daredevil
#16 (marvel)
Reporter Ben Urich doet onderzoek naar de vermiste crimineel
Leapfrog en komt in aanraking met diens zoontje, die telkens
weer een vreemd verhaal over Daredevil blijft vertellen. In
dit eerste deel van de nieuwe verhaallijn zijn tekst en tekeningen
op een bijzondere manier met elkaar verweven, waarbij de dialogen
kleur en diepte wordt gegeven door het geschilderde tekenwerk.
Hierdoor wordt een broeierige sfeer gecreëerd die net
niet de tekortkomingen van de plot kan verbergen. Het verhaal
is namelijk leeg en inleidend, met een vrij traag tempo. Dankzij
de dialogen en de tekeningen kan het nummer toch boeien, maar
vier sterren is te veel, vandaar dat ik drie sterren geef. tekst
brian michael bendis tekeningen david mack
x-men
#112 (marvel)
Magneto heeft op Genosha de oorlog aan de mensheid verklaard
en Charles Xavier is zijn gevangene. Cyclops en Wolverine
kammen de riolen van Genosha uit, zodat ze vluchtelingen van
het eiland kunnen smokkelen. Hoe interessant de wisselwerking
tussen beide personages ook is, met aardige dialogen en een
goed ritme, de plot vordert niet en de groots aangekondigde
crossover kan vooralsnog de ambities absoluut niet waarmaken.
Spanning is niet aanwezig en ook het tekenwerk ziet er op
sommige pagina's ronduit teleurstellend en afgeraffeld uit,
vooral vanwege het gebrek aan details. Nul sterren is zonder
twijfel te weinig, maar één ster is de hoogst
haalbare score. tekst
scott lobdell tekeningen leinil francis
yu
planetary
#14 (dc)
Middels een flashback wordt getoond hoe Elijah Snow het met
zijn team vijf jaar geleden tegen The Four opnam. Als altijd
is de opbouw indrukwekkend en de uitwerking doorspekt met
mysteries en raadselen. Hoewel bepaalde delen van de flashback
al bekend waren, wordt alles slim in het juiste perspectief
gezet en lijkt de weg vrij voor een nieuw hoofdstuk van de
serie. De dialogen zijn scherp, het tempo is overdonderend
en de actiescènes zijn uitermate origineel. Het tekenwerk
blijft stabiel en kan zelfs met een overheersende inkleuring
imponeren dankzij effectieve composities en een redelijk simpele
lay-out. De serie loopt als een trein en dit nummer krijgt
dik vijf sterren. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
transmetropolitan
#45 (dc)
Een storm teistert de stad en omdat de media en de politie
op listige wijze buitenspel zijn gezet, zijn de burgers niet
voor het noodweer gewaarschuwd en wordt geen eerste hulp verleend.
Spider Jerusalem en zijn assistentes willen verslag doen,
maar Spider raakt gewond, zodat zijn assistente Yelena zijn
column maar onder zijn naam schrijft. Ondanks de magere plot
zijn de implicaties intrigerend en wordt alles op zeer overtuigende
wijze neergezet. Als vanzelfsprekend is het tekenwerk hier
prima in orde en de vele tekstloze pagina's waarop de storm
in al haar hevigheid wordt getoond, zijn met dank aan de inkleuring
fenomenaal. Al met al kom ik uit op vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
gloomcookie
#7 (slave labor)
In een sprookjesachtige vertelling stuit prinses Alexandria
op de Gargoyle Queen, die ervoor zorgt dat de prinses niet
bij haar geliefde Damion kan zijn. Pas op de laatste pagina
wordt de link met de realiteit gelegd en blijkt dat het verhaal
geen sprookje is maar daadwerkelijk over Lex en Damion gaat.
Door deze opzet en de manier van vertellen bevat het nummer
eigenlijk geen echt plot en de paar taalfouten in de dialogen
zijn vrij storend. Tevens is het werk van de nieuwe tekenaar
redelijk, maar ietwat houterig en verre van origineel wat
lay-out en composities betreft. Al deze factoren zorgen ervoor
dat het een soort tussennummer is, waardoor ik ruim één
ster geef. tekst
serena valentino tekeningen john gebbia
the waiting
place #8 (slave labor)
Op een avond bezoekt Lora Halstead de winkel waar Jeffry Dietz
werkt. Ze hebben elkaar vrij lang niet gezien en de spanning
tussen hen ebt pas weg als het uitdraait op een sneeuwballengevecht
met Jill en Scott van de winkel aan de overkant. De interactie
tussen Lora en Jeffry is oprecht en boeiend, maar de plot
schakelt helaas te vroeg over op de speelse toon van het gevecht
in de sneeuw. Het gevolg is dat de verzoening tussen beide
hoofdpersonages iets te simpel is en het verhaal tekort schiet.
Opvallend genoeg zijn ook de tekeningen minder consistent
dan gebruikelijk, met vooral in het begin gebrek aan afwisseling.
Voor twee sterren is het te goed, vandaar drie sterren. tekst
sean kelley mckeever tekeningen mike norton