Dark Horse Comics bestaat twintig
jaar en in januari 2006 wordt voorzichtig een begin gemaakt
met de viering. Het eerste project hiervoor is, ja, hoe kan
het ook anders, iets met Star Wars. Onder de naam Star Wars:
Knights of the Old Republic richt de comic door makers John
Jackson Miller en Brian Ching het vizier op een ver verleden.
De rest van het aanbod bestaat deze maand uit meer manga,
een nieuwe The Goon bundel en een Predator roman.
DC blijft aan het schuiven met All
Star Batman and Robin, de serie waarvan het vierde nummer
weer is uitgesteld. Haalt Jim Lee zijn deadlines niet? Veel
staat natuurlijk in het teken van de crossover Infinite Crisis.
Toegegeven, de manier waarop al de series, tie-ins en crossovers
op elkaar aansluiten, is zeer goed. Jammer dat het volgen
van de hoofdstukken onbegonnen werk is, maar zelden eerder
heeft een crossover dit gevoel van een totale grootschaligheid
gekend. Gail Simone schrijft JLA: Classified, de oude Joe
Kubert mag zes delen lang Sgt. Rock doen, Wendy en Richard
Pini starten een nieuwe ElfQuest en Tony Moore doet werk voor
Vertigo als de tekenaar van The Exterminators. En kijk, een
nieuw nummer van Planetary. Als dat geen goed nieuws is!
Image gaat door met een mengeling
van paperbacks, oneshots en series die steeds wat neigen naar
de alternatieve hoek. Zo keert Jason Pearson terug met een
nieuw deel van zijn creatie Body Bags, is Robert Kirkman toe
aan de zesde paperback van Invincible, wordt de verrassend
leuke miniserie Grounded afgerond en keert Savage Dragon ook
eindelijk terug. Humor dat Top Cow de serie Vice na drie nummers
al 'hit series' noemt.
Marvel start met Ultimate Extinction,
de derde uit de reeks van miniseries door Warren Ellis. Ditmaal
met Brandon Peterson als tekenaar en dat klinkt interessant.
Dat geldt ook voor Robert Kirkman als de nieuwe schrijver
van Ultimate X-Men, de X-Statix special over Dead Girl en
het allerlaatste deel van Daredevil door makers Brian Michael
Bendis en Alex Maleev. Minder voor de hand liggen overbodige
miniseries als Ares, Daughters of the Dragon, Doc Samson en
de zoveelste variant op X-Men: The End. Wel de moeite van
het proberen waard zijn Nextwave (door Warren Ellis), een
nieuwe miniserie over Silver Sable (helaas door onbekenden)
en de fascinerende titel X-Men: The 198, waarin de nieuwe
status-quo van het Marvel Universe wordt belicht.
De independents beginnen het nieuwe
jaar met ongeveer het soort titels dat verwacht werd. Aardig
is dat Peter Snejbjerg opduikt bij Slave Labor, waar hij de
comic Marlene aflevert. Drawn & Quarterly en Fantagraphics
hebben weinig nieuws in de aanbieding, terwijl Top Shelf het
doet met herdrukken. Vandaar dat de aandacht uitgaat naar
IDW, waar het eerste reguliere deel verschijnt van de nieuwe
Transformers. Bij Oni komen Nunzio DeFilippis en Christina
Weir met hun graphic novel Past Lies, terwijl Love As A Foreign
Language daar toe is aan het vierde deel. En Speakeasy breidt
wel ontzettend snel uit.
comics
:: in
powers
(marvel) Velen zijn het allang vergeten. Ze
weten dat Powers ooit een zeer succesvolle tijd kende bij
Image en dat makers Brian Michael Bendis en Michael Avon Oeming
daarna de commercieel aantrekkelijke stap hebben gemaakt naar
Marvel. Maar sinds de overstap is de serie opvallend weinig
in het nieuws.
Toch is de serie begin volgend jaar
toe aan het zeventiende deel. Een ironisch contrast ontstaat
wanneer dat wordt vergeleken met het aantal nummers dat tot
nu toe is verschenen van David Macks Kabuki, de comic die
ook onder de Icon imprint valt en in dezelfde maand werd aangekondigd
als het eerste deel van Powers. Zeventien nummers en een handvol
verhaallijnen wordt al verteld over de verdere avonturen van
detectives Walker en Pilgrim, die in een wereld vol superhelden
de orde moeten handhaven. Dat gaat onverminderd goed.
Sinds de overstap is de wereld van
Powers grimmiger. En in de tussentijd is het accent verschoven
van Walker naar Pilgrim, want nu is het die laatste die een
duister geheim met zich meedraagt. In die zin is de overstap
dus ook nog eens echt functioneel; bij Image was een grote
verschuiving van het accent waarschijnlijk toch geforceerd.
Hier is het een onderdeel van de frisse wind die door de comic
waait. Zelfs de tekeningen laten een lichte verandering zien,
met sfeervolle vlakken en meer contrast door de indringende
kleuren.
Powers is dus nog altijd een comic
die er mag zijn. Dit is het hobbyproject van twee makers die
sindsdien definitief zijn doorgebroken en als freelancer garant
staan voor interessante versies van bekende superhelden, maar
die hun eigen creatie een warm hart blijven toedragen. Hulde
voor dit duo.
comics
:: out
ultimate
spider-man (marvel) De laatste zes maanden
is de kwaliteit van het ooit zo juichend binnengehaalde Ultimate
Spider-Man dramatisch gedaald. Voor het eerst sinds de start
van het Ultimate universum gaat schrijver Brian Michael Bendis
te lang door met een verhaallijn en de gevolgen zijn duidelijk.
Het grootste probleem is, dat de verhaallijn
te veel spelers kent. Die zijn de eerste vijf hoofdstukken
als eenvoudige schaakstukken over het speelveld geschoven,
zodat ze in het nieuwste nummer in een groot gevecht konden
belanden. Helaas betekent het samenvoegen van zo veel subplots
ook, dat voor de individuele personages geen ruimte bestaat.
De diepgang komt in het gedrang, zeker wanneer de schrijfstijl
onveranderd zwaar leunt op een vorm van decompressie, speelse
dialogen en komische terzijdes.
Natuurlijk wil één matige
verhaallijn niet automatisch zeggen, dat een serie verloren
is. Toch is het een waarschuwing voor Bendis en zijn vaste
tekenaar Mark Bagley. Ze kunnen te ver doorslaan in hun drang
naar het vertellen van het type verhalen waar de Ultimate
comics groot mee is geworden. Ook een Ultimate comic moet
durven groeien, moet continuïteit durven maken en moet
dus niet blijven hangen in verhaallijnen die terugkeren naar
een beperkende status-quo. Hopelijk gaat het roer na deze
verhaallijn dus weer om.
Laat één ding duidelijk
zijn, vooralsnog is deze daling van de kwaliteit een incident.
Ultimate Spider-Man is al jaren een voortreffelijke serie
met een stabiel team makers en een betrouwbaar niveau. En
zolang Bendis en Bagley enthousiast zijn, komt dat ongetwijfeld
weer terug.