the punisher
#7 (marvel)
Waar in het vorige deel de confrontatie tussen de Punisher
en de bende van ma Gnucci centraal stond, neemt de plot nu
wat gas terug. De Punisher keert zwaargewond terug naar zijn
appartement, waar hij later door zijn buren Joan en Dave wordt
gevonden, terwijl de subplots voor wat meer vaart en absurde
humor zorgen. Hoewel er weinig gebeurt, maakt de uitdieping
van vrijwel alle personages dat meer dan goed, met zeer slimme
dialogen en een heldere vertelstijl. Ook het tekenwerk en
de inkleuring zijn sterk, waarbij deze keer opvallend meer
grote close-ups worden gebruikt. Dit nummer is duidelijk de
stilte voor de storm, maar verveelt nergens en verdient vier
sterren. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
steampunk
#5 (dc)
De eerste verhaallijn over Cole Blaquesmith en zijn vreemde
strijd tegen Lord Absinthe wordt op een vrij eenvoudige manier
afgerond. Na een confrontatie zweert Absinthe wraak, terwijl
op de achtergrond de bijpersonages voor veel overbodige en
warrig geschreven afleiding zorgen. In enkele flashbacks wordt
onthuld hoe Cole kort geleden naar de toekomst is gereisd,
maar verder blijft de plot toch onnodig overzichtelijk, met
te veel matige dialogen en weinig diepgang. Op een enkele
pagina na blijven ook de tekeningen ver onder de maat. De
onoverzichtelijke composities zaaien verwarring en vertellen
het verhaal slecht. Voorlopig mijn laatste nummer, net geen
twee, wel één ster. tekst
chris bachalo & joe kelly tekeningen chris
bachalo
the authority
#18 (dc)
Terwijl de wereld door bizarre natuurverschijnselen wordt
geteisterd, gaat de Authority tot het uiterste om de orde
te bewaren. Dit leidt tot een matige aaneenschakeling van
scènes vol snelle actie, vrij clichématige dialogen
en helaas weinig spanning. Uiteindelijk ontdekt Midnighter
dat de wereld zelf voor de rampen verantwoordelijk is, hetgeen
verre van origineel is en niet echt in de sfeer van de serie
past. De tekeningen zijn zo mogelijk nog matiger dan vorige
keer, met te weinig dynamiek en veel te emotieloze personages.
Tel daar nog bij op dat de inkleuring erg eentonig is en dit
nummer is niet meer dan een buitengewoon grauwe en stroperige
brei die krap één ster verdient. tekst
mark millar tekeningen chris weston
witchblade:
destiny's child #3 (image)
Het laatste deel van de driedelige miniserie vormt zo'n beetje
de afronding van alle subplots uit de reguliere serie. Kenneth
Irons, Ian Nottingham en de wetenschappers van Level 42 hebben
Sara Pezzini gevangengenomen en zien in haar de volgende stap
der menselijke evolutie. Sara ontsnapt echter en vermoordt
blijkbaar Irons en Nottingham. Alles gaat nogal snel, waardoor
de gebeurtenissen aan impact missen en bovendien hier en daar
zeer onlogisch zijn. De dialogen zijn niet zo matig als voorheen
en het tempo is redelijk goed, maar het tekenwerk is toch
echt te simpel, met bijna geen achtergronden en details. Toch
is het nummer zo belangrijk, vandaar twee sterren. tekst
christina z tekeningen david boller
spawn
#98 (image)
Wanda Fitzgerald krijgt te horen dat ze niet twee maar zes
maanden zwanger is en intussen zijn Spawn en Angela op zoek
naar het antwoord op de vraag wie is gebaat bij een vroege
Apocalyps. Angela keert terug naar de hemel om een opstand
in de kiem te smoren en Spawn moet het in zijn eentje tegen
de duivelse Urizen opnemen. De centrale plot blijft bijzonder
boeiend, maar valt deze keer in het niet bij de interessante
subplots over Wanda, Terry en Cyan, die scherp zijn geschreven,
met veel diepgang en enkele realistische dialogen. Als altijd
is het tekenwerk ijzersterk, met knappe composities en sprekende
gelaatsuitdrukkingen, waardoor dit deel zonder twijfel dik
vier sterren krijgt. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen greg
capullo
scion
#3 (crossgen)
Dankzij de geheimzinnige Ashleigh ontsnapt prins Ethan van
de Heron dynastie uit het kasteel van de Raven dynastie. Ashleigh
hoort bij de rebellen die voor afschaffing van de slavernij
strijden en ze wil dat Ethan zich bij hen aansluit. Verrassend
genoeg weigert hij en keert hij terug naar het koninkrijk
van zijn vader. In feite is dit een tussennummer, met iets
te veel overbodige uitleg, maar Ethans onverwachte keuze houdt
de plot interessant en verre van voorspelbaar. Daarbij is
de uitdieping van de personages zeer goed en is de actie slim
gedoseerd. De tekeningen zijn wederom knap en overtuigend,
met een heldere lay-out en een sfeervolle inkleuring. Al met
al krap vier sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung