black widow
#2 (marvel)
Natasha Romanov en Yelena Belova hebben van plaats geruild
en zonder dat Yelena het doorheeft, wordt ze door Black Widow
gebruikt bij het ontrafelen van een sinister plan van een
Russische crimineel. Black Widow wordt goed neergezet, maar
de manier waarop Yelena nog altijd vecht tegen het idee dat
ze Natasha is, blijft het belangrijkste onderdeel van de plot.
De dialogen zijn soepel, het tempo ligt iets lager dan in
het vorige deel en de manier waarop het verhaal wordt verteld,
doet denken aan een actiefilm. Het geschilderde tekenwerk
is soms wat verwarrend, maar zet heel knap een goede sfeer
neer, zodat een eindscore van krap vier sterren hier niet
meer dan verdiend is. tekst
devin grayson & greg rucka tekeningen scott
hampton
ultimate
spider-man #5 (marvel)
Precies op het moment dat Peter Parker aan zijn oom en tante
wil vertellen dat hij bijzondere krachten heeft gekregen,
wordt oom Ben neergeschoten. Als Spider-Man opent Peter de
jacht op de dader, die de dief blijkt te zijn die hij daarvoor
op straat gewoon had laten gaan. Dit is hét keerpunt
in Peters leven, maar opvallend genoeg wijkt hier het verhaal
verder bijna niet af van de oorspronkelijke geschiedenis van
Spider-Man. Hierdoor is het nummer helaas lichtelijk voorspelbaar
en voegt het weinig nieuws toe. Hoewel de dialogen prima zijn
en de tekeningen overtuigen, ontbreekt deze keer iets, zodat
vier sterren te veel is en ik uitkom op een score van drie
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
user
#1 (dc)
Deze driedelige en nogal prijzige miniserie vertelt over Meg
Chancellor, die op haar werk ontdekt hoe leuk online role
playing kan zijn. De situatie bij haar thuis is allesbehalve
ideaal. Daarom ontvlucht ze steeds vaker de realiteit en ze
verliest zich in haar rol als Sir Guilliame de la Coeur. Op
Meg na blijven alle personages nogal vlak, maar de manier
waarop de chatrooms en het role playing in het verhaal worden
verwerkt, is vernieuwend en uiterst boeiend. Het tekenwerk
is lekker apart en zeker de manier waarop Bolton de wereld
van Guilliame vorm heeft gegeven, is surrealistisch. Vanwege
het eigentijdse uitgangspunt en de uitstekende uitwerking
kom ik uit op nipt vier sterren. tekst
devin grayson tekeningen john bolton & sean
phillips
batgirl
#12 (dc)
Batgirl hoort dat James Gordon is neergeschoten en ontdekt
dat Catwoman de belangrijkste getuige of zelfs verdachte is.
Ze gaat naar haar op zoek, maar vindt uiteindelijk niets.
De crossover 'Officer Down' verstoort de rode draad van de
serie, niet in de laatste plaats vanwege de gastschrijver
en gasttekenaar, en de plot is zo nietszeggend en oppervlakkig,
dat het nummer zonder problemen kan worden overgeslagen. Batgirl
gedraagt zich niet zoals het hoort, de sfeer is zoek en het
tekenwerk is van een teleurstellend laag niveau. Als comic
op zich valt het allemaal nog mee, maar als nummer van Batgirl
slaat het nergens op en verdient het niet meer dan slechts
één ster. tekst
chuck dixon tekeningen dale eaglesham
martian
manhunter #28 (dc)
De Demon is door Morgan Le Fay van zijn menselijke alter ego
Jason Blood gescheiden en de Phantom Stranger stuurt J'onn
op pad om hem een halt toe te roepen. Uiteindelijk wordt de
strijd op twee fronten gestreden en stemt J'onn ermee in dat
alter ego John Jones tijdelijk van hem wordt gescheiden. Le
Fay en de Demon worden verslagen, maar dan blijkt dat J'onn
en John niet samen kunnen smelten. Waar het verhaal simpel
is en weinig overtuigend, is de afsluitende scène bijzonder
boeiend. Als altijd is het tekenwerk van een goed en stabiel
niveau, met deze keer soms een iets te rommelige lay-out.
Dankzij het slimme en onverwachte einde geen twee maar krap
drie sterren. tekst
john ostrander tekeningen tom mandrake
tales of
the witchblade #9 (image)
Eindelijk is de serie toe aan het laatste hoofdstuk in de
vertelling over de Egyptische godin Bastet. Haar onsterfelijke
geliefde prins Sallah bevrijdt haar en na een gevecht tegen
Sara Pezzini en haar Witchblade is zowel Sallah als Bastet
weer gewoon sterfelijk. Wat lange tijd geleden als een aardig
verhaal begon, is verworden tot een grote teleurstelling,
met matige dialogen en een grote anticlimax. Ook het tekenwerk
is afgrijselijk slecht, met zeer warrige composities en vooral
emotieloze personages. En wat Lara Croft op de cover doet,
is een raadsel, aangezien ze in het nummer niet voorkomt.
De cover is eigenlijk nog het beste en nul sterren is dan
ook de enig mogelijke score. tekst
bill o'neil tekeningen david boller & brian
denham
savage dragon
#81 (image)
Dragon komt na zijn gevecht met een zeemonster als gevangene
in een soort Atlantis terecht. Uiteindelijk kan Dragon ontsnappen
en blijkt achteraf dat in deze realiteit Mako met Dart samenwerkt
en Dragon eigenlijk wilde helpen uitbreken. De laatste paar
nummers is nauwelijks meer een lijn in de serie aanwezig en
dat leidt tot veel wisselvalligheid. Deze keer is de plot
origineel en vermakelijk, vooral vanwege het goede tempo en
de slimme rol voor een oude bekende als Mako. Ondanks de ouderwetse
lay-out blijft het tekenwerk wel stabiel en de scènes
onder water zijn wederom opvallend sterk. Al met al is vier
sterren iets te veel van het goede, vandaar dat ik drie sterren
geef. tekst
& tekeningen erik larsen