Toen ik las, dat jij de opvolger wordt
van Reginald Hudlin als de schrijver van Black Panther, had
ik geen idee wie je was. Ik moest je googelen. Nu moet ik
meteen toegeven, dat dit niet heel veel zegt. Want ik weet
zelfs na vier jaar Black Panther nog steeds niet echt wie
Reginald Hudlin is. Marvel maakt altijd veel ophef over hoe
belangrijk en maatschappelijk relevant het is, dat ze een
titel uitgeven met een donker hoofdpersonage, maar vervolgens
vergeten ze, dat zo'n serie daarnaast ook een beetje goed
moet zijn. Dit zijn comics, geen presidentsverkiezingen. Inhoud
telt wél.
Reginald kwam drie jaar terug in de
publiciteit toen iemand ontdekte, dat hij ergens op een internetforum
onder pseudoniem zijn eigen werk had verdedigd. Hij was boos
geworden vanwege aanhoudende kritiek, maar hij wilde niet
meer reageren onder zijn eigen naam. Dat gunde hij al die
criticasters niet, dat idee dat ze hem uit de tent hadden
gelokt. Wat doe je dan? Dan plaats je anoniem wat reacties.
Waterdicht plan. Behalve als je dezelfde computer en hetzelfde
IP-adres gebruikt. Hij viel door de mand, Marvel werd tijdelijk
in verlegenheid gebracht, maar omdat ik toen niet de enige
was die niet wist wie Reginald Hudlin was, waaide het snel
over.
De ironie van het nieuws over jouw
kersverse baan is, dat deze praktijken jou niet onbekend zijn.
Vorige maand plaatste een prominente internetrecensent een
bespreking van Wolverine: The Anniversary, met vooral harde
woorden over het door jou geschreven, korte vulverhaal. Een
zekere Celia sprong al snel in de bres. Ze vond de kritiek
onterecht. Ze noemde het zelfs 'één van de meest
elegante en doorwrochte verhalen sinds lange tijd'. Nauwelijks
een minuut later viel een zekere Robert haar bij. De recensent
kreeg achterdocht, vergeleek IP-adressen en jawel, die waren
identiek. In beide reacties was de titel van je verhaal bovendien
met hoofdletters geschreven... net als jij dat zelf, onder
je eigen naam, op een ander weblog had gedaan.
Natuurlijk is dit geen bewijs. Ik
heb geen idee of jij hier zelf achter zit, of dat dit het
werk is van een enthousiaste fan met een gespleten persoonlijkheid.
Maar ik kan de verleiding in elk geval begrijpen. Internet
is een open forum waar elke idioot met een mening en een beperkte
woordenschat iemand de grond in kan boren. Zes jaar geleden
was ik op mijn eigen messageboard een zomer lang het lijdend
voorwerp van enkele persoonlijke tirades. Mijn oplossing was,
dat ik de computer uitzette en stil in een hoekje ging zitten
huilen, maar ik kan me heel goed voorstellen, dat je dan onder
pseudoniem eens goed van je af wilt slaan. Dat lucht op!
Dus stel je voor dat jij het wel zelf
bent. Stel je voor dat jij wel heel internet afstruint op
zoek naar types die je werk afkraken. Wees dan in het vervolg
zo slim dat je daar niet je eigen computer voor gebruikt.
Ga naar de bibliotheek! Desnoods in een andere stad! En vraag
je dan af: is dit het allemaal waard?