Dark Horse haalt deze maand met Michael
Chabon weer een schrijver van naam in huis. Die Pulitzer Prize
heeft hij immers ongetwijfeld niet voor niets gewonnen! Zijn
The Escapist zal niet op mijn lijstje belanden, maar het is
in ieder geval een goed teken dat de uitgeverij op zo'n manier
durf toont. Een andere grote naam is Mark Millar, die aan
de miniserie Chosen begint. Millar komen we overigens verderop
in de Previews vaker tegen.
Kyle Baker begint bij DC Comics aan
een maandelijkse serie over Plastic Man. Een klein beetje
retro, een klein beetje modern en toch vooral typisch Baker,
die van deze comic zomaar een groot succes kan maken. Intussen
krijgt Robin in Bill Willingham en Rick Mays een vers team
makers. De schrijver heeft zich reeds bewezen, maar het is
de vraag of de veramerikaniseerde mangastijl bij dit personage
past. Hopelijk worden na Superman #200 de series over de Man
van Staal toegankelijker, want het gebeuren met de Futuresmiths
is redelijk langs me heen gegaan. Als altijd bij DC verder
erg veel origineel materiaal in hardcover, plus het laatste
deel van de crossover JLA / Avengers.
Zoals gezegd, is het de maand van
Mark Millar. Samen met Ashley Wood verschijnt bij Image de
special Run, wat niet onaardig lijkt. Toch jammer dat hij
zich ook voor het karretje van Top Cow heeft laten spannen,
want Wanted mag in J.G. Jones een goede tekenaar hebben, concept
en de manier waarop de comic wordt gepromoot (met variant
covers) staan me erg tegen. Voor de liefhebbers van landgenoot
Romano Molenaar is daar nog altijd de miniserie Cursed, geschreven
door onder meer Fiona Avery.
De Marvel titel Ultimate Spider-Man
bereikt nummer vijftig en introduceert de Black Cat. Dat ziet
er zeer aantrekkelijk uit! Iets minder enthousiasme wordt
gereserveerd voor Ultimate Fantastic Four, al zal het tekenwerk
van Adam Kubert zonder twijfel sterk zijn. Captain America
krijgt eindelijk een vernieuwd team vaste makers in Robert
Morales en Chris Bachalo. Mogelijk het proberen waard. Dat
geldt niet voor de Ant-Man miniserie. Waar ik dan wel nieuwsgierig
naar ben, is het allerlaatste nummer van Grant Morrison voor
New X-Men. De boodschap dat Marc Silvestri volgende maand
zijn opwachting maakt als de nieuwe tekenaar doet het eveneens
goed.
Bij de independents gebeurt weinig,
of het moet The Unfunnies bij Avatar Press zijn. Ja, weer
een comic door Mark Millar, die de laatste tijd al zo veel
hooi op zijn vork heeft genomen, dat de kwaliteit van zijn
werk eronder lijdt. Cartoon Books presenteert het laatste
deel van Jeff Smiths epische comic Bone, CrossGen probeert
het met Abadazad voor een jongere doelgroep en Dreamwave borduurt
voort op het succes van de paar dozijn Transformers comics.
Zeker de moeite waard: het door IDW uitgegeven Lore (tekenwerk
van Ashley Wood) en de tweede druk van Craig Thompsons indrukwekkende
Blankets (Top Shelf).
Dikke Previews trouwens, ook zonder
het los verkrijgbare deel Marvel titels. Je kunt merken dat
al het materiaal in de feestmaand december verschijnt.
comics
:: in
human
target (dc) Het leuke aan de Vertigo titel
Human Target is, dat het eigenlijk alles fout doet en dat
het desondanks een prima serie is. Schrijver Peter Milligan
heeft een oud concept eerst met een miniserie in een modern
jasje gegoten, het daarna nog eens dunnetjes overgedaan met
een graphic novel en het pas op basis daarvan tot een maandelijkse
comic omgetoverd. Toegankelijk is anders!
Uitgangspunt is Christopher Chance,
een meestervermommer die zijn geld verdient met het in de
huid kruipen van anderen. Wanneer louche types het hebben
gemunt op een filmregisseur, is Chance de persoon die vermomd
als die regisseur voor levend doelwit speelt. Op zich een
intrigerend idee, dat door Milligan wordt uitgebouwd met een
extra laag psychologische diepgang. Want waar houdt Christopher
Chance precies op en waar beginnen zijn alter ego's? Bestaat
Christopher Chance eigenlijk nog wel?
De tekenaar van de eerste miniserie
is op te jonge leeftijd gestorven. In de persoon van Javier
Pulido is een opvolger gevonden die zo'n afwijkende stijl
heeft, dat het bijna een compleet andere comic is geworden.
Pulido's werk is minimalistisch, stilistisch en noir, wat
verrassend genoeg geen belemmering is voor het realisme in
de verhalen. Sterker, de toegankelijke stijl compenseert de
vaak complexe vertelstijl, waarna een evenwichtige reeks overblijft.
Human Target is een kwestie van even
doorbijten, maar daarna gaat een wereld vol mogelijkheden
open. Actueel of ouderwets, hard of diepgravend, Milligan
en Pulido kunnen hier alle kanten mee op. Lof voor DC, die
deze makers de kans heeft gegeven.
comics
:: out
jack
staff (image) Vorig jaar ben ik met enthousiasme
aan deze door Paul Grist geschreven en getekende reeks begonnen.
Dat was toen in de vorm van een paperback, wat vlot weglas.
Kort daarna maakte de serie een overstap naar Image, waar
het bovendien het ouderwetse zwart-wit verruilde voor full
color. Helaas is het gevolg geen reden voor grote tevredenheid.
Het probleem is namelijk, dat Jack
Staff in een bundel gelezen moet worden. Als maandelijkse
comic werkt het niet, omdat de fragmentarische vertelstijl
veel minder geschikt is voor de spanningsboog van dat medium.
Grist werkt met anekdotische avonturen, dwarrelende subplots
en vooral veel expositie, zodat per los nummer in feite niets
gebeurt. Hoe storend dat is, blijkt des te meer wanneer de
serie door onvoorziene omstandigheden een fikse vertraging
oploopt.
Sprake van een slechte comic is hier
overigens niet. Met name op het gebied van de tekeningen scoort
het ook in kleur zonder uitzondering een voldoende. De personages
worden middels enkele strakke lijnen trefzeker neergezet en
de experimenten met de vormgeving slaan de plank zelden mis.
Hoofdpersonage Jack Staff is een klassieke held, een echt
icoon, waar een dergelijk stilistische tekenstijl uitstekend
bij past. Voer voor de liefhebber, mits hij of zij zo lang
op nieuwe nummers kan wachten.
Bij een serie die zo overduidelijk
beter tot haar recht komt in de vorm van een paperback, is
de keuze natuurlijk snel gemaakt. De maandelijkse comic gaat
van mijn lijstje en zo kan ik me eens per jaar verheugen op
een dikke dosis gebundelde avonturen van Jack Staff.