De beste wensen voor 2005. Ik had
je graag wat geld in een envelop willen toesturen, maar na
die actie voor Azië ben ik de rest van januari blut.
Hopelijk hebben ze jou de afgelopen weken niet opgebeld met
de vraag of je geld wilt storten voor de wederopbouw van de
getroffen gebieden, want het lijkt me lastig als je zo'n lieve
belmevrouw moet afpoeieren met de opmerking dat je zelf failliet
bent. En dat zij het dan blijft proberen met, "Maar u
bent toch die man die miljoenen heeft uitgegeven aan die homerunhonkballen?"
Zeg eens eerlijk, hoe voelt dat wankele
evenwicht op het randje van een faillissement? Het lijkt me
dat je leven plots een stuk overzichtelijker wordt wanneer
je niet meer alles kunt aanschaffen wat je ziet. Vorig jaar
vertelde Mark Alessi me tijdens een toentertijd voor zijn
financiële situatie riante lunch (kortom, patat bij de
hamburgertent), dat hij het faillissement van zijn eigen uitgeverij
CrossGen nog het beste kon vergelijken met een maagverkleining
voor obsessieve snoepers. Alleen heb je hier geen chirurg
die wat wegknipt, maar een in smoking gestoken verkoper die
je creditcard doorknipt en je de deur van de showroom wijst.
Toch ligt het in jouw geval anders
dan bij Mark. Hij heeft de boel dusdanig de vernieling in
geholpen, dat CrossGen aan het eind van de rit meer schuldeisers
had dan lezers, terwijl jouw problemen voornamelijk worden
veroorzaakt door één enkele claim van Tony Twist.
De uitgerangeerde ijshockeyer krijgt vijftien miljoen omdat
je een dikke, grofgebekte maffiabaas naar hem hebt vernoemd
en hij beweert, dat hij daardoor vele lucratieve contracten
is misgelopen. Dan heb je geen humor, hoor. Wat is nou een
grotere eer dan een strippersonage met jouw naam? Mocht je
toch bezwaren hebben, om wat voor redenen dan ook, dan stuur
je een kort briefje en ga je zeker niet jaren later lopen
janken dat je geld wilt zien. Dan ben je gewoon zielig.
Kortom, ik hoop van harte dat je dit
jaar bij een hogere rechter alsnog je gelijk haalt en dat
je door kunt gaan met het uitgeven van je comics en je poppetjes.
Ik moet er niet aan denken dat je een nier van je jongste
kind op eBay moet veilen omdat jullie anders niet kunnen skiën
in Frankrijk. Of dat je vrouw haar lichaam op straat moet
aanbieden ter financiering van een warme vakantie naar Hawaï
en dat jij met kerst een liter bloed moet verkopen omdat de
kinderen anders geen cadeautjes onder de boom krijgen. Of
dat je drie jaar na dato eindelijk je pagina's voor de Image
Tenth Anniversary hardcover moet afmaken! Vooral dat laatste
zou je niet overleven.
In de tussentijd heb ik een gironummer
geopend waarop fans en collega's een bijdrage kunnen storten,
voor het geval het misgaat. Tot nu toe heeft alleen Peter
David gereageerd, maar getuige de woorden 'HAHAHA!' als omschrijving
op het bankafschrift vrees ik dat zijn storting van één
cent louter symbolisch moet worden opgevat.