Het hing in de lucht. Begin deze maand
mailde ik Gail nog met de opmerking, dat de bom zou barsten.
Volgens mij geloofde ze me toen niet zo. Ze dacht dat jij
het nieuws over Action Comics wel zou accepteren. Dat jij
je rug zou rechten en met opgeheven hoofd op zoek zou gaan
naar je volgende project, omdat het zo nu eenmaal gaat in
de comicwereld. Jullie zijn freelancers. Dat je Superman mag
schrijven en tekenen, is geen garantie dat je dat tot het
einde der dagen mag doen. Jullie tijd is voorbij. Zo bijzonder
is dat niet. Jullie zijn niet de eersten.
Helaas had ik gelijk. Want ruim een
week nadat ik Gail dat mailtje stuurde, liet jij die bom barsten
op je eigen messageboard. Ik heb je oorspronkelijke tekst
uiteraard gelezen en ja, ik moet toegeven, dat is een regelrechte
klassieker. Niemand kan woede en verontwaardiging zo lekker
vermengen met openlijke kritiek en persoonlijke beledigingen
als jij dat kunt. Wat mij betreft, kwam het in de buurt van
je interviews vlak nadat je van West Coast Avengers af was
gegooid. Critici roepen wel eens dat jij vandaag de dag geen
schim meer bent van de maker die je zo halverwege de jaren
tachtig was, maar dan rekenen ze duidelijk buiten je vlijmscherpe
retoriek en je stoten onder de gordel.
Vooral je formuleringen zijn hilarisch.
Neem dat ene zinnetje over het beleid van DC. Wacht, dan knip
en plak ik een stukje tekst. "Apparently it is now 'policy'
to rotate creative teams (including the editor) on Superman
titles." Hoe je met twee keer een eenvoudige apostrof
het complete redactionele beleid van DC belachelijk maakt;
daar lik ik mijn vingers bij af. Dat je daarna jullie nog
onbekende opvolgers een veeg uit de pan geeft en tegelijkertijd
de werknemers van Wizard Magazine voor malloten uitmaakt én
alle lezers van dat blad neerzet als holbewoners, dat is het
pure genieten, hoor. Zou je een carrière in de politiek
willen overwegen? Daar móet toch een plek voor je vrij
zijn? Je tegenstanders tot op de zolen kunnen afbranden, daar
droomt iedere politicus van. Geloof me.
Toch wil ik je waarschuwen. Je behoeden
voor grote misstappen. Je schopt nu al meer dan twintig jaar
tegen alle heilige huisjes bij de grote uitgeverijen, bent
door elke hoofdredacteur wel een keer de laan uit gestuurd
(of hebt elke hoofdredacteur wel een keer verteld, waar hij
dat wurgcontract van hem kan steken) en toont zelden berouw.
Maar vergeet niet, dat de comicwereld een klein wereldje is.
Als je een hoofdredacteur vier keer voor uitgerukte mongool
hebt uitgemaakt, zal hij zich de vijfde keer nog eens flink
bedenken voor hij je aanneemt voor een nieuwe klus. Hetzelfde
gaat op voor de lezers. Die worden niet graag voor holbewoner
uitgemaakt. Pas daarmee op.
Met andere woorden, als Blood of the
Demon volgend jaar wordt stopgezet (en die kans acht ik aanwezig),
gooi dan niet weer je eigen glazen in, maar hef dat glas juist.
Proost op de marktwerking, geef toe dat je onder de maat hebt
gepresteerd en doe je stinkende best op wat nieuws. Anders
ga ík een keertje op je schelden.