Zoals maker Frank Miller in zijn nawoord
bij de paperback bekent, was Sin City bedoeld als verhaal
van achtenveertig pagina's voor hooguit zes nummers van de
maandelijkse titel Dark Horse Presents. Al snel bleek echter
dat het verhaal zichzelf schreef, gevoed door enthousiaste
reacties van het publiek en vooral gevoed door de manier waarop
hoofdpersoon Marv een eigen leven ging leiden in de schaduwwereld
van Sin City. De jaren daarna is dit succes onderstreept door
meerdere sequels, een vernieuwd formaat voor de paperbacks
(waarbij het origineel de subtitel The Hard Goodbye heeft
meegekregen) en een door Robert Rodriguez geregisseerde speelfilm.
Dat de film in het bijzonder The Hard
Goodbye als het uitgangspunt neemt, is logisch, want hoewel
de verschillende vervolgseries zo hun charmes en sterke punten
hebben, laat juist dit verhaal Sin City zien in de puurste,
onversneden vorm. Het is een stad waar de corruptie gemeengoed
is, waar de samenleving bestaat uit alleen nog maar een schimmige
onderkant en waar alle mogelijke slechte gewoontes op elke
hoek van de straat worden bevredigd. Het is het ideale territorium
voor Marv, een boom van een vent die in een warme waas van
medicatie van het ene kroeggevecht naar het andere rolt, tot
hij na een nacht met de mooie Goldie wakker wordt naast haar
ontzielde lichaam. Omdat hij zijn hart op de juiste plek heeft
zitten, zweert hij wraak voor de moord, die hem tot overmaat
van ramp in de schoenen wordt geschoven en wanneer het spoor
leidt naar de allerhoogste kringen van Sin City, weet hij
dat slechts één afloop mogelijk is. Natuurlijk
gebeurt dat niet zonder slag of stoot.
Vorm en inhoud zijn duidelijk beïnvloed
door de grimmige detectiveverhalen uit de jaren vijftig en
zestig. Zelfs de monotone voice-over is aanwezig, eerst in
de vorm van de traditionele tekstkaders en later meer en meer
in de vorm van uitgebreide lappen begeleidende tekst naast
het tekenwerk. Miller formuleert de gedachten van Marv als
een op hol geslagen goederentrein, als zinnen en bijzinnen
zonder kop of staart, die de lezers het gevoel moeten geven
dat ze rechtstreeks in de geest van de hoofdpersoon kijken.
Het maakt het verhaal persoonlijk. Het slaat toe en laat niet
meer los, ook niet op die momenten dat de plot een zijsprong
maakt of ruim de tijd neemt voor het schetsen van sfeer in
veelal opgerekte scènes zonder tekst. De bijna terloopse
wervelstorm aan excessief geweld en vrouwelijk naakt, ten
tijde van de eerste publicatie goed voor veel verhitte discussies,
is een logisch onderdeel van de houdgreep, net als het cynische,
onverbiddelijke slot. Vernieuwend is het allemaal niet, maar
het is die intensiteit die de combinatie van vorm en inhoud
maakt tot meer dan de som der delen.
Toch zijn thematiek en inhoud niet
de voornaamste redenen waarom deze eerste Sin City tot de
klassiekers uit de jaren negentig wordt gerekend. Dat ligt
namelijk in de eerste plaats aan het tekenwerk. In de jaren
tachtig stond Miller al bekend als een tekenaar die met zijn
hoekige stijl de grenzen van een gestileerde realiteit verkende,
maar hier, ongeveer vanaf het derde hoofdstuk, hanteert hij
voor het eerst een stijl die nadien zijn handelsmerk is geworden.
Hij definieert de wereld in vlakken licht en schaduw, een
clair-obscur dat de plaats inneemt van traditioneel lijnwerk
en dat optimaal gebruik maakt van de afwezigheid van kleur.
Het is tevens een stijl die vele malen realistischer kan zijn,
juist omdat door de schaduwen bepaalde elementen aan de verbeelding
worden overgelaten. Het werkt voor zowel de personages als
voor de strak vormgegeven locaties; ieder panel is een sfeerverhogende
prent die net zo goed kan worden uitvergroot tot een indrukwekkende
poster.
Sin City is al bijna vijftien jaar
het paradepaardje van Dark Horse Comics. Dat is terecht, want
Millers blik op een totaal verziekte samenleving is in de
jaren negentig zeker net zo vernieuwend geweest als zijn postapocalyptische
visie op superhelden dat gedurende de jaren tachtig is geweest.
Zijn unieke stem en zijn stijl, door velen gekopieerd doch
door weinigen geëvenaard, laten een wereld tot leven
komen waarin we ons ongemakkelijk voelen en misschien is het
daarom dat het verhaal van Marv zo tot de verbeelding spreekt.
Sin City ontwaakt de voyeur in ons, een drang naar spanning
en sensatie, zonder het gevaar van de rondsuizende kogels
en messen.
sin city
- dark horse comics (black & white, 208 pagina's) door:
frank miller uitgegeven: januari 1993