Vorige week concludeerde iemand, dat
ik heel loyaal ben. Dat vond ik toen een mooi compliment.
Pas een paar dagen later besefte ik, dat het loyaal zijn ook
een negatieve kant heeft. Zo blijf ik nogal eens comics sparen
waar iets mis mee is. Neem Savage Dragon. Die serie is zo
slecht, dat ik mijn aankopen niet meer kan verantwoorden,
maar ik blijf het sparen omdat ik zo trouw ben aan Erik Larsen.
Hij en ik zijn maatjes, vrienden, twee handen en één
buik. En dus blijf ik Savage Dragon kopen, hoe slecht het
ook wordt.
Voor Supreme Power geldt precies hetzelfde.
Dat is toch vooral een serie die ik koop omdat jij nou toevallig
de schrijver bent. Onze correspondentie is de enige reden
waarom ik iedere maand weer met schaamrood op de wangen de
stripwinkel betreed. Sorry dat je het op deze manier moet
horen, maar het is wel de waarheid. Het is een comic waar
iets mis mee is. Zes of zeven zinnen in één
balloon is eerder regel dan uitzondering, ik struikel geregeld
over allerlei vreemde typefouten en het handjevol inhoudelijke
fouten dat ik heb gezien, is beschamend. Broddelwerk. En het
bijzondere is, ik weet precies waardoor het allemaal komt.
Inderdaad, dat veelbesproken contract
van je. Al sinds je in de comicwereld werkzaam bent, laat
jij contractueel vastleggen, dat geen enkele redacteur iets
aan jouw teksten mag veranderen. Blijkbaar strekt die clausule
zich uit tot de typefouten. Telkens wanneer je een nieuw script
inlevert, verandert het scherm van de redacteur in een zee
van rode spellingcontrolestreepjes, maar helemaal niemand
die daar een letter of een komma aan mag corrigeren. Ook wanneer
je Italië in een tijdzone ergens in de Grote Oceaan dumpt
en het daar al om twee uur 's middags donker laat zijn, mag
niemand je uitleggen hoe tijdzones precies werken. En de redacteur
die je wil laten zien dat een balloon met twee zinnen gemakkelijker
wegleest? Die moet vrezen voor zijn baan.
In gedachten zie ik hoe de aandeelhoudersvergadering
verloopt. "Jullie geven een comic uit met domme typefouten
erin!" roept iemand die de verbazing in zijn stem nauwelijks
kan verhullen. En dat hoofdredacteur Joe Quesada dan heel
kalmpjes zegt, "Ja, klopt. Daartoe zijn wij contractueel
verplicht." Zou Joe intussen zijn gebeld door een verontruste
uitgever van atlassen? Daar moet je toch nachten wakker van
liggen? Het lijkt me een enge gedachte: een schrijver met
meer macht dan zijn superieuren, alleen vanwege die ene clausule.
De comics worden er niet beter op, overal klinkt zware kritiek
en ik heb iedere maand het schaamrood op de wangen.
Wordt het dus niet eens tijd voor
een revisie van die clausule? Kijk, ik ben loyaal. Al verkondig
je dat Nederland grenst aan Polen, al plaats je een scène
in het toendragebergte van Amsterdam, ik blijf Supreme Power
wel kopen. Je moet alleen niet denken, dat iederéén
dat doet. Het geduld van de lezers is bijna op. Joe mag je
daarop contractueel niet aanspreken, dus heeft hij aan mij
gevraagd of ik dat wil doen.