Heb je al kerstvakantie? Naast de
saaie, verplichte uitstapjes naar verre familieleden is het
voor mij een periode waarin ik lekker rustig kan beginnen
met de grote stapel boeken waar ik de voorgaande maanden nooit
aan toe ben gekomen. Momenteel twijfel ik tussen het tweede
deel van The Lord of the Rings en het boek van oud-minister
Bomhoff, die hoofdstuk na hoofdstuk zijn ambtsgeheim schendt
en een paar jaar cel riskeert. Dat eerste boek krijg ik waarschijnlijk
toch niet uit vóór ik de film bezoek, dus ik
denk dat ik voor die laatste ga.
Daarnaast kijk ik die dagen rond kerst
altijd terug op het voorbije jaar. Soms met een brede glimlach,
soms met wat weemoed. Vooral wij hier in Nederland hebben
zo'n beetje alles voor de kiezen gehad: 2002 was het jaar
waarin de samenleving definitief is versesamstraat. Van een
koninklijk huwelijk tot een politieke moord, alles wordt in
de media dusdanig gehypt, dat ik me niet aan de indruk kan
onttrekken dat we collectief de weg kwijt zijn. De comicwereld
geeft een niet veel rooskleuriger beeld. Of vind jij het normaal
dat iedereen weet wie Joe Quesada is, maar niemand je kan
vertellen wie de inkter is van Amazing Spider-Man?
Het gaat toch helemaal nergens meer
over als Joe met zijn bolle kop op CNN vertelt dat Marvel
een comic uitgeeft over een negroïde Captain America?
De hype regeert, de inhoud is totaal niet belangrijk. Ik vermoed
dat Joe zelf ook geen enkel idee heeft waar zijn comics over
gaan, want anders kan ik het bestaan van een serie als Weapon
X niet verklaren, om nog maar te zwijgen over Spider-Man:
Blue. Als één titel drijft op hype, is het die
miniserie. Laatst zag ik hoe een klein jongetje in de stripwinkel
bevend het nieuwste nummer doorbladerde. Op een gegeven moment
trekt hij aan zijn vaders broekspijp en roept hij verontrust,
"Papa, moet ik dit later ook lezen?"
Wat ik wel geweldig vind, is dat het
je dit jaar wederom is gelukt een eigen serie stopgezet te
krijgen. Nu was dat niet zo heel moeilijk, want Lab Rats was
zonder twijfel de grootst mogelijke rommel die ik ooit van
je heb gelezen, maar het gaat om het principe. Het getuigt
bovendien van een dosis lef dat je na het debacle van X-Men:
Hidden Years op de proppen komt met iets nóg slechters.
Een comic over een groep tieners in een wereld van virtual
reality? Welkom in de jaren negentig! Als ik degene was geweest
die moest beslissen over het uitgeven van die titel, had je
me na vijf minuten zeikend van het lachen naar het toilet
mogen tillen.
Ben benieuwd wat je volgend jaar uit
je hoge hoed tovert. Ga je voor weer een gestopte serie of
leg je de lat hoger en wil je keihard worden ontslagen? Mocht
je het echt niet meer weten, dan kun je altijd een keer samenwerken
met Rob Liefeld. Kan niet missen.