Inderdaad, lang geleden dat ik je
heb gemaild. Mijn excuses. Heb me vaak voorgenomen je weer
eens te schrijven, maar daar kwam op het allerlaatste moment
altijd wat tussen. Dan moet ik mijn nichtje weer naar konijnknuffelen
brengen, dan is de hele wereld in rep en roer omdat wat extremisten
hun vliegtuig in een wolkenkrabber parkeren en afgelopen weekend
komt daar de grootste Nederlandse stipbeurs overheen. Nou
ja, 'groot' is een groot woord. Een uit de hand gelopen tuinfeest,
dan.
Het gaat met de Nederlandse stripwereld
zo slecht, dat ik die beurs volgend jaar zonder probleem kan
opkopen. Dan doop ik het om tot de Weeklydose Comic-Con en
groeien we uit tot de grootste Europese stripbeurs.
Grootheidswaan? Misschien, maar jij
bent daar tegenwoordig ook niet vies van. Waar is de altijd
bescheiden Kevin van vijf jaar geleden gebleven? Toen modderde
je wat aan en maakte je met de kleinste budgetten de leukste
films. Vandaag de dag laat jij je als peperdure hoer nemen
door zo'n beetje alle grote filmmaatschappijen en comicuitgeverijen.
Al die publiciteitsgeile stropdassen bij Marvel en DC lokken
je met oneindige creatieve vrijheid en jij doet met dollartekens
in je ogen je kunstje. Zelfs het doodleuk meespelen in een
uiterst twijfelachtige muziekvideo is geen punt. Waar zijn
je principes?
Zo heb ik de laatste maanden met stijgende
verbazing naar je werk voor DC gekeken. In eerste instantie
vond ik het allemaal humor. Onder Chuck was Green Arrow verworden
tot een zielig mannetje in een groen nichtenkostuum en een
miezerige pijl en boog. Maar reeds vanaf je eerste nummer
voelde ik dat er iets mis was. Dit was niet het personage
waar ik halverwege de jaren tachtig zoveel respect voor had
gekregen. Eerst dacht ik dat het wel goed zou komen. Niet
dus, want onlangs onthulde je dat jouw Green Arrow niet meer
is dan een tot leven gewekt stofje op Supermans kostuum. Green
Arrow is de spermavlek op de cape van Superman.
Met deze verklaring heb je niet alleen
een ronduit lachwekkend stukje comicgeschiedenis geschreven,
je veegt ook in één keer bijna tien jaar werk
van Mike van tafel. Hoe je ook over hem denkt, hij heeft Green
Arrow bijna twee decennia geleden weer op de kaart gezet.
Hij veranderde de baldadige kwajongen in een politiek geëngageerde,
emotioneel betrokken held. Allemaal ontwikkelingen waarvan
jij nu zegt: 'Ja, leuk, maar dat was niet mijn Green Arrow.'
Vind je het gek dat sommige mensen comics kinderachtig vinden?
Ben benieuwd wat je volgend jaar met
Black Cat gaat doen. Het verbaast me niets als je haar geschiedenis
grondig op de kop zet. Alles onder het motto 'ik kan het beter.'
Maar denk je dat iemand je nog serieus neemt nu je dagelijks
op MTV voorbij rolt met een dikke joint in je mond? Als ik
jou was, zou ik een pas op de plaats maken. Niet alles wat
je aanraakt, verandert in goud.