Sprookjes zijn saai. Klassieke sprookjes
zijn oubollige vertellingen met een doorzichtige moraal over
personages die zo zijn vastgeroest in een archaïsche
wereldvisie, dat ze zijn verworden tot clichématige
karikaturen die niet meer tot de verbeelding spreken. Bill
Willingham moet daar echter heel anders over hebben gedacht
toen hij bij DC Comics aanklopte voor zijn creatie Fables,
een serie waarin de hoofdrollen juist worden vervuld door
een bonte verzameling van deze sprookjesfiguren. Gehuld in
een eigentijds jasje stelen personages als Sneeuwwitje en
de Grote Boze Wolf de show en geven ze Willingham gelijk:
sprookjes zijn helemaal niet suf of ouderwets.
Het concept is eenvoudig. Nadat allerlei
sprookjesfiguren uit hun eigen wereld zijn verjaagd, hebben
ze ergens in New York de ondergrondse gemeenschap genaamd
Fabletown opgericht. De sprookjesfiguren die niet voor menselijk
kunnen doorgaan, houden zich buiten de stad schuil op een
stuk grond dat oneerbiedig doch toepasselijk de Farm wordt
genoemd. Hoewel in de eerste verhaallijn al zichtbaar is wat
mogelijk is bij een serie over gemoderniseerde sprookjesfiguren,
is het te beperkt in concept en uitwerking. Hoofdrolspelers
worden geïntroduceerd, subplots worden uitgestrooid en
een onverwachte wending benadrukt dat niets is wat het lijkt,
maar het is te aftastend en dus vrijblijvend. Pas in Fables
#6-10 worden die grenzen verlegd met het vijfdelige 'Animal
Farm,' een avontuur waarin Snow White en haar rebelse zus
Rose Red de stad verlaten voor een werkbezoek aan de Farm,
waar Goldilocks twee van de drie biggetjes plannen smeden
voor een bloederige revolutie.
'Animal Farm' werkt op meerdere niveaus.
Zo wordt niet alleen in zowel woord als beeld duidelijk hoe
breed het concept van de serie is, maar is tussen de wilde
achtervolgingen voldoende ruimte voor diepgang van veel personages.
Willingham legt in zijn script een fascinerende veelzijdigheid
aan de dag en besteedt net zo gemakkelijk aandacht aan de
administratieve rompslomp op het hoofdbureau van het door
King Cole bestuurde Fabletown als hij aandacht besteedt aan
de interactie tussen Snow en Rose, die elkaar toch al niet
meer vertrouwen na het kunstje dat Rose haar zus (en assistent-burgemeester)
in de eerste verhaallijn heeft geflikt. Het is een erg boeiende,
ideale achtergrond voor de revolutie op de Farm, die alleen
al episch van omvang is omdat het in zo'n korte tijd zo'n
diversiteit aan sprookjesfiguren ten tonele voert. Dat alle
dieren op de Farm, hoe klein en schattig ze soms ook zijn,
toch herkenbaar menselijke trekjes hebben, geeft de vrij brute
ontknoping een laag volwassen realisme. Willinghams gevoel
voor prettige dialogen draagt daaraan bij.
Mark Buckingham is sinds zijn werk
voor deze vijf nummers min of meer de vaste tekenaar geworden.
Terecht, want hoewel het eerst de bedoeling was dat voor elke
verhaallijn een andere tekenaar zijn opwachting zou maken,
sluit zijn tekenstijl prima aan op het concept van de serie.
Enerzijds is het speels en zwierig genoeg voor de cartooneske
sprookjesfiguren van de Farm, terwijl het anderzijds wel voldoende
versimpeld realisme op de pagina brengt voor de scènes
die zich in New York afspelen. Daarnaast vermaakt hij zich
zichtbaar met de vele details die Willingham in zijn scripts
stopt: het gebeurt geregeld dat in de achtergrond van een
panel zo veel te zien is, dat het een verhaal op zichzelf
is. Gelaatsuitdrukkingen zijn niet altijd perfect, maar de
overigens door Willingham ontworpen personages zijn verder
expressief genoeg dat het geen probleem mag zijn, zeker niet
voor een tekenaar die het vak mede heeft geleerd als inkter
van Chris Bachalo.
Na het afronden van Preacher en Transmetropolitan
werd gezegd, dat dit het einde van Vertigo zou zijn. Enkele
jaren eerder werd ironisch genoeg hetzelfde geroepen toen
The Sandman tot een eind kwam. Gelukkig staat DC open voor
nieuwe ideeën, hoe uitzinnig die op het eerste gezicht
ook lijken. Zo heeft het kunnen gebeuren dat een titel over
in ons culturele bewustzijn uitgerangeerde sprookjesfiguren
de weg naar de stripwinkels heeft gevonden. Willingham en
Buckingham raken elke maand weer beter op elkaar ingespeeld,
de gebundelde edities volgen eindelijk in een voor DC hoog
tempo en Fables lijkt klaar voor de sprong van populaire culthit
naar commercieel succes. Niet slecht voor suffe, clichématige
karikaturen.
fables
#6-10
- dc / vertigo (full color, 32 pagina's) door:
bill willingham & mark buckingham uitgegeven:
december 2002 - april 2003