DC Comics heeft het de afgelopen decennia
meerdere malen geprobeerd met de Outsiders. Of de titel nu
The Outsiders of Batman and the Outsiders was, het basisconcept
over het uit enkele buitenbeentjes bestaande team is door
de jaren heen niet veranderd. Ook de nieuwe variant, geschreven
door Judd Winick en met tekenwerk van Tom Raney, valt terug
op het beproefde recept. Het verschil is echter, dat bij de
totstandkoming van het team ditmaal sprake is van een natuurlijke
evolutie binnen het DC universum, een simpele kwestie van
oorzaak en gevolg waarbij de status-quo nu eens niet heilig
is.
De maandelijkse serie van Winick en
Raney vloeit namelijk rechtstreeks voort uit Graduation Day,
de driedelige miniserie waarin Young Justice en de Titans
na twee sterfgevallen uit elkaar spatten. De leden van Young
Justice groeien door naar een plek in de nieuwe Teen Titans,
terwijl Nightwing en Arsenal een vers team Outsiders om zich
heen verzamelen. In de eerste zes nummers, die bestaan uit
twee vertellingen van drie delen, wordt getoond hoe het team
tot stand komt, naar elkaar toe groeit en zo hun bestaansrecht
vindt. Samen met hun collega's Grace, Jade, Thunder, Indigo
en Metamorpho werpen Arsenal en Nightwing zich op als jagers;
helden die niet willen wachten tot een schurk als de Joker
of Brother Blood in actie is gekomen, maar pro-actief te werk
gaan. De agressievere insteek wordt versterkt door een enigszins
grover taalgebruik en volwassen thema's en relaties. Dat deze
aanpak niet zonder enige gevaren is, ontdekt Arsenal tijdens
de speurtocht naar Brother Blood. De status-quo is immers
niet heilig.
Het is zonneklaar, dat Winick bij
de teamindeling zeer zorgvuldig te werk is gegaan. Niet alleen
vullen de krachten van de verschillende leden elkaar aan,
zoals Thunder en Grace bewijzen wanneer ze in het tweede nummer
als een stootkussen dienen voor een straaljager met pech,
het zijn stuk voor stuk personages met een verleden. Zo is
Thunder de dochter van Black Lightning, is Indigo indirect
de oorzaak geweest van de dood van twee Titans en heeft de
extraverte Grace het bed gedeeld met het halve superheldentelefoonboek.
Dit zorgt vanaf het begin voor onderlinge spanningen, die
op hun beurt leiden tot het soort met spitsvondige verwijzingen
naar moderne cultuur doordrenkte dialogen waar Winick beroemd
mee is geworden. In een serie waar actie hoog in het vaandel
staat, is deze onderlinge verwevenheid van groot belang voor
de diepgang. Hoewel de balans niet altijd in evenwicht is,
met name niet in het tweede verhaal, zijn de karakters wel
zo volwassen en interessant dat ze de comic prima kunnen dragen,
ook wanneer ze grappen maken of een dosis subtiele zelfspot
aan de dag leggen.
Raney was vroeger iemand op wie altijd
een beroep kon worden gedaan als gasttekenaar, maar die op
een vaste serie zelden goed uit de verf kwam. Met Outsiders
laat hij zien dat in die situatie inmiddels verandering is
gekomen. Hij voorziet de teamleden van hun eigen visuele karaktertrekjes,
laat personages als Grace en Jade kleine wijzigingen aanbrengen
in kostuum of haardracht en hij doet dat alles met oog voor
de details. Waar zijn composities soms aan de ouderwetse kant
zijn, laat hij in close-ups de gezichten wel altijd spreken.
En aangezien de serie toch vooral om de karakters gaat, is
dat Raney's grootste kracht geworden. Het is daarom spijtig
dat direct voor de tweede verhaallijn een beroep wordt gedaan
op gasttekenaar Chriscross, wiens stijl veel minder rauw en
hoekig is en daardoor te karikaturaal is in vergelijking met
de sfeer van het verhaal. Daarbij is hij zo gek op zijn snelheidslijnen,
dat in bepaalde scènes simpelweg niet duidelijk is
wie nu wat doet.
Outsiders #1-6 leggen derhalve zowel
de sterke als zwakke kanten van de serie bloot. De wankele
balans tussen tekst, personages en tekeningen kan zomaar betekenen
dat een volledige verhaallijn niet interessant is omdat het
een teveel aan actie bevat of omdat sprake is van een gasttekenaar.
Kortom, dat wordt sowieso een probleem wanneer één
van de twee vaste makers de serie gaat verlaten. Voor nu blijft
het echter een experiment dat de moeite waard is, al was het
alleen maar vanwege de durf die nodig is geweest voor de volgende
logische stap in het bestaan van enkele prominente helden
in het DC universum.
outsiders
#1-6
- dc comics (full color, 32 pagina's) door:
judd winick, tom raney & chriscross uitgegeven:
augustus 2003 - januari 2004