Wat hadden we nou afgesproken? Een
paar jaar geleden heb ik je een zeer uitvoerige brief geschreven,
waarin ik je nog zo heb gewaarschuwd. Toen wees ik je er al
op dat je af en toe verhalen van een acceptabel niveau uit
je computer toverde en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
We moeten aan je reputatie denken. Als de lezer jouw naam
op een comic ziet, weet hij of zij direct dat die comic met
een gerust hart op de plank kan blijven staan. Want als je
één comic van jou hebt gezien, heb je ze allemaal
gezien.
Vooral in je beginjaren als schrijver
heb je met aanstekelijk enthousiasme aan die reputatie gewerkt.
Als een soort machine bleef je middelmatige comics produceren.
Comics zonder een grammetje originaliteit, met verhalen zonder
ook maar één belangrijke ontwikkeling. Comics
waarin de karakters zelden werden uitgediept, omdat daar vanwege
alle snelle actie geen ruimte voor was. Toch merkte ik tussen
de regels door een sprankje ambitie en ik heb je daar ook
op gewezen. Want dat kunnen we niet hebben.
Daarna is het een tijdje aardig gegaan.
Je bent gestopt met het schrijven van Detective Comics en
hebt je gestort op nietszeggende series als Nightwing, Robin
en Birds of Prey. Maar het afgelopen jaar heb ik tot mijn
grote schrik moeten aanzien hoe je die series steeds vaker
gebruikt voor het vertellen van verhalen die om meer gaan
dan simpele actie. Hier en daar heb ik zelfs een onderliggende
boodschap kunnen ontdekken en blijkbaar ben je sinds kort
ook niet meer vies van zo nu en dan een beetje maatschappijkritiek.
Om over het uitdiepen van de personages maar te zwijgen!
Vooral Birds of Prey zit de laatste
tijd zo opvallend slim in elkaar en bevat zo veel meer lagen
dan voorheen, dat ik per week minimaal twee of drie nachten
wakker lig en me badend in het zweet afvraag of je niet stiekem
een cursus schrijven hebt gevolgd. Ik heb het eerst even aangezien,
in de verwachting dat het een tijdelijke opleving was. Maar
nee, vandaag de dag zijn bijna al je comics redelijk tot goed.
Dat kan zo niet. Vandaar dat ik je dit dringende mailtje stuur.
Want al die aspiraties van je moeten
hardhandig in de koelkast worden gezet. Je moet terug naar
de basis, je moet weer het soort verhalen gaan schrijven waar
je begin jaren negentig beroemd mee bent geworden, kortom,
je moet de kunst van de middelmatigheid weer in ere herstellen.
Op deze manier gaat het namelijk de verkeerde kant op. Voor
je het weet word je nog algemeen erkend als goede schrijver
en dan zijn de poppen aan het dansen!
Nee, je moet een simpele broodschrijver
blijven. Een schrijver die vijf comics per maand uit de mouw
schudt en uitblinkt in eenvoud. Geen hoogdravend gezeur, geen
pretenties, geen sterallures. Ik wil die goede, ouwe Chuck
van vroeger weer terug. Als je het niet voor jezelf doet,
doe het dan voor mij. ;)