Zestien jaar geleden ging je naar
Image Comics. Dat waren goede tijden, maar wat is vandaag
de dag overgebleven van de gouden bergen die jullie elkaar
toen beloofden? Ik kan me nog herinneren, dat ik zo'n enorme
fan van je werk voor Uncanny X-Men en X-Men was, dat ik zelfs
je handtekening kon vervalsen. Eigenlijk begon de obsessie
iets eerder, vóór je echt beroemd werd en met
Alpha Flight en Punisher War Journal je tijd verdeed in de
marge van het Marvel universum. Als ik die comics toen niet
letterlijk stuk had gelezen, was ik nu een rijk man.
Al dat gedoe, begin jaren negentig,
over de nieuwe serie X-Men bracht me in verwarring. Nadat
jij en schrijver Chris Claremont vrijwel alle verkooprecords
aller tijden hadden gebroken, kregen jullie ineens ruzie over
de richting die de personages moesten inslaan. Ik moest kiezen
tussen mijn favoriete tekenaar en mijn favoriete schrijver.
Dat is net zoiets als kiezen tussen een zwembad zonder water
en water zonder een zwembad. Dat kun je geen fan aandoen.
Uiteindelijk koos Marvel voor jou. Zij kozen voor het moderne
zwembad, maar een tijdje later ontdekten ze, dat een zwembad
zonder inhoud, zonder water, best kut zwemt. En toen ging
jij naar Image.
Binnen een jaar was X-Men veranderd
van een prachtig zwembad met heerlijk warm water in een modderig
gat in de grond. Daar had ik mee kunnen leven als je bij Image
iets prachtigs van je nieuwste serie WildCATs had gemaakt.
Dan was dat toch een soort compensatie geweest. Maar nee,
WildCATs was de verre achterneef van X-Men. De niet-erkende
en geestelijk gehandicapte verre achterneef, bovendien. Want
voor de verhalen deed je een beroep op Brandon Choi, die je
daarmee, zo vermoed ik, hebt gered van een leven in de naar
urine stinkende steegjes van Korea. Niets ten nadele van die
beste man, maar misschien was het beter als je hem daar had
laten zitten. Dan had je mij namelijk gered van de vele helse
uren die ik heb besteed aan het vertalen van zijn onlogische
prutswerk.
Het geweldige is, van alle oprichters
van Image heb jij het nu het best voor elkaar. Jij hebt jouw
deel van de uitgeverij laten opkopen door DC, je hebt de uitvoerende
taken zo hier en daar slim gedelegeerd en je vermaakt je nu
met het tekenen van hobbyprojecten als All Star Batman. Dat
daar hooguit twee delen per jaar van verschijnen, dat is een
detail. Je bent een echte hobbyist geworden. Je bent niet
langer alleen een leeg zwembad, je bent wel tien met bubbelend
water gevulde zwembaden in een overdekt zwemparadijs. En Chris
Claremont belt je soms met de vraag of hij een keer van de
duikplank af mag springen. Maar dan ben je altijd net even
niet bereikbaar.
En ik? Ik mag je oude comics stuk
hebben gelezen, ik had een vooruitziende blik toen ik rond
begin jaren negentig mijn best deed op het vervalsen van je
handtekening. Je wilt niet weten hoeveel ik per week ophaal
met het via eBay verkopen van zogenaamd door jou gesigneerde
comics. Het is precies genoeg voor mijn eigen zwembad.