Vandaag nemen we afscheid van Gail.
Haar overlijden moet voor iedereen hier, maar ook voor iedereen
die haar niet persoonlijk kende, als een enorme schok zijn
gekomen. Onbezorgd en vrolijk, zo kennen wij haar immers.
Zij was iemand die met een glimlach haar comics schreef, die
ons wilde vermaken met absurditeiten van verschillende genres
en die zonder uitzondering de tijd nam voor een praatje met
een vriend, kennis of fan. Daar kwam afgelopen week dus onverwacht
een einde aan. Onze Gail is abrupt uit ons midden gerukt.
Zomaar. En waarvoor?
Toen ik Gail drie jaar geleden leerde
kennen, het was in het najaar van 2003, was dat in het kader
van de interactieve reality soap Bad Writer. Dat het een fictief
televisieprogramma was en dat onze ontmoeting bij stripwinkel
Midtown Comics in New York dus net zo uit de duim gezogen
was, doet verder niets af aan het plezier dat wij hebben gehad.
Na afloop van de soap hebben we dan ook contact gehouden.
Meestal via de mail, maar soms gewoon via de sms, op een doordeweekse
woensdagavond als we ons verveelden. Twee weken geleden stuurde
ze me voor het laatst een berichtje. Daarin vertelde ze, dat
ze de grootste oplichter uit de comicwereld wilde ontmaskeren.
Het zou gaan om iemand, die stelselmatig
schrijvers, tekenaars, redacteuren en toiletjuffrouwen oplichtte.
Gail was in het verleden met hem in aanraking geweest. Daar
had ze een nare bijsmaak aan overgehouden en sinds die tijd
hoorde ze meer en meer verhalen van gedupeerden. Wie uit de
school wilde klappen, kon rekenen op een lange brief van deze
oplichter, een brief waarin bruut werd gewezen op contracten
met een clausule tot geheimhouding en waarin werd gedreigd
met een advocaat van wie Gail sterk het vermoeden had, dat
hij niet bestond. Als iemand met een goed ontwikkeld gevoel
voor rechtvaardigheid wilde Gail hem aanpakken. Ze moest nog
wat voorbereiden, sms'te ze de laatste keer, maar in december
zou ze op de website van Comic Book Resources een boekje opendoen
over deze Rick Olney.
Natuurlijk mag ik geen beschuldigende
vinger wijzen voordat een rechter zich over deze zaak heeft
gebogen. Een rechter en, naar ik mag hopen, een harde politieagent
die Olney ondervraagt tot allebei zijn oren bloeden. Toch
lijkt het me zonneklaar: Olney heeft lucht gekregen van een
campagne die Gail tegen hem wilde beginnen en is door het
lint gegaan. Terecht, want de Gail die wij kenden, zou dit
verhaal zo heerlijk theatraal hebben opgeblazen, dat het op
het forum van Comic Book Resources een topic had opgeleverd
die na twee jaar nog steeds volop actief zou zijn. Maar blinde
woede is nog geen reden voor moord. Anders was ik, met mijn
columns, nu al seriemoordenaar.
Vandaag nemen we dus afscheid van
Gail, de dappere vrouw die haar leven heeft gegeven in de
strijd voor gerechtigheid. Ooit brak ze door als schrijfster
van Deadpool, een comic over een gestoorde moordenaar. De
ironie ontgaat niemand. Ik zal haar missen en ik hoop dat
u Rick Olney raakt, straks in de rechtszaal. Met rotte eieren.