Fallen Angel, de maandelijkse titel
van DC Comics die deze zomer zijn eenjarig bestaan viert,
is niet bepaald het schoolvoorbeeld van toegankelijkheid.
Niet alleen beperkt schrijver Peter David de traditioneel
in een superheldenserie zo nadrukkelijk aanwezige expositie
tot het noodzakelijke minimum, hij heeft in de mysterieuze
Lee bovendien een hoofdpersonage dat al net zo ongrijpbaar
en zo ambigu is als Bete Noire, de stad die zij zich tot haar
thuis heeft gemaakt. Tevens wordt de serie sinds deel vier
bestempeld als voor volwassenen, wat weliswaar de deur opent
voor uitdagender verhalen, maar tevens het mes zet in de breedte
van de doelgroep.
Hoewel David zich terecht zorgen maakt
om de verkoopcijfers en het gebrek aan promotie vanuit de
uitgeverij, wil hij geen concessies doen op het gebied van
de inhoud. Bewust, want de serie is opgezet vanuit een specifieke
visie, waarbij een beroep wordt gedaan op de oplettendheid
en zelfwerkzaamheid van de lezer. Zo zijn de eerste twee nummers,
die samen de introductie van locatie, handeling en personages
vormen, niet het begin van het verhaal. De roodharige Lee
heeft zich op dat moment al in Bete Noire gevestigd, waar
ze zich vanuit de als neutraal terrein beschouwde bar Furors
aanbiedt als helper van mensen in nood. Naar het waarom en
hoe wordt slechts verwezen door middel van een terloopse opmerking
of, later in de serie, korte flashbacks. Al wat meer wordt
onthuld in het daaropvolgende vierdelige vervolgverhaal 'Little
Better Than A Beast,' waarin de stad wordt geteisterd door
een bloeddorstig onzichtbaar monster, maar naar Lee's ware
aard blijft het gissen.
Het tempo waarin de gebeurtenissen
zich de eerste zes delen voltrekken, ligt laag, zonder dat
sprake is van het bekritiseerde 'decompressed storytelling'
dat vandaag de dag tot standaard is verheven. David werkt
met personages die niet altijd even spraakzaam zijn en die,
zodra ze dan uiteindelijk toch hun verhaal doen, niet altijd
de waarheid vertellen. Hierdoor bevat elke scène, hoe
minimaal ook van opzet, een vorm van uitdieping en karakterisatie.
Vooral bij Lee zelf schuilt de diepgang in de dingen die ze
niet zegt. Haar afstandelijke houding en doorgaans botte oneliners
verraden een innerlijk conflict vol pijn en misplaatste gevoelens
van schuld. Het maakt haar verre van sympathiek, maar omdat
de morele ambiguïteit zich uitstrekt tot vrijwel de complete
cast, waaronder haar gezworen tegenstander en tevens haar
minnaar Doctor Juris, maakt het de ontwikkelingen in Bete
Noire des te intrigerender. Niemand in dit stadje is wat hij
lijkt. Zelfs bijpersonages dragen geheimen met zich mee die
in een later stadium van wezenlijk belang blijken.
De tekeningen zijn in handen van David
Lopez, een onbekende naam in de comicwereld. Al betekent zijn
naam niet automatisch een plek in de top tien van bestverkochte
comics, zijn stabiele stijl is net zo sfeerbepalend gebleken
als de verhalen. Zijn werk kan uiterst overdreven zijn wanneer
daarom wordt gevraagd, maar blijft sfeervol en hyperrealistisch
op een manier die soms doet denken aan de stijl van Frank
Quitely. De algehele aanpak is sober: zo is Lee geen rondborstige
superheld in een uitdagend kostuum en blijven de meeste scènes
beperkt tot zakelijke, bijna saaie composities. Helaas schieten
alleen de gelaatsuitdrukkingen van de mannelijke personages
tekort, wat vervelend is voor een serie die het moet hebben
van subtiele nuances. Voor het overige ontpopt Lopez zich
als een talentvolle tekenaar met oog voor detail. Zijn Bete
Noire heeft een droomachtige ondertoon die Lee's wereld elke
maand weer op een uitnodigende manier tot leven laat komen.
Ja, Peter David en David Lopez hebben
met Fallen Angel een eigen wereld geschapen. Eentje waarin
het verschil tussen de held en de schurk wegvalt in een grijze
schemerzone die door iedere lezer anders wordt geïnterpreteerd.
De eerste zes nummers, inmiddels verkrijgbaar als paperback,
geven een indicatie van hoe die wereld er uitziet en dat smaakt
naar meer. Misschien dat DC een wat bredere acceptatie vindt
wanneer de serie wordt verplaatst naar Vertigo, want het zou
spijtig zijn als Fallen Angel na een jaar of twee als moedig
doch commercieel mislukt experiment aan de kant wordt geschoven.
fallen
angel #1-6
- dc comics (full color, 32 pagina's) door:
peter david & david lopez uitgegeven:
september 2003 - februari 2004