In mijn vorige mailtje aan jou vroeg
ik me af of jij je laatste kerst als uitgever van CrossGen
achter de rug had. Nou, dat heb ik dus geweten! Binnen zeven
minuten kreeg mijn mobiele telefoon trillend van genot je
eerste van een reeks boze sms'jes binnen en ook in de weken
daarna heb ik geregeld allerlei woeste tirades van je uit
mijn mailbox moeten vissen. Jij, de stoere vent die krap vier
jaar geleden bruisend van enthousiasme op elke stripbeurs
stond. Zelden had ik je zo kwaad meegemaakt. Maar waarom?
We zijn zes maanden verder en inmiddels
is immers gebleken, dat ik gelijk had. Sterker, ik was met
mijn retorische vraag behoorlijk aan de ruime kant, want je
bent niet eens in de búúrt gekomen van de kerst.
Meer dan een halfjaar voor we met zijn allen weer massaal
de cadeautjes onder de dennenboom vandaan pakken, mocht jij
je handtekening zetten onder de verklaring van faillissement.
Okay, het is eigenlijk een soort surseance van betaling, maar
laten we elkaar geen mooie dromen voorschotelen: dat een groot
bedrijf als Marvel ooit via deze route weer uit de rode cijfers
is gekomen, betekent niet dat het in jouw geval ook gaat lukken.
Neem alleen al het aantal mensen dat
geld van je krijgt! Ik heb de officiële lijst gisteren
toevallig onder ogen gekregen en dat is niet kinderachtig.
Ik ken bananenrepublieken met minder inwoners. Daarnaast is
de afgelopen maanden domweg te veel gebeurd. Ongeduldige schrijvers
zijn opgestapt, verongelijkte tekenaars hebben zich laten
wegkopen en voormalige medewerkers hebben op verschillende
messageboards een boekje opengedaan over hoe vreselijk het
er allemaal aan toe zou zijn gegaan, daar op de redactie bij
CrossGen. De naam Mark Alessi is besmet, beschadigd en besmeurd.
Als ik op een vrijdagmiddag in een volle stripwinkel hardop
jouw naam zeg, lig ik binnen vijf minuten met een gecompliceerde
beenbreuk in de ambulance.
Misschien moet je eens praten met
Dick Advocaat. Je weet het wel, dat is de bondscoach van het
nationale voetbalelftal hier in Nederland. Als iemand weet
hoe een besmette, beschadigde en besmeurde reputatie voelt,
dan is hij het. Hij staat vanavond met zijn team in de halve
finale van het EK, maar omdat het in de ogen van de deskundologen
is bereikt met het slechtste voetbal aller tijden, branden
de media hem tot de veters af. We zijn zelfs zover, dat Dick
huilend naar zijn moeder is gehold en nota bene de minister-president
de criticasters bezwerend heeft toegesproken. Volgens mij
worden jullie meteen vrienden voor het leven.
Voor nu wens ik je veel sterkte met
het afhandelen van het faillissement. En je moet niet meer
zo boos worden over alles wat ik zeg, hoor, anders blijven
we aan de gang. Zo erg was het trouwens helemaal niet. Ik
had ook kunnen roepen dat ze je moeten stenigen en ophangen.
PS. Vergeet niet dat ik nog geld van
je krijg voor dat patatje oorlog.