Sam Raimi mag bij het grote publiek
dan bekend zijn geworden als regisseur die Spider-Man zo succesvol
de vertaalslag naar het witte doek heeft laten maken, zijn
afkomst uit het horrorgenre heeft hij nooit helemaal verloochend.
Met Drag Me to Hell keert hij terug naar zijn jeugdliefde,
bijna letterlijk, want Raimi bedacht het verhaal voor deze
horrorfilm krap twintig jaar geleden. Het resultaat is tijdloos,
maar dankzij moderne filmtechnieken toch helemaal van deze
tijd.
Het leven lacht Christine Brown (Alison
Lohman) toe. Haar relatie met vriendje Clay Dalton (Justin
Long) gaat zo goed, dat ze langzaamaan stevig genoeg in de
schoenen staat voor een bezoek aan zijn veeleisende, ietwat
snobistische ouders. Ook op het werk bij de plaatselijke bank
gaat het voor de wind, want volgens haar baas kan ze die promotie
bijna niet mislopen. Tot ze op een dag de oude mevrouw Ganush
(Lorna Raver) uitstel van betaling weigert en een bovennatuurlijke
vloek over zich krijgt uitgesproken. Vanaf die dag wordt ze
achtervolgd door vreemde visioenen, enge geluiden en een dodelijke
deadline waar een waarzegger haar voor waarschuwt: over een
paar dagen komt een geest haar halen en zal Christine voor
altijd moeten branden in de hel.
Als bijna geen ander beheerst Raimi
de kunst van het vinden van evenwicht tussen de naargeestigheid
en de humor. Hoe onverbiddelijk de smerige stroom lichaamssappen
ook is, altijd staat daar een dikke knipoog tegenover, de
één nog absurder dan de ander. Dat zorgt voor
lucht. En dat is nodig, want zeker halverwege wordt het aantal
schrikmomenten dermate opgevoerd, dat enkele scènes
uit niet meer bestaan dan telkens weer inzoomen en een hard
geluid; het equivalent van 'boe' roepen. Doordat de bijpersonages
ondergeschikt zijn aan Christine, blijft het verhaal compact.
Zo ontstaat ruimte voor scènes die niet strikt functioneel
zijn, maar wel bijdragen aan de sfeer en aan de toon.
In de kern is Drag Me to Hell voorspelbaar.
De wisseltruc die tot het ironische einde leidt, wordt ruim
vóór de finale aangekondigd en elementen als
mislukte seances en de piepende tuinhekjes behoren al decennia
tot de blauwdruk van bovennatuurlijke horror. Maar daar schaamt
Raimi zich ook niet voor. Met veel enthousiasme, bijgestaan
door de overtuigende acteurs, geeft hij een zwarte draai aan
genreconventies, zonder dat hij zichzelf te serieus neemt.
Horror als jeugdliefde, horror als hobby. Zo hoort het.
drag me
to hell
- 99 min (sam raimi) cast: alison lohman,
justin long, lorna raver, dileep rao, david paymer, reggie
lee & adriana barraza gezien: 04.07.09
- amsterdam, pathe arena
