Het kleine, eenvoudige dorpsplein,
de centrale locatie van het door Thomas Vinterberg geregisseerde
Dear Wendy, heeft wel iets weg van het abstracte dorpje uit
Dogville. Dat is geen toeval, want Lars von Trier schreef
voor beide films het scenario. Ook hier maakt hij weer een
politiek en sociaal statement over Amerika, het land waar
hij nog nooit is geweest. Ditmaal draait het om vuurwapens;
de impact van een wapen op een individu én de impact
op de maatschappij.
De jonge Dick (Jamie Bell) is opgegroeid
in Estherslope, een onopvallend waakvlamdorp, waar het grootste
deel van de bevolking werkzaam is in de mijnen. Een leven
als mijnwerker is echter niets voor hem en dus neemt hij net
als een paar leeftijdsgenoten genoegen met een rol als misfit.
Wanneer een als verjaardagscadeau gekocht speelgoedwapen een
echt pistool blijkt, ontdekt Dick dat het dragen ervan hem
zelfvertrouwen geeft. Samen met zijn vrienden richt hij de
Dandy's op, pacifisten die opgaan in hun rollenspellen en
schietoefeningen in een verlaten deel van een mijn. De komst
van Sebastian (Danso Gordon) zorgt voor spanning binnen de
groep, terwijl sheriff Krugsby (Bill Pullman) meer en meer
een argwanend oogje in het zeil houdt.
Het verhaal begint traditioneel, bijna
voorspelbaar. Verplichte plotelementen als vriendschap tussen
Dick en Stevie (Mark Webber) en het haantjesgedrag om Susan
(Alison Pill) maken echter geleidelijk plaats voor een abstractie
die typerend is voor het werk van Von Trier. Personages veranderen
in kortschrift voor de Amerikaanse samenleving, het dorpsplein
verandert in een metafoor voor Amerika, waar een oud omaatje
als Clarabelle (Novella Nelson) niet meer veilig naar de overkant
van de straat kan omdat de politie op oorlogssterkte is uitgerukt
uit angst voor bendes die in geen velden of wegen te zien
zijn. Kort door de bocht? Het kan erger.
Want meer nog dan de rest is het zwartgallige
einde typisch Von Trier. De vuurwapens, de wapens die door
hun dragers worden bemind en die allen een eigen naam hebben,
betekenen uiteindelijk de ondergang van de Dandy's. Het is
een boodschap die verre van subtiel is, maar die overtuigend
en met gevoel wordt aangekleed, net zoals dat overigens in
heel de film het geval is. Dat is de verdienste van Vinterberg,
die daarmee van Dear Wendy een bijzondere ervaring heeft gemaakt.
dear wendy
- 105 min (thomas vinterberg) cast: jamie
bell, bill pullman, danso gordon, alison pill, michael angarano,
mark webber, chris owen & novella nelson gezien:
23.06.05 - utrecht, louis hartlooper