Gisteren wandelde ik met een vriendin
van me door de stad. Met haar iets te strakke shirtje en haar
ondeugend ontblote navel zorgde ze ervoor dat een leger van
puberale patsertjes achter hun zonnebrillen naar haar loerde.
Na een tijdje vroeg ik haar of ze dat niet erg vond. "Of
ik wát erg vind?" zei ze onschuldig. De schat.
Ze is net zeventien en haar door jubelende hormonen beheerste
wereld bestaat slechts uit schoolonderzoeken en huiswerkstress,
maar ze bespeelt het andere geslacht al als een volleerd pianiste.
Vroeger bij mij op school ging dat
anders. Jongens en meisjes draalden om elkaar heen en frunnikten
zo af en toe wat aan de ander, maar ze wisten niet eens hoe
je 'clitoris' en 'erectie' schreef. Als kersverse vertaler
wist ik dat toen natuurlijk wel, want verschil moet er zijn.
Veel had ik er niet aan. Ik was zeventien, was heerlijk naïef
verliefd op dat verlegen meisje met het donkere haar en helder
bruine ogen en dagdroomde complete ballades bij elkaar. Daar
bleef het bij. De rest was eng en ik wist niet eens dat 'bekken'
ook een werkwoord was.
Waarom ik je hiermee lastigval? Omdat
ik eraan moest denken toen jij en Joe vorige week bekendmaakten
dat jullie de oude Comics Code vervangen door een nieuw systeem.
De Code heeft jarenlang de tere kinderzieltjes van al die
jonge lezertjes behoed voor alles was vies, vuig en vunzig
is, maar we leven nu in andere tijden. Weet je echter wel
zeker dat je de Code wilt vervangen door een nieuwe, eigen
keuring? Dit is toch de ideale gelegenheid om dit soort zelfcensuur
uit te bannen? De kinderziel van de eenentwintigste eeuw is
lang niet zo teer als die van een paar decennia geleden. De
zeventienjarigen van tegenwoordig weten niet eens hoe je 'censuur'
schrijft.
Ze weten overigens ook nog steeds
niet hoe je 'clitoris' en 'erectie' schrijft, maar ze weten
wel degelijk wat ze daarmee moeten doen.
Als je echt bij je doelgroep wilt
scoren, laat je die zelfcensuur rusten. Geef je schrijvers
en tekenaars de vrije hand, of beter, laat ze maar eens wat
extra pittige verhalen maken. Een willekeurige tiener pakt
een comic van de planken en ziet alleen brave en zedelijke
superhelden. Dat is onrealistisch. Ik denk niet dat iemand
van zeventien er moeite mee heeft als Wolverine bij wijze
van begroeting zijn hand even in het bloesje van Jean Grey
steekt. En een jochie van dertien kijkt allang niet meer verward
op als hij Peter Parker en Mary Jane ruige seks ziet bedrijven.
Die plaatjes kent hij toch wel van internet.
Weg met de censuur, leve de anarchistische
vrijheid. Alleen zó spreek je de doelgroep aan. Helaas
raak je mij dan als lezer kwijt, want ik ben ouderwets en
ook nu weer heerlijk naïef verliefd op een verlegen meisje
met donker haar en helder bruine ogen. Maar om één
lezer minder lig je vast niet wakker.