Schrijver en tekenaar Paul Chadwick
haalt zijn creatie Concrete van stal voor de zesdelige miniserie
The Human Dilemma, wat goed nieuws is voor fans van vroeger
en natuurlijk ook voor uitgeverij Dark Horse, die hierdoor
weer werkt aan een nog bredere diversiteit aan comics. Intussen
lanceren Ron Marz en Luke Ross met Samurai: Heaven and Earth
een miniserie die veel lijkt op een overblijfsel uit het CrossGen-tijdperk.
DC pakt voor feestmaand december uit
met nieuwe makers voor de twee belangrijkste Batman comics.
Zo gaan David Lapham en Mike Carey twaalf nummers aan de slag
als de schrijvers van Detective Comics en vormen Judd Winick
en Doug Mahnke het nieuwe team voor de maandelijkse serie
Batman. Daarnaast mag het feestnummer Nightwing #100 niet
over het hoofd worden gezien en eindigt de controversiële
miniserie Identity Crisis blijkbaar op een zo schokkende wijze,
dat de cover van The Flash moet worden afgedekt. Nieuwe titels
zijn er ook, in de vorm van het irrelevante Deadshot, het
langverwachte Astro City: The Dark Age door Kurt Busiek, het
vooraf opgeklopte The Legion of Super-Heroes door Mark Waid
en Barry Kitson en de vrijwel onopgemerkte Vertigo serie Trigger.
Image gooit deze maand opvallend veel
nieuwe projecten en series tegen de muur, in de hoop dat iets
blijft plakken, waaronder de zeer sfeervolle graphic novel
Ascend, de nieuwe B. Clay Moore miniserie Battle Hymn, de
revival van de bizarre undergroundheld Flaming Carrot en het
door Michael Avon Oeming geïllustreerde boek Quixote.
En Top Cow geeft alvast een kort voorproefje van Hunter-Killer,
de nieuwe reeks van Mark Waid en Marc Silvestri.
De Marvel Previews bevat deze maand
als extraatje zestien dubbele en dus ook zestien ontbrekende
pagina's. Het boeiendste nieuws is echter de start van de
tweede reeks van Mark Millar en Bryan Hitch' Ultimates, aangevuld
door het slot van de miniserie Ultimate Nightmare en het begin
van de mini Ultimate Secret. Verder is het opnieuw tijd voor
een speciaal 'event,' ditmaal in de vorm van zeven What If
specials, overigens wel stuk voor stuk gemaakt door schrijvers
en tekenaars van naam, wat niet wegneemt dat de stunt zelf
een simpele truc is om een stapel nummers één
op de markt te brengen. Aan crossovers evenmin tekort, want
Pat Lee begint met X-Men / Fantastic Four, geschreven door
de bekende, de wereldberoemde Akira Yoshida. Wie?
Naast de vaste series biedt het katern
met de independents vooral projecten die zomaar een gokje
waard kunnen zijn. Bij Slave Labor is dat bijvoorbeeld nieuw
werk van komiek Evan Dorkin, bij Fanfare is dat de graphic
novel The Building Opposite, Oni Press komt met Wet Moon en
ook Temporary: Cubes and Ladders van Origin Comics ziet eruit
als een aantrekkelijke comic. En wat dacht je van de nieuwe
miniserie Fluffy, uitgebracht door de uitgeverij met de briljante
naam I Love Bunnies? Gezien de hoeveelheid interessante probeersels
is het geen ramp, dat Top Shelf deze maand verder niets nieuws
uitbrengt en nieuwkomers als IDW, Dreamwave en Devil's Due
zich blijven concentreren op beproefde (en dus veilige) concepten.
comics
:: in
powers
(marvel) Door het grote succes zou je zomaar
vergeten, dat de serie Powers pas een aantal jaar op de markt
is. Ten tijde van de lancering betekende het eigenlijk pas
de echte doorbraak voor schrijver Brian Michael Bendis en
tekenaar Michael Avon Oeming. Inmiddels behoort het duo tot
de gevestigde namen in de comicwereld en behoort de comic,
na de overstap van Image naar Marvel, definitief tot de gevestigde
orde.
De overstap naar Marvel Comics kwam
op een goed moment. Bij Image was sprake van een zekere vanzelfsprekendheid.
Het trucje van Bendis' gestileerde spreektaaldialogen was
bekend, de zo cartoonesk dikke lijnen van Von Oeming waren
altijd van hetzelfde, onverminderd hoge niveau en de warme
inkleuring slaagde keer op keer in het scheppen van die kenmerkende
sfeer. Altijd goed voor een prima recensie, maar de rek was
eruit. Bij Marvel, zelfs al staat het bedrijfslogo nergens
op de covers, is dat duidelijk niet langer het geval.
Het meest in het oog springend aan
de herstart is de precaire balans tussen toegankelijkheid
en continuïteit. Aan de ene kant zijn dankzij een tijdsprong
aan het begin van deze nieuwe reeks zowel de personages als
de conflicten begrijpelijk voor de nieuwe lezers, aan de andere
kant valt meteen de eerste verhaallijn terug op handjevol
oude subplots en oude bekenden. Verrassend genoeg werkt deze
tweeslachtige aanpak vooralsnog voortreffelijk, want de wereld
van Powers, waarin het gebruik van superkrachten verboden
is, komt sindsdien meer dan ooit tot leven.
Tussen het geweld van de superhelden
blijven detectives Christian Walker en Deena Pilgrim het menselijke
anker van de serie. Met deze twee in de hoofdrol kunnen Bendis
en Von Oeming alle kanten op. Dat moet geen enkel probleem
zijn, zeker nu Powers kan rekenen op de distributie van comicgigant
Marvel.
comics
:: out
books
of magick (dc) Deze nieuwe serie van Vertigo
is gebaseerd op een klassiek concept van Neil Gaiman, al werd
toen een enigszins andere spelling gehanteerd. Vele jaren
vóór de wereld had gehoord van Harry Potter,
bedacht Gaiman het personage Tim Hunter, een schuchtere tiener
(als vanzelfsprekend met zwart brilletje) die voorzichtig
doch nieuwsgierig zijn eerste stappen zet in de wereld van
de magie.
De eerste serie was een tijdje populair,
maar zakte onvermijdelijk wat weg en werd stopgezet. Bij de
herstart, die 'Life During Wartime' als ondertitel heeft meegekregen,
gooit DC het over een andere boeg. Tim is terechtgekomen in
een alternatieve realiteit waar magie niet bestaat en waar
drugs een enige uitweg zijn, terwijl oude bekenden John Constantine
en Zatanna verwikkeld zijn in een apocalyptische strijd. Als
klap op de vuurpijl wordt verkondigd, dat Gaiman de speciale
consultant is voor makers Si Spencer en Dean Ormston.
Het probleem is, dat bij de herstart
enkele denkfouten zijn gemaakt. Zo staat een concept van Gaiman
niet garant voor een goede comic. Sterker, zelfs een concept
van Gaiman met Gaiman als consultant staat daar niet garant
voor. Ook de truc van de Frank Quitely covers werkt niet als
het binnenwerk van Ormston van een fundamenteel andere stijl
is en niet zo verbluffend creatief is als zijn werk voor Lucifer.
Een Gaiman-concept werkt alleen als Gaiman het schrijft, net
als een Moore-concept alleen werkt als Alan Moore het schrijft.
Het resultaat is een onsamenhangende
comic die bij nieuwe en oude lezers verwarring zaait. Spencers
schrijfstijl is niet zo lyrisch als die van Gaiman, de personages
verdwalen dusdanig in hun eigen excentriciteit dat diepgang
niet aanwezig is en halverwege de eerste verhaallijn is nog
niet duidelijk wat het bestaansrecht is van Books of Magick:
Life During Wartime.