Het is een jaarlijks terugkerend fenomeen.
Elke zomer verschijnt een nieuwe graphic novel van schrijver
en tekenaar Doug TenNapel, die vooral bekend werd door Creature
Tech. De laatste jaren gebeurt dat telkens bij uitgeverij
Image Comics, waar ook zijn nieuwe creatie een onderkomen
heeft gevonden. Iron West, dat is de titel van het avontuur
dat wat betreft lengte het midden houdt tussen Tommysaurus
Rex en Earthboy Jacobus, TenNapels vorige twee graphic novels.
Het genre is de andere kant op, want in deze honderdzestig
pagina's draait alles om oude goudzoekers, ongure bandieten
en heldhaftige sheriffs. Inderdaad, Iron West is een onvervalste
western.
Preston Struck is de naam. In het
dorp Snelling te California is hij tegen het eind van de negentiende
eeuw de plaatselijke bandiet. Hij wordt gezocht in verband
met een treinroof, speelt geregeld vals met kaarten en hij
gaat om met vrouwen van bedenkelijk allooi. Een schurk is
hij echter niet, want hij heeft het hart wel degelijk op de
goede plaats, maar wanneer gevaar dreigt, kiest hij toch vooral
voor zichzelf en zet hij het in de meeste gevallen hard op
een lopen. Dat doet hij ook wanneer de mannen van de sheriff
hem weer eens willen oppakken. Preston slaat op de vlucht,
ironisch genoeg per trein, maar daar staat hij zomaar opeens
oog in oog met een aantal moordlustige robots met cowboyhoed
en geladen pistolen. Deze mechanische wezens, zo leert hij
van de indiaan genaamd Two Rivers, worden aangestuurd door
de Demiurge, een oud, buitenaards en onlangs opgegraven artefact.
Het liefst zou Preston vluchten, ware het niet dat hij toch
gecharmeerd is geraakt van Snelling. En van voornamelijk aan
juffrouw Sharon.
In de kern is het verhaal verbluffend
eenvoudig. Preston is de clichématige held tegen wil
en dank, die lang tegen zijn oerinstinct moet vechten voor
hij beseft dat hij maar beter tegen de schurk van het verhaal
kan vechten. Ook de rest van de cast, van de cynische sheriff
tot de verliefde prostituee, valt veelvuldig terug op archetypen.
Het lijkt soms of TenNapel niet zonder clichés kan,
want eendimensionale personages zijn inmiddels zijn handelsmerk.
In de robots en in Two River vindt hij echter precies die
verrassende toevoegingen die de plot van de ondergang redden:
zelfs duidelijk lenen bij de Transformers kan dat niet veranderen.
De robots zijn volstrekt geloofwaardig in de verder eerst
zo realistische westernwereld, Two Rivers zorgt voor het humoristische
contrast en dan zijn het monster van Loch Ness en de heuse
Sasquatch nog niet eens ter sprake gekomen. Alles vormt een
structureel erg slim in elkaar gezet avontuur, dat ondanks
de beperkte diepgang en omvang wel van het begin tot eind
vermaakt. Zeker door effectief versnellen en vertragen leest
het verhaal als een, excuses voor het westerncliché,
trein.
Zoals de afgelopen jaren helder is
geworden, is TenNapel eerder een echte tekenaar dan een schrijver.
Zijn cartooneske lijnen neigen naar een vloeiende animatiestijl
met grote ogen en een overdreven dramatiek in de poses, maar
worden ook gekenmerkt door een ongepolijste krasserigheid.
Ongeacht het thema, die stijl past bij de verhalen van TenNapel,
wat gezien die diversiteit een compliment is. Helaas is de
aandacht voor de details deze keer vooral halverwege beperkt
en dat is uiterst spijtig, want verteltechnisch is dit een
knap staaltje vakmanschap. Op iedere pagina zorgen de scherpe
contrasten in zwart en wit voor levendige scènes, terwijl
een efficiënte indeling van die scènes ervoor
zorgdraagt, dat het verhaal telkens zo duidelijk mogelijk
wordt verteld. Pas tegen het einde wordt het een klein beetje
rommelig, maar een gevecht tussen een draak zonder vleugels
en een robot met een trein als lichaam kan dat ook bijna niet
anders. TenNapel heeft oog voor de mooie shots, dat telt.
Strikt genomen, is Iron West een verhaal
dat diepgang en realisme opoffert voor vermaak en een hoog
tempo. Dat is geen probleem, dat levert alsnog een leuke comic
op. Niettemin is dit een terugkerende keuze in het werk van
TenNapel en als al evolutie zichtbaar is, dan is het eerder
een beweging van de diepgang af in plaats van ernaartoe. Groei
in een karakter moet oprecht zijn, niet een logisch gevolg
van het genre. Misschien dat TenNapel in zijn volgende werk
zich daar eens meer op kan richten? Tot die tijd is Iron West
overigens prettige kost, want eerder werd met Tommysaurus
Rex al bewezen dat een vingeroefening tussendoor lang niet
altijd vervelend is.
iron west
- image comics (black & white, 160 pagina's) door:
doug tennapel uitgegeven: juli 2006