ultimate
spider-man #9 (marvel)
Nadat Spider-Man via een confrontatie met de Enforcers informatie
over de criminele zakenman Wilson Fisk heeft verkregen, sluipt
hij tijdens een feestje het hoofdkantoor van Fisk binnen.
Er gebeurt wel veel, maar het nummer blijft leeg en is niet
meer dan een inleiding op de eerste ontmoeting met de Kingpin.
Ook het subplot over Peter en Mary Jane kan daar weinig aan
veranderen. De romantische spanning tussen de twee wordt te
snel en te simpel opgevoerd en is eerder vervelend dan interessant.
Natuurlijk zijn de dialogen wel sterk en is het tekenwerk
op de eerste paar pagina's na ouderwets sterk en stabiel.
Drie sterren is aan de hoge kant, dus geef ik dik twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
incredible
hulk #27 (marvel)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn leidt Bruce Banner
een perfect leven. Hij is getrouwd met Betty, heeft nu twee
kinderen, een hond en een goede baan. Hij wordt echter geplaagd
door nachtmerries en zodra een oude bekende contact met hem
opneemt, staat zijn leven plots op zijn kop. Hoewel het concept
ontzettend uitgekauwd is, werkt het tot op zekere hoogte,
onder meer dankzij de goed geschreven dialogen en tekstkaders.
Jammer dat Betty wederom bij de plot wordt betrokken, maar
verder leest het zeer prettig weg. Het sterke tekenwerk draagt
daar zeker aan bij, met als kanttekening dat het minder gedetailleerd
is dan gebruikelijk. Drie sterren is de verdiende score. tekst
paul jenkins tekeningen john romita jr
uncanny
x-men #394 (marvel)
Nieuw team makers, nieuw team X-Men en een andere richting.
De jonge mutant Warp Savant wil de aandacht trekken van Magneto,
maar krijgt te maken met de X-Men. Wolverine en Phoenix ontsnappen
dankzij ingrijpen van Cyclops en Archangel aan de dood, waarna
Warp blijkbaar zelfmoord pleegt. De romantische spanning tussen
Wolverine en Phoenix doet geforceerd aan, maar het enthousiasme
druipt wel van het script. Met goede dialogen en een lekker
tempo wordt een simpel, vermakelijk verhaal neergezet, dat
bovendien redelijk tot goed is getekend, met gevoel voor dynamiek.
Het enige probleem is dat de breuk met vroeger wellicht té
groot is. Al met al krap drie sterren. tekst
joe casey tekeningen ian churchill
the crusades
#3 (dc)
Anton Marx is door de politie opgepakt in verband met de moorden
die door een geheimzinnige ridder te paard zijn gepleegd.
Omdat hij zelf ook niets weet, wordt hij vrijgelaten, maar
dit geeft hem een prima nieuw onderwerp voor zijn talkshow
op de radio. Intussen gaat Antons vriendin Venus op zoek naar
de ridder. Het tempo blijft heel, heel traag en de subplots
worden soms wat te verwarrend door elkaar gegooid. Ondanks
dat blijft het hoofdverhaal origineel, humoristisch en pittig,
met vlotte dialogen en vreemde personages. Het tekenwerk is
dankzij de verschillende inkters wat minder krachtig, maar
het zet het verhaal goed neer. Geen vier, wel ruim drie sterren. tekst
steven t seagle tekeningen kelley jones
batgirl
#16 (dc)
Het kleine jongetje Tim komt Batgirl tegen en waarschuwt haar
dat zijn vader een overval gaat plegen. Batgirl houdt de overvallers
tegen, waarbij ze de verkeerde voor Tims vader aanziet: het
is niet de nerveuze softie die spijt heeft van zijn daden,
maar de keiharde leider van de groep. Dat Batgirl zomaar aanneemt
dat ze met de vader van het jongetje te maken heeft, is niet
echt geloofwaardig. Bovendien is deze plotwending redelijk
voorspelbaar. Gelukkig steekt het script goed in elkaar en
wordt het verhaal op een goede manier en met vaart verteld.
Als altijd is het tekenwerk indrukwekkend, met veel zwarte
vlakken. Drie sterren is te veel, vandaar ruim twee sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
100 bullets
#24 (dc)
Alle dertien families van de Trust komen bijeen in Atlantic
City. Hank, een gokker die aan lagerwal is geraakt, wil wraak
op Benito Medici, terwijl Agent Graves samen met zijn Minuteman
Cole Burns in de stad is en de bijeenkomst wil verstoren.
Personages uit de eerste twee jaar van de serie komen bij
elkaar, veel van de subplots worden langzaam aan elkaar geknoopt
en dit zorgt voor een gecompliceerd maar erg boeiend geheel.
De vertelstijl is prima en bijna als vanzelfsprekend zijn
de tekeningen uitermate sfeervol, strak en overtuigend. Ook
de inkleuring verdient een groot compliment. Dit is een meer
dan geweldig nummer van een geweldige serie: dik vijf sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
martian
manhunter #32 (dc)
John Jones onderzoekt een paar vrij vreemde moorden en ontdekt
al snel dat het hier gaat om een groep reusachtige wormen
afkomstig van Mars. Dankzij een slimme zet kan J'onn de wormen
echter vrij eenvoudig verslaan. Tekenaar Tom Mandrake neemt
afscheid van de serie en doet dat met een nummer dat hij ook
heeft geschreven. Waar zijn tekenwerk ook nu weer heerlijk
donker, consistent en sterk is, blijft het verhaal helaas
achter. Het concept is simpel, de uitwerking is zo mogelijk
nog simpeler. Bovendien zijn de dialogen aan de houterige
kant en zijn de matige gedachtewolken het bewijs dat Mandrake
het beter bij tekenen kan houden. Kortom, ik geef slechts
één ster. tekst
& tekeningen tom mandrake
green lantern
#138 (dc)
Green Lantern moet een plechtigheid op de planeet Tendax bijwonen
en samen met vriendin Jen reist hij naar dit paradijs af.
Vlak voor het tekenen van het vredesverdrag wordt echter een
gewelddadige aanslag gepleegd en is het weer oorlog. Wederom
een verhaal dat zich niet op Aarde afspeelt, maar deze keer
is meer dan genoeg ruimte voor leuke interactie tussen Kyle
en Jen. De personages worden met realistische dialogen knap
uitgediept en de climax van het nummer is zonder meer boeiend.
Het tekenwerk van de gasttekenaar is beter dan zijn recente
werk, maar mist de consistentie en is enigszins simpel. Vooral
het sterke script tilt het nummer naar ruim drie sterren. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
savage dragon
#84 (image)
In het Australië onder het gezag van Brainiape vecht
Dragon in de arena tegen Madman en de Atomics. Pas als Dragon
de Brain-Trust uitschakelt, kan iedereen weer gewoon nadenken
en komt het volk tegen Brainiape in opstand. Precies op dat
moment vallen echter de troepen van Khan het land binnen.
Het verhaal bestaat slechts uit één groot en
simpel gevecht, dat bovendien nooit spannend of zelfs boeiend
wordt. Larsen neemt de laatste tijd veel hooi op zijn vork
en dat is het duidelijkst merkbaar aan de tekeningen. De meeste
panels hebben geen of een eenvoudige achtergrond en de tekenstijl
is niet overtuigend. Voor nul sterren is de climax net te
leuk, daarom één ster. tekst
& tekeningen erik larsen
strangers
in paradise #40 (abstract)
Aan het begin van een nieuwe verhaallijn zitten Katchoo en
David op Hawaï, terwijl Francine thuis plannen maakt
voor haar bruiloft met Brad. De twee verhaalstrengen worden
als een soort spiegelbeeld tegenover elkaar gezet, met identieke
lay-outs, waarna een telefoongesprek beide verbindt. In feite
gebeurt bijna niets, maar het emotionele gesprek tussen Francine
en Katchoo is meesterlijk geschreven en de indringende tekstkaders
scheppen een knappe sfeer. Ook het tekenwerk is van hoog niveau.
Zeker de gelaatsuitdrukkingen zijn zeer sterk en de parallellen
tussen de twee hoofdscènes zijn prima uitgewerkt. Net
geen vijf sterren, maar ik geef wel ruim vier sterren. tekst
& tekeningen terry moore
bone
#42 (cartoon)
Omdat Smiley Bone zijn eten aan de bevriende Rat Creature
Bartleby heeft gegeven, is hij te zwak om door te gaan. Samen
met Fone Bone betreedt Thorn een Ghost Circle, op zoek naar
eten. Dat vinden ze, maar Thorn raakt steeds meer onder invloed
van de duistere Lord of Locusts. Kort daarna moet de groep
Tanen Gard doorkruisen, een begraafplaats voor draken. De
plot vordert langzaam en onverwachte gebeurtenissen zorgen
telkens voor een nieuw zijweggetje in het verhaal. Toch wordt
de spanning deze keer aardig opgevoerd en is de vertelstijl
boeiender dan recentelijk. Het tekenwerk is wat minimalistisch
maar effectief en een score van vier sterren is terecht. tekst
& tekeningen jeff smith
liberty
meadows #20 (insight)
Een signeersessie van Frank Cho zorgt voor een korte reeks
grappige gags, waarna Julius samen met Ralph en Leslie de
jacht weer eens opent op de reusachtige vis Khan. Dit boottochtje
levert veel visueel sterke, absurde humor op. Als altijd stelen
de sprekende dieren voor het grootste deel de show en is Leslie
uitgegroeid tot de meester van het understatement. De tekeningen
zijn strak en heel gestileerd: de manier waarop Cho zichzelf
als chimpansee tekent, is briljant. Daarnaast zijn speciaal
voor dit nummer enkele gags toegevoegd die oorspronkelijk
niet in de krant zijn verschenen omdat ze te grof zouden zijn.
Het is een leuk nummer, dat krap vier sterren krijgt. tekst
& tekeningen frank cho