marvel boy
#2 (marvel)
De buitenaardse Noh-Varr heeft de oorlog verklaard aan de
Aarde en krijgt vervolgens te maken met SHIELD. Het gevecht
met enkele supersoldaten is erg boeiend en lekker vernieuwend
geschreven, met een goed tempo en een lekker ritme. Noh-Varr
wint de strijd en zijn boodschap voor de wereld wordt op een
subtiel komische manier in het slot van het verhaal verwerkt.
Het tekenwerk en vooral de inkleuring zijn goed, hoewel gelaatsuitdrukkingen
hier en daar wat beter kunnen. Een boeiend nummer van een
boeiende serie over een hoofdpersonage dat nu eens niet een
echte held is. Dit nummer bevat net te weinig inhoud voor
vier sterren, wel genoeg voor drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen j g jones
uncanny
x-men #384 (marvel)
Wederom wordt een veel te groot aantal nieuwe personages geïntroduceerd
waar de X-Men het tegen moeten opnemen. Deze keer betreft
het de Crimson Pirates, die de mysterieuze Tullamore Voge
uit de handen van de X-Men willen redden. Technisch gezien,
zijn de dialogen goed, maar de personages praten te veel hetzelfde
en met de vele nieuwe personages is nauwelijks ruimte voor
uitdieping. Ook de plot voelt ietwat vreemd aan, met weinig
echte inhoud en enkele subplots die duidelijk voor de lange
termijn zijn bedoeld. De tekeningen zijn goed maar soms toch
wat aan de rommelige kant en hier en daar net iets te onoverzichtelijk,
waardoor ik voor dit nummer op ruim twee sterren uitkom. tekst
chris claremont tekeningen adam kubert
batgirl
#6 (dc)
Een groep criminelen zit achter dokter Johns aan en samen
met Batman bereidt Batgirl een hinderlaag voor. Nu Batgirl
kan nadenken en langzaamaan ook meer kan praten, is het makkelijker
om met het hoofdpersonage mee te voelen, maar toch zijn de
gevechtsscènes vaak nog te simpel. Wel een goed tempo
en aardige dialogen, maar het eind gaat erg snel en de plot
wordt dan nogal afgeraffeld. Tevens wordt het subplot over
de mysterieuze videoband met daarop Batgirl blijkbaar voorlopig
vergeten. Zeer stilistisch tekenwerk, een beetje donkerder
en rauwer dan normaal, maar nog altijd zeer consistent en
zeker ook overtuigend. Al met al verdient dit deel ruim twee
sterren. tekst
kelley puckett & scott peterson tekeningen damion
scott
100 bullets
#14 (dc)
Laatste deel van het driedelige verhaal over Dizzy Cordova,
waarin Branch in Frankrijk haar meer vertelt over agent Graves
en de Trust. Een kort optreden van de Minuteman Cole Burns
maakt het verhaal nog wat boeiender, zeker als blijkt dat
Graves vroeger voor de Trust heeft gewerkt. Strikt genomen
bevat het nummer weinig echt plot, maar het mysterie en de
spaarzame hints maken dat zeker meer dan goed. IJzersterke,
realistische dialogen, slim ritme en als altijd weer bijzonder
sfeervol tekenwerk dat uitblinkt in eenvoud maar toch overtuigt.
Dit is zonder enige twijfel één van de beste
nieuwe series van het afgelopen jaar en dit nummer is zeer,
zeer dik vier sterren waard. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
the authority
#16 (dc)
In dit vierde en laatste deel van de huidige verhaallijn worden
alle grote steden tegelijkertijd door de troepen van Jacob
Krigstein aangevallen. De Authority grijpt in, hetgeen tot
een verhaal leidt met een hoog tempo, veel keihard geweld
en ook enkele slimme vondsten. Uiteindelijk wordt de aanval
afgeslagen en wil de Authority dat Krigstein zich bij hen
aansluit. Redelijk tot goede dialogen, vanwege de opzet toch
een klein beetje een anticlimax maar zeker boeiend. Het tekenwerk
is sterk en rauw, met veel oog voor de details, hoewel vooral
het gezicht van Swift bijna onherkenbaar is. Ondanks het wat
simpele en ongeloofwaardige einde verdient het nummer ruim
drie sterren. tekst
mark millar tekeningen frank quitely
martian
manhunter #22 (dc)
Wederom een verhaal dat over het verleden van J'onn J'onzz
vertelt, met deze keer aandacht voor Batman. J'onns menselijke
alter ego John onderzoekt een moord in Gotham City en krijgt
te maken met Batman. Uiteindelijk helpen ze elkaar en vinden
ze de dader in een slim opgezet verhaal, met intelligente
wendingen en originele scènes. De samenwerking tussen
deze helden wordt goed uitgewerkt, met vooral een sterk eind
en de tekeningen zijn erg sfeervol, hoewel deze keer de gezichten
minder consistent zijn dan gewoonlijk. Vooral dankzij de boeiende,
goed geschreven en zeer interessante interactie tussen Batman
en J'onn krijgt dit deel dik verdiend vier sterren. tekst
john ostrander tekeningen tom mandrake
sam and
twitch #12 (image)
Eén deel voor het einde van de verhaallijn over de
rituele moorden op moderne heksen komt de plot nog steeds
niet echt in beweging. Via een vreemde omweg komen Sam Burke
en Twitch Williams achter de identiteit van de dader en na
een achtervolging draait het uit op een patstelling. Weinig
inhoud, maar wel als altijd weer geweldige dialogen met veel
subtiele humor en goede interactie tussen de personages. Het
tekenwerk is en blijft onder de maat, met soms rommelig en
vaak inconsistent werk, maar de lay-outs zijn effectief. Voor
vier sterren is het verhaal vooralsnog iets te leeg en gebeurt
inhoudelijk net te weinig, vandaar dat ik deze keer uitkom
op drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alberto ponticelli
witchblade
#41 (image)
Het slot van het verhaal over een bovennatuurlijke pyromaan
in New York City wordt hier en daar gehaast afgehandeld. Samen
met Fire Marshall Blake roept agente Sara Pezzini de pyromaan
een halt toe, maar Blake sterft toch en Sara raakt steeds
meer beïnvloed door de Witchblade. Simpel verhaaltje
met veel gaten in de plot, maar wel met een redelijk tempo
en een intrigerend eind. De tekeningen zijn nu absoluut van
een betere kwaliteit dan vorige maand, met gedetailleerdere
achtergronden, goede lay-out en een heldere inkleuring. Het
nummer belooft gelukkig wel veel voor de toekomst, maar verdient
vanwege de matige opbouw en de lege plot toch niet veel hoger
dan twee sterren. tekst
paul jenkins & rick veitch tekeningen keu
cha
savage dragon
#75 (image)
In dit extra dikke nummer wordt Dragons realiteit compleet
op zijn kop gezet na een enerverend en interessant conflict
met Darklord. Bijna alle subplots worden afgerond en vooral
Dragons ontmoeting met zijn zoontje is sterk. Als Dragon uiteindelijk
na een confrontatie Darklord vermoordt, veroorzaakt dat een
schok door de realiteit en het verhaal eindigt bijna identiek
aan hoe de serie jaren geleden begon. Slim verhaal, veel spanning,
veel actie en veel onthullingen, dynamisch tekenwerk en een
sterke afronding. Ik ben zeer benieuwd welke richting de serie
inslaat na deze erg goed opgebouwde en schokkende omwenteling
en al met al kom ik uit op ruim vier sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
mystic
#2 (crossgen)
Voorlopig de beste serie van CrossGen, waarin Giselle Villard
langzaam maar zeker beseft wat met haar tijdens de ceremonie
voor haar zus Genevieve is gebeurd. De leiders van de zes
andere Guilds sturen een demon op Giselle af en ondanks haar
nieuwe krachten verslaat hij haar. Hoewel de dialogen niet
altijd even sterk zijn, boeit de plot wel degelijk. Het basisverhaal
is niet bijster origineel maar de uitwerking is toch redelijk
tot goed, met enkele verrassende wendingen. De tekeningen
zijn bijzonder overtuigend, zeer gedetailleerd en de inkleuring
is fris en helder, net als de gehele vormgeving van de comic.
Nog altijd vrij inleidend, zonder veel inhoud, maar toch ruim
drie sterren. tekst
ron marz tekeningen brandon peterson
liberty
meadows #12 (insight)
De lange verhaallijn over de bosbrand wordt afgerond, waarna
middels enkele korte gags het grote verhaal zelf nog eens
aardig op de hak wordt genomen. De dieren uit het opvangcentrum
trekken na de branden in bij de menselijke medewerkers, hetgeen
voor enkele sterke grappen zorgt, met name die over het grappige
eendje Truman. Veel grappen zijn vaak een variatie op een
oud thema, maar de humor blijft absurd en vanwege de minimalistische
en vrij gestroomlijnde tekeningen blijft het geheel ook visueel
overtuigen. Over het algemeen is het niveau van de gags echter
niet zo hoog als de afgelopen maanden het geval was, zodat
dit nummer uitkomt op drie sterren. tekst
& tekeningen frank cho
darklight
prelude #3 (sirius)
Dit laatste deel van de Prelude is beduidend anders dan de
eerste twee delen. Waar de discussies tussen de zussen Dhana
en Julianna wederom erg goed in elkaar zitten met realistische
dialogen, is de scène waarin Julianna leest over de
geschiedenis van de oude goden net iets te langdradig en vooral
grafisch veel te saai. Ook de droomscène in het begin
is niet interessant en de kracht zit vooral in de kleine,
soms bovennatuurlijke hints die gedurende het nummer worden
gegeven. Het tekenwerk is zeer gedetailleerd en op de droomscène
na goed gebalanceerd, maar daar dit voorlopig laatste nummer
nauwelijks een plot bevat, verdient het niet meer dan een
score van twee sterren. tekst
& tekeningen teri wood