De twee hoofdpersonen uit Bin-Jip
zeggen vrijwel de gehele film geen woord tegen elkaar. En
dat hoeft ook niet. De beelden in de nieuwste productie van
schrijver en regisseur Kim Ki-duk spreken immers voor zich.
Bovendien creëert het serene stilzwijgen precies die
mystieke sfeer die Ki-duk vaker als canvas gebruikt voor zijn
universele vertellingen over vrijheid, liefde en het leven
in het algemeen. Hij slaagt opnieuw, misschien wel meer dan
voorheen.
Tae-suk (Hee Jae) is een rusteloze
jongeman zonder vaste verblijfplaats. Op zijn glimmend grijze
motor gaat hij langs de huizen en plakt hij folders op de
deuren. Wanneer hij 's avonds terugkeert en een folder is
niet verwijderd, haalt hij zijn gereedschapskistje tevoorschijn
en breekt hij in. Niet als dief, maar als tijdelijke bewoner
van het lege huis. Hij doet de was, repareert de klok en kijkt
wat televisie. Op deze manier ontmoet hij Sun-hwa (Seung-yeon
Lee), een vrouw die door haar overheersende echtgenoot wordt
mishandeld en in stilte toekijkt hoe de inbreker in haar bed
slaapt. Bij hem vindt ze rust. Wanneer Tae-suk dan ook nog
voor haar opkomt als ze door haar man wordt betrapt, neemt
ze zonder een woord haar besluit: ze vlucht uit huis en gaat
met hem mee.
De twee hebben geen woorden nodig.
Niet wanneer hij voor haar kookt, niet wanneer zij haar voet
zachtjes tegen die van hem wrijft; zelfs niet wanneer ze op
een dag tegen de lamp lopen en hij wordt verdacht van moord,
diefstal en ontvoering. Zwijgen volstaat, een glimlach zegt
al genoeg. Dat het verhaal magisch-realistische tintjes krijgt
zodra Tae-suk in de gevangenis belandt en als gevolg van meditatie
een soort schim wordt, is inherent aan de thematiek in Ki-duks
werk. Het tilt de plot in feite naar het niveau van een sprookje,
een zorgvuldig gefilmde parabel waarin twee geliefden samen
op de weegschaal kunnen staan en de wijzer op de nul blijft
hangen.
Op de momenten dat Bin-Jip sterk naar
spiritualiteit neigt, voorkomt Ki-duk ditmaal een al te zware
stemming door het gebruik van relativerende, soms ondeugende
humor. Een verplaatst schilderij, een rommelig achtergelaten
bank; het geeft de film lucht, overigens zonder dat de aandacht
verslapt. Daarvoor is het samenspel van de muziek en de beelden
te indrukwekkend, zeker wanneer het de contrasten benadrukt
tussen licht en donker, modern en ouderwets.
bin-jip
- 95 min (kim ki-duk) cast: hee jae &
seung-yeon lee gezien: 12.04.05 - amsterdam,
cinerama