Wat een timing. Eerst doet Bill Jemas
afstand van zijn positie als directeur bij Marvel en nu kondig
jij aan dat je volgend jaar opstapt als hoofdredacteur bij
Oni. En dat middenin het derde seizoen van de televisiesoap
Bad Writer! Als ik niet zo nauw betrokken was bij de productie
van die serie, zou ik zweren dat het vooraf is geregisseerd,
want dat dit goed is voor de kijkcijfers staat als een paal
boven water. Iedereen hangt smullend voor de beeldbuis.
In het korte persbericht lieg je dat
je meer tijd gaat steken in je carrière als schrijver.
Als ik eerlijk ben, vraag ik me af welke carrière je
bedoelt. Ik heb in ieder geval nog nooit een door jou geschreven
boek in de buurt van de top honderd gezien. Misschien zoek
ik wel in de verkeerde kast bij de boekwinkel. Denk je dat
ik meer kans maak als ik op een verloren vrijdagmiddag eens
een keertje bij de geïllustreerde kinderboeken snuffel?
Voor je het weet, is jouw prachtige carrière als schrijver
van een meeslepende reeks boeken over de vrolijke belevenissen
op Sesamstraat volstrekt aan me voorbij gegaan. Zou jammer
zijn.
Het is hoe dan ook een smoesje, dat
verhaal over meer tijd willen steken in je literaire aspiraties.
Geef toch gewoon toe dat je terugverlangt naar de tijd als
briefschrijver. Daar hoef jij je heus niet voor te schamen.
Sterker, toen ik net om de hoek kwam kijken, was jij mijn
grote voorbeeld. Toen ik in 1992 begon aan mijn eerste van
wat later duizenden ingezonden brieven zijn geworden, stond
mij de door jou ingestelde standaard voor ogen. Met name je
brieven naar Dark Horse had ik bestudeerd. Die woordvirtuositeit,
die intelligentie, die heldere toon; dat wilde ik ook! Okay,
daar is niets van terecht gekomen, want mijn brieven kwamen
niet verder dan formulewerk vol slijmerige complimenten, maar
het gaat om het idee.
Jij en ik weten echter allebei dat
niets gaat boven het mooie leven van een letterhack. Een gemiddelde
lezer heeft geen idee van de glitter en de glamour die schuilgaat
achter een paar alinea's ongezouten kritiek naar aanleiding
van een recente comic, maar als je dat eenmaal hebt geproefd,
wil je niets anders meer. Ik kan erover meepraten. Na een
bezoek aan de stripwinkel kon ik niet naar huis voor ik mijn
handtekening had gezet op de bh's van twintig gillende meisjes.
En wie had kunnen voorspellen dat de smaak van kaviaar na
een jaar gaat vervelen? Ja, dat waren lekkere tijden. Snap
precies waarom je daarnaar terugverlangt.
Het probleem is alleen, dat de brievenpagina
een door internet achterhaald relikwie van een vervlogen gouden
eeuw is. Wij zijn de weeskinderen van de handgeschreven brief.
We kúnnen niet meer terug. Dat jij denkt dat je iets
van die glorie kunt terugwinnen als boekschrijver, getuigt
van ruggengraat, maar om daarvoor je baan bij Oni op te zeggen--!
Denk even goed na, dan spreek ik je woensdag op de set bij
Bad Writer.