Een jaar of tien geleden brak Joe
Quesada door als tekenaar. Zijn energieke stijl en oog voor
vernieuwende composities zorgden ervoor dat de miniserie Sword
of Azrael bij DC een groot succes werd en ook voor uitgeverij
Valiant toonde hij aan dat hij definitief in één
adem kon worden genoemd met al die andere razend populaire
tekenaars van begin jaren negentig. Waar mensen als Todd McFarlane
en Jim Lee echter voor het grote geld kozen, bleef Quesada
samen met zijn inkter Jimmy Palmiotti een eigen koers varen.
De verleiding om de overstap naar Image Comics te maken, was
heel groot, maar uiteindelijk waagden Quesada en Palmiotti
de gok en richtten ze hun eigen uitgeverij op. Eind 1994 was
Ash de eerste serie die bij Event Comics verscheen, hetgeen
leidde tot een ongekende populariteit en snel stijgende prijzen
voor oude, moeilijk verkrijgbare nummers.
In de eerste drie nummers, die bijna
maar niet helemaal tweemaandelijks verschenen, wordt Ashley
Quinn als hoofdpersonage opgevoerd. Niet door middel van een
geleidelijke opbouw, maar door een eerste nummer dat de lezers
midden in de actie werpt. De jonge Ashley is brandweerman
en als tijdens een uitslaande brand hij en zijn collega Mike
een baby uit het inferno willen redden, raken ze gewond. Mike
belandt op de intensive care, maar zijn verwondingen vallen
in het niet bij die van Ashley, die gruwelijk verbrand tussen
de smeulende resten wordt gevonden. Kort daarna komt Ashley
(of Ash, zoals zijn collega's hem noemen) echter zonder een
schrammetje in het ziekenhuis aan. Al in het eerste nummer
blijkt dat hij is samengesmolten met een zwijgzaam, bovennatuurlijk
wezen, voor wie vuur een tweede natuur is. Dat is het startschot
voor een reeks avonturen, waarbij Ash te maken krijgt met
een breed scala aan duistere personages, die stuk voor stuk
meer over hem weten of willen weten.
De serie Ash vertelt een doorlopend
verhaal en sprake van echt afgeronde hoofdstukken is er niet.
Toch kunnen de eerste drie delen worden gezien als de introductie
van de personages en centrale conflicten. Via een handjevol
flashbacks wordt onthuld, dat vader Quinn is omgekomen bij
een brand die (onopzettelijk) door Ashley is veroorzaakt,
hetgeen op een snelle, effectieve manier diepte aan het hoofdpersonage
geeft. Opvallend is het grote aantal subplots dat een rol
speelt. Hierdoor bevatten de nummers weliswaar veel informatie,
maar weinig echte inhoud. Geheel in overeenstemming met de
opzet van de serie neemt Ash het verdraaid snel op tegen allerlei
andere, vaak bovennatuurlijke wezens. Dit geschiedt zonder
al te veel uitleg, zodat het tempo bijzonder hoog kan blijven.
Ook de dialogen zitten vlot in elkaar, met modern taalgebruik
dat niet alleen Ashley maar ook de bijpersonages goed neerzet.
Het spel dat met subtiele hints en de vele subplots wordt
gespeeld, maakt nieuwsgierig naar ieder volgend nummer en
daarom is het jammer dat na verloop van tijd de serie telkens
vertragingen heeft opgelopen. Wat dat betreft, past Ash prima
in het tijdsbeeld, want ook Image werd toen veelvuldig door
vertragingen geplaagd.
Quesada's tekenstijl is de laatste
tien jaar continu aan grote veranderingen onderhevig geweest.
Zelfs in de eerste drie nummers van Ash is de evolutie van
zijn stijl waarneembaar, met name in de lay-outs en de dynamiek
van de composities. Hier en daar is het tekenwerk nog wat
rauw en ongepolijst en in vergelijking met zijn recente, strakke
werk voor Daredevil is het zonder meer een wereld van verschil,
maar het past bij het imago van de serie. Ashley Quinn is
jong, onbevangen en vol enthousiasme en die instelling is
voelbaar in de tekeningen. Aan de achtergronden wordt niet
altijd evenveel aandacht besteed, hetgeen grotendeels wordt
gecompenseerd door een voor die tijd knappe inkleuring en
natuurlijk de energie die uit elke pagina spreekt.
In feite is Ash een serie die ten
onder is gegaan aan haar eigen ambities. Na ieder nieuw subplot
en ieder nieuw stukje van de puzzel blijkt dat Quesada en
Palmiotti nog veel meer voor hun hoofdpersonage in petto hebben,
maar dat potentieel is nooit aangeboord. Eerst kwamen de vertragingen,
daarna werd Ash omgetoverd tot een reeks miniseries en toen
Quesada en Palmiotti bij Marvel als coördinatoren van
de Marvel Knights comics de kans van hun leven kregen, is
Event Comics stilletjes van het podium verdwenen. Met Ash
heeft vooral Quesada echter aangetoond dat hij beschikt over
een portie durf. In dat licht mag zijn aanstelling als hoofdredacteur
van Marvel geen verrassing zijn geweest en vooral om die reden
zijn deze eerste drie nummers van Ash van historische waarde.
ash #1-3
- event comics (full color, 32 pagina's) door:
jimmy palmiotti & joe quesada uitgegeven:
november 1994 - mei 1995