ultimate
x-men #4 (marvel)
Het team redt de dochter van de president uit handen van de
Brotherhood, waarbij Beast gewond raakt en het voor het eerst
komt tot een erg goed geschreven confrontatie met Magneto.
De missie slaagt, maar Cyclops is aan professor Xaviers droom
gaan twijfelen en maakt de overstap naar Magneto's Brotherhood.
Afgezien van een nogal geforceerde romance tussen Wolverine
en Jean Grey steekt het verhaal goed in elkaar, met pittige
dialogen, een prima tempo en een geweldige sfeer. Deze sfeer
wordt versterkt door het rauwe, zeer strakke tekenwerk, dat
het verhaal uitstekend vertelt, ondanks of juist dankzij de
simpele lay-out. Het nummer verdient ruim vier sterren. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
ultimate
spider-man #8 (marvel)
Als Peter Parker hoort dat de Daily Bugle goed geld biedt
voor exclusieve foto's van Spider-Man, schiet hij wat plaatjes
van zichzelf en babbelt hij zich een weg naar de redactie.
Zijn kennis van het internet zorgt ervoor dat hij na schooltijd
op de redactie mag werken. Daar leest hij veel over Wilson
Fisk en besluit hij om deze crimineel aan te pakken. Peter
wordt wel heel gemakkelijk en snel bij de Bugle aangenomen
en vanwege de opzet is de plot redelijk leeg. Toch leest het
lekker, zijn de dialogen lekker snel en is de interactie tussen
de personages realistisch. Het tekenwerk is zeer stabiel en
het is jammer dat de inkleuring matig is, zodat ik niet op
vier maar op drie sterren uitkom. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the crusades
#2 (dc)
Venus, vriendin van de omstreden diskjockey Anton Marx, gaat
op bezoek bij een psychiater omdat ze denkt dat ze aan waanvisioen
lijdt. Terwijl zij vertelt over de mysterieuze ridder te paard,
draait Marx tijdens zijn radioshow weer door en trapt hij
tegen alle heilige huisjes die hij kan verzinnen. Met de trage
opbouw wordt een aparte sfeer gecreëerd. De plot vordert
bijna niet, maar de personages blijven zeer boeiend, waarbij
het grove taalgebruik zeker een rol speelt. In vergelijking
met het vorige nummer zijn de tekeningen iets minder gedetailleerd;
afbreuk aan het geheel doet dat echter niet en de trucjes
met perspectief blijven leuk en verfrissend. Al met al geef
ik drie sterren. tekst
steven t seagle tekeningen kelley jones
batgirl
#15 (dc)
Een professor zorgt ervoor dat mensen waanideeën krijgen
en aan het moorden slaan. Batgirl grijpt in, maar zonder dat
ze het weet, ziet ook zij dingen die er niet zijn. Natuurlijk
heeft ze het uiteindelijk door en verslaat ze de professor.
Gegeven de voorgaande nummers komt dit losse verhaal uit de
lucht vallen en heeft het nauwelijks toegevoegde waarde. Het
is wel goed en slim geschreven, met een prima tempo, maar
het onderbreekt de rode draad van de serie. Op het tekenwerk
is niets aan te merken: de strakke, stilistische stijl sluit
perfect aan op het script, de personages worden duidelijk
neergezet en de lay-out is overzichtelijk. Toch kom ik niet
verder dan twee sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
100 bullets
#23 (dc)
Atlantic City vormt het decor voor een bijeenkomst van de
Trust. Stukje bij beetje druppelen verschillende personages
uit de vorige verhaallijnen binnen en hoewel nog steeds niet
helemaal duidelijk wordt hoe de vork in de steel zit, geven
de scherpe dialogen op subtiele wijze hints. De wisselwerking
tussen Benito en Megan is heerlijk en het subplot over Hank,
een gokker die vindt dat hij is bestolen, geeft het verhaal
een extra dimensie. Als vanzelfsprekend zijn ook de tekeningen
prachtig, helder en stilistisch, met veel zwarte vlakken en
een sterke inkleuring. Al bijna twee jaar weet de serie met
duistere verhalen te boeien en dit nummer is een goed voorbeeld,
dat zeker vijf sterren krijgt. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
martian
manhunter #31 (dc)
J'onn J'onzz en zijn gesplitste alter ego John Jones vertrekken
naar de Apokolips, op zoek naar het tegengif voor de drug
die de duivelse Kanto op John heeft gebruikt. De ontknoping
van dit verhaal was twee nummers geleden al vrij duidelijk
en helaas wordt ook voor deze voorspelbare climax gekozen,
waarbij John zich opoffert en Kanto met zich meeneemt. Dit
soort gemakkelijke oplossingen komt de laatste tijd veel te
vaak voor en wordt nu storend, hoewel het script wel vrij
goed is en de personages redelijk knap worden uitgediept.
Het tekenwerk maakt het tegenvallende verhaal deels goed,
maar dat redt het nummer niet. Vandaar ruim twee sterren. tekst
john ostrander tekeningen tom mandrake
hitman
#60 (dc)
In het laatste nummer van de serie wordt Maggie Lorenzo door
Tommy en Natt geholpen tegen de troepen van agent Truman.
Alles draait uit op een grote confrontatie, waarbij Maggie
dankzij Kathryn McAllister kan ontkomen. Natt raakt gewond
en Tommy wil hem niet achterlaten. Zoals was verwacht, sterven
Tommy en Natt allebei en krijgt de serie een indrukwekkend
eind. Het ritme is lekker, de dialogen zijn redelijk tot goed
en hoewel de plot zeer leeg is, wordt dat goedgemaakt door
de sfeer. De tekeningen zijn aan de simpele kant, met veel
grote panels en veel close-ups, maar dat past bij het karakter
van het nummer en zorgt ervoor dat een score van drie sterren
verdiend is. tekst
garth ennis tekeningen john mccrea
green lantern
#137 (dc)
Kyle Rayner heeft Jen zojuist ten huwelijk gevraagd, maar
verrassend genoeg vindt ze het nog te vroeg. Als hij het daarna
aan zijn assistent Terry vertelt en deze nogal heftig reageert,
valt bij Kyle het kwartje en begrijpt hij dat Terry homoseksueel
is. Dit is de inleiding op een paar ijzersterk geschreven
scènes met Kyle, Jen en Terry, waarbij de goede dialogen
en de oprechte emoties een voelbare spanning opwekken. Verhalen
zonder gekostumeerde helden is waar Winick goed in is en voor
het eerst sinds hij de serie heeft overgenomen, laat hij zien
waartoe hij in staat is. Tel daar bij op dat het tekenwerk
het verhaal perfect aanvult en het is duidelijk: vijf sterren. tekst
judd winick tekeningen darryl banks
powers
#10 (image)
Deena Pilgrim wordt na een incident met Johnny Royale geschorst
en Christian Walker gaat alleen op pad, op zoek naar aanwijzingen
omtrent de recente moorden. Hij loopt een jongen tegen het
lijf die toevallig heeft gezien hoe één van
de slachtoffers werd vermoord, maar voor hij hem naar het
bureau kan brengen, heeft de dader opnieuw toegeslagen. Inhoudelijk
vordert de plot niet veel en ligt de nadruk meer op het uitdiepen
van de personages door middel van realistische, strakke dialogen.
Die aanpak werkt en zorgt voor een slim ritme, met de laatste
pagina als hoogtepunt. Tekeningen en inkleuring zijn dik in
orde en wellicht nog iets stilistischer, waardoor ik dik vier
sterren geef. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
avon oeming
spawn
#106 (image)
Spawn gaat op zoek naar de persoon die Overt-Kill op hem af
heeft gestuurd. Na een paar aardig geschreven scènes
stuit hij op Jason Wynn, de man die ooit de opdracht gaf tot
het doden van Al Simmons. Met een slimme en zeer wrede truc
drijft Spawn Wynn tot waanzin en daarmee is het verhaal wel
heel simpel afgerond. Op zich is de plot niet verkeerd, maar
de uitwerking laat te wensen over en de dialogen zijn matig.
Intussen is duidelijk dat het tekenwerk vooral leidt onder
de aanwezigheid van veel verschillende inkters. Alleen het
werk van Danny Miki doet recht aan Medina's tekeningen; de
rest maakt er een rommeltje van. Veel verder dan een score
van twee sterren kom ik niet. tekst
steve niles & todd mcfarlane tekeningen angel
medina
mystic
#11 (crossgen)
Terwijl Genevieve Villard wordt beëdigd als de leidster
van de Nouveau Guild, kijkt Darrow toe en filosofeert hij
over zijn eigen verleden als lid van The First. In feite bestaat
het hele nummer hierdoor uit een soort samenvatting van de
serie The First, hetgeen verre van wenselijk is en bovendien
de vaart uit het verhaal haalt. De monoloog is saai, duurt
veel te lang en geeft niet eens echt inzicht in het karakter
van Darrow. In potentie is de plot boeiend, maar dit soort
tussennummers moet niet te vaak opduiken. Gelukkig is het
tekenwerk als vanouds gedetailleerd en ondanks de eentonige
lay-outs blijft het er goed verzorgd uitzien. Toch is één
ster voor dit overbodige nummer voldoende. tekst
ron marz tekeningen brandon peterson