Weet je waar ik een gloeiende teringhekel
aan heb? Waarvan ik op allerlei plekken huiduitslag krijg?
Comics vol overbodige expositie. Dat Cyclops en Beast elkaar
in de wandelgangen van hun hoofdkwartier tegen het lijf lopen,
elkaar bij naam en codenaam groeten en twee pagina's lang
vertellen wie ze zijn, wat hen bezighoudt en wat ze van plan
zijn. Dan kun je me platspuiten, hoor. Als op zo'n moment
iemand mij vraagt hoe laat het is, kunnen ze dat door een
rietje navertellen.
Zeker, ik snap waar deze vertelstijl
vandaan komt. Elk nummer is iemands eerste en dan wil je als
uitgeverij dat die persoon de comic begrijpt, anders besteedt
de potentiële lezer die paar dollar de maand erop aan
iets anders. We leven echter niet meer in de jaren zestig.
Toen waren comics zo 'camp' dat die overdreven manier van
vertellen er gewoon bij hoorde. Je hoorde ome Stan zijn bombastische
teksten bijna hardop in je hoofd scanderen. Dat was leuk vermaak
in een medium dat zichzelf niet bijster serieus nam. Maar
tijden veranderen. Vandaag de dag kun je de lezer niet meer
trakteren op een vrachtlading aan gortdroge expositie en herhaling.
Daarom was ik zo blij toen je me jullie
recentste persbericht sms'te. Best veel tekst, trouwens. Volgens
mij heb je er een volle maand sms-tegoed doorheen gejast.
Hoe dan ook, de criticus in me kreeg een gezonde blos op de
wangen toen ik las dat jullie vanaf september één
pagina binnenwerk opofferen en daarvoor in de plaats een pagina
met een korte inhoud van het voorafgaande introduceren. Een
pagina waarop alle informatie voor die zo belangrijke nieuwe
lezer overzichtelijk is na te lezen. Een pagina die door de
trouwe fans zonder enig probleem kan worden overgeslagen.
Op die manier kunnen de schrijvers zich richten op realistische
dialogen, goede verhalen en messcherpe interactie die niet
om de balloon wordt onderbroken door een opmerking als, "Dankzij
mijn mutante krachten kan ik deze speelkaart opladen met kinetische
energie."
Toch is het flink oppassen. Een paar
jaar geleden heeft je voorganger het geprobeerd met een uitklapcover
vol leuke achtergrondinformatie, maar dat heeft de spraakwatervallen
van veel schrijvers niet kunnen indammen. Vier pagina's na
die uitklapcover kreeg je dan alsnog diezelfde informatie
met de paplepel naar binnen gepropt. Overbodige expositie
is stuitend irritant, maar twee keer dezelfde expositie is
misdadig. De kans bestaat dat dit wederom gebeurt. Want denk
jij werkelijk dat iemand als Chris zich kan inhouden? Nee,
het heeft alleen zin als je over de gehele linie keiharde
afspraken maakt.
Leg alle schrijvers maar ouderwets
een verbod op. Alle informatie die in de samenvatting staat,
mag niet terugkeren in het script. Alleen dan heeft je plan
effect. We zijn de laatste tien jaar zo veel waardevolle tijd
verloren door het eeuwige gemekker over de spinnenkrachten
van Spider-Man, het ongeluk waardoor Matt Murdock blind werd
en het experiment dat van Steve Rogers een supersoldaat maakte,
dat we heel wat moeten inhalen!