weer van de ketting in een miniserie
voor volwassenen. Eigenlijk is Batman / Planetary: Night on
Earth ook nostalgie, al was het alleen omdat de reguliere
serie van Warren Ellis en John Cassaday zo sporadisch verschijnt.
De Vertigo serie The Losers lijkt me leuk. Niet vanwege de
makers, wel degelijk vanwege het concept. DC doet het lekker
met al die verse misdaadcomics.
Joseph Michael Linser laat zich van
zijn goede kant zien bij Image, waar hij begint aan een nieuwe
Dawn miniserie. Helaas zijn de verhalen vaak net te dun, want
het tekenwerk is prachtig. Gaarne wat bedenktijd voor de prijzige
graphic novel Semantic Lace. De mooie cover maakt nieuwsgierig,
dus dat is de moeite van het doorbladeren vast waard. Top
Cow werkt als vanouds op de lachspieren. Want wat hebben ze
verzonnen? De 'cutesy variant cover' door Pop Mhan. Nu vind
ik heel veel dingen en personen 'cute,' maar voor deze variant
covers heb ik toch echt een ander vierletterwoord.
Het gedeelte van Marvel doet pijn
aan mijn portemonnee. Projecten als de Kingpin door Bruce
Jones en Sean Phillips, The Eternal door Chuck Austen en Kev
Walker en een vijfdelige verhaallijn Incredible Hulk door
tekenaar Leandro Fernandez kan ik namelijk niet laten staan.
Opvallend dat Uncanny X-Men nu weer een nieuwe tekenaar heeft.
Als het redactionele team slim is, houden ze Philip Tan vast,
want de preview ziet er buitengewoon goed uit. De heerlijke
covers van Joshua Middleton blijven een lust voor het oog;
zijn exclusieve contract is een prima zet. Vraagtekens mogen
worden geplaatst bij de serie Quest, een Tsunami titel die
honderd procent manga is. Schoenmaker, houd je bij je leest?
Bij de independents gaat alle aandacht
uit naar de Teenage Mutant Ninja Turtles van Dreamwave. Nota
bene met Peter David als schrijver! Als iémand goed
overweg kan met de maffe humor van de Turtles, is hij het,
dus dit kan zomaar een zomerhit worden. Uit pure nieuwsgierigheid
zal het eerste project van Michael Turners eigen uitgeverij
Aspen op mijn lijstje komen. Die jongen heeft eindelijk door
dat hij voor een goede comic ook goede schrijvers moet inhuren.
Van IDW ga ik Steve Niles' Dark Days proberen en even verderop
kan ik bij Oni niet om Love Fights van Andi Watson heen.
Veel nieuwkomers op mijn lijstje.
En het eind is niet in zicht, want bij zowel Marvel als DC
staat behoorlijk wat op stapel. Ach, als het maar goede comics
zijn.
comics
:: in
h-e-r-o
(dc) Het leuke aan vertalen voor Juniorpress,
is dat ik soms comics onder ogen krijg die ik normaal gesproken
nooit zou hebben gelezen. H-E-R-O is zo'n titel. Met Will
Pfeifer als schrijver en Kano als tekenaar is het op het eerste
gezicht immers geen gouden succesformule. Beide makers kwamen
me wel bekend voor, maar dat heeft zo weinig indruk gemaakt,
dat ik niet meer kan herinneren waar, wanneer en op welke
serie.
In de eerste twee nummers maakt de
lezer kennis met Jerry Feldon, een loser die op een dag een
bizar object heeft gevonden dat hem telkens een andere superheld
laat zijn. Tot zover niets nieuws onder de zon, want conceptueel
verschilt het nauwelijks van een vrachtlading andere comics
die de afgelopen tien jaar zijn uitgebracht. De twist zit
in de uitwerking: Jerry vertelt zijn hele verhaal aan een
medewerker van de Crisis Hotline, waarbij middels flashbacks
wordt getoond wat hij in zijn rol als superheld teweeg heeft
gebracht.
Pfeifer brengt de voor- en nadelen
van een bestaan als superheld scherp in beeld. Zo zorgt Jerry
ervoor dat een fietser niet door een aanstormende auto wordt
geschept, maar in plaats van bewondering krijgt hij slechts
een grote mond als beloning. En wanneer hij de misdaad in
zijn eigen achterbuurt wil aanpakken, wordt hij recht in het
gezicht uitgelachen door de plaatselijke dealer. Kano's krasserige
tekenwerk voorziet de vertelling van een druilerig realisme
dat rechtstreeks afkomstig lijkt uit een Vertigo comic.
H-E-R-O is niet meer dan de levenswijsheid:
een bijzondere kracht betekent ook een bijzondere verantwoordelijkheid.
De insteek is echter een moderne, waardoor de serie voorlopig
meer dan genoeg boeiende mogelijkheden kent. Toch goed dat
ik een nummer heb meegepakt!
comics
:: out
scion
(crossgen) Schrijver Ron Marz heeft met Scion
een gevaarlijke comic in handen. Al in het eerste jaar werd
helder dat hij zelden de makkelijkste weg kiest. Hij neemt
risico's, vermijdt de voorspelbare clichés en heeft
zo veel durf dat hij gemiddeld eens per twaalf nummers de
status-quo van de serie omver schopt. Dat levert veelal ijzersterke
nummers om, maar helaas kan het net zo hard de verkeerde kant
opgaan.
Drie jaar werkt Marz nu aan de avonturen
van Ethan, een jonge prins die tijdens een duel de beschikking
krijgt over bijzondere krachten. Drie jaar vol verrassende
wendingen en gewaagde experimenten. In zijn streven naar het
vinden van paden die niet zijn platgetreden, heeft Marz de
laatste tijd echter keuzes gemaakt die wellicht te geforceerd
zijn. Ethans relatie met Ashleigh levert romantische platitudes
op, het Tournament Isle als hun nieuwe thuis wordt niet uitgewerkt
en het aantal zijwegen neemt exponentieel toe.
Kortom, allemaal kleine problemen
die niet direct betekenen dat sprake is van een slechte comic.
Vervelend wordt het, wanneer tekenaar Jim Cheung keer op keer
verstek moet laten gaan. Zijn stijl is niet alleen stabiel,
het is tevens dermate sfeerbepalend geworden, dat een gasttekenaar
zonder uitzondering teleurstelt. Okay, alles is netjes vooraf
aangekondigd, maar zonder Cheung is Scion geen Scion. Voor
CrossGen een bekend fenomeen, daar iets soortgelijks geldt
voor tekenaar Greg Land van de serie Sojourn.
Al met al kent Scion dus een ongelukkige
samenloop van omstandigheden. Marz heeft een paar keer verkeerd
gegokt en hij heeft de pech dat precies die delen door een
gasttekenaar zijn verzorgd. Een reden om met de serie te stoppen,
is het niet, maar een gewaarschuwd schrijver telt voor twee.