the punisher
#1 (marvel)
In het eerste nummer van de nieuwe reguliere serie keert Frank
Castle terug naar Brooklyn, waar hij de plaatselijke criminelen
op wel zeer gewelddadige wijze permanent uit de weg ruimt.
Hij wordt echter gevolgd door the Russian, die op bizarre
wijze zijn vorige confrontatie met de Punisher heeft overleefd
en op wraak uit is. Zonder de Comics Code is het verhaal beduidend
grover, waardoor zowel in tekst als in tekeningen opvallend
ver kan worden gegaan. Sprake van een echte rode draad is
er nog niet, maar de subplots bieden perspectief en het tekenwerk
is op de eenvoudige laatste pagina's na erg overtuigend. Voor
vier sterren is het nummer te leeg, vandaar drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
x-treme
x-men #2 (marvel)
De Guardia Civil onderwerpt het team X-Men aan allerlei tests.
Rogue schiet te hulp, maar als de geheimzinnige Vargas opduikt,
maakt zelfs Psylocke geen enkele kans. Wat de plot betreft,
biedt dit nummer weinig nieuws en wordt verdacht weinig aandacht
besteed aan de dagboeken van Destiny, terwijl dat toch de
rode draad van de serie moet zijn. De dialogen en de manier
van vertellen zijn in orde, maar de personages worden nog
niet echt uitgediept. Bovendien komt het tekenwerk zonder
inkter flets over. Bepaalde pagina's zijn indrukwekkend, andere
pagina's zijn mede door de overheersende inkleuring onoverzichtelijk
en ernstig chaotisch. Mede daarom slechts twee sterren. tekst
chris claremont tekeningen salvador larroca
uncanny
x-men #395 (marvel)
Aan het begin van een vierdelig verhaal reist het team naar
London, op zoek naar Chamber. Eenmaal aangekomen, ontdekken
ze echter een ondergrondse schuilplaats vol met Britse mutanten
die totaal geen prijs stellen op de hulp van de X-Men. Hoewel
de manier van vertellen zonder meer aantrekkelijk is, valt
het concept tegen. Meer dan een leuke variatie op de Morlocks
is het namelijk niet. Daarnaast worden de personages oppervlakkig
neergezet, wat deels door de tekeningen komt. De tekenstijl
is overtuigend, dat wel, maar de X-Men komen clichématig
over, met vooral matte gelaatsuitdrukkingen. Drie sterren
is te veel van het goede en daarom geef ik ruim twee sterren. tekst
joe casey tekeningen ian churchill
transmetropolitan
#46 (dc)
Journalist Spider Jerusalem is na een noodweer gewond geraakt
en wordt in het huis van zijn assistente Yelena onderzocht.
Al spoedig blijkt dat hij een aandoening heeft opgelopen die
binnen een jaar ernstige gevolgen voor zijn gezondheid kan
hebben. Voor Spider is dit natuurlijk wel de ultieme deadline
en vol geestdrift gaat hij weer aan het werk. Hier is duidelijk
sprake van een tussennummer, maar dan wel buitengewoon functioneel
en boeiend. Het vermoeden dat Spider aan het eind van de serie
sterft, wordt onderstreept en zijn ziekte geeft het personage
een extra dimensie. Jammer dat de tekeningen iets minder sterk
zijn. Toch kan het overtuigen en kom ik uit op vier sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#139 (dc)
Op de planeet Tendax hebben rebellen het vredesproces verstoord,
waarna Green Lantern en Jade het tegen deze rebellen opnemen.
Ondanks een vlotte overwinning op de leider van de rebellen
realiseert Kyle zich dat ze hier verder niets meer kunnen
doen. De leiders die vrede wilden, zijn immers gedood en de
burgeroorlog is weer in volle gang. Deze afronding komt uit
de lucht vallen, is heel kort door de bocht en bijna een anticlimax,
maar het is wel een logisch en gedurfd slot. Ook de dialogen
en het tempo zijn in orde, waarbij aandacht uitgaat naar de
uitdieping van Kyle's karakter. Het tekenwerk is echter matig:
weinig detail en ouderwetse actiescènes. Al met al
drie sterren. tekst
judd winick tekeningen darryl banks
strangers
in paradise #41 (abstract)
Terwijl Casey Femur op weg is naar Hawaï en daar een
aantrekkelijke man tegen het lijf loopt, heeft Francine Peters
een lang en intensief gesprek met de predikant Gary Biddle.
Samen bespreken ze Francine's twijfels over haar aanstaande
huwelijk en dat zorgt voor een paar pagina's vol sterke dialogen.
Het lage tempo zorgt ervoor dat de personages goed uit de
verf komen en hoewel het grootste deel van het nummer bestaat
uit pratende hoofden, blijft het tekenwerk overtuigen. Soms
wordt wat minder tijd aan de achtergronden besteed, maar de
gelaatsuitdrukkingen en de lichaamstaal zijn indrukwekkend.
Voor vijf sterren gebeurt te weinig, maar vier sterren is
een verdiende score. tekst
& tekeningen terry moore
crux
#3 (crossgen)
Zes bewoners van Atlantis zijn in de verre toekomst ontwaakt
en ontdekken dat de wereld is veroverd door de Negation. Onder
leiding van Capricia neemt het team het tegen deze buitenaardse
wezens op. Dankzij een slimme aanpak worden deze wezenlijk
verschillende hoofdpersonages verfrissend goed tegen elkaar
uitgespeeld. Soms zorgt dit voor iets te lange dialogen, maar
de plot blijft dankzij deze wisselwerking erg boeiend. Als
altijd is het tekenwerk stabiel en betrouwbaar, met mooie
composities en een duidelijke lay-out. Het nadeel aan de vele
scènes onder water is dat de inkleuring soms wat eentonig
wordt. Desondanks blijft het een aardige, nieuwe serie en
dit krijgt drie sterren. tekst
mark waid tekeningen steve epting
hellboy:
conqueror worm #2 (dark horse)
Hellboy is in het Hunte kasteel regelrecht in een val van
Herman von Klempt gelopen. Dankzij ingrijpen van zijn collega
Roger en Lobster Johnson ontdekt hij Von Klempts plannen met
de capsule die ooit door de Nazi's is gelanceerd en nu naar
Aarde terugkeert. Dit tweede deel van de miniserie bevat te
veel uitleg en in feite gebeurt bijna niets. Ondanks dat zijn
de dialogen wel erg goed en zorgen de mysterieuze subplots
voor voldoende spanning. Bijna als vanzelfsprekend is het
strakke, gestileerde tekenwerk van een hoog niveau, waarbij
veel met schaduwen wordt gespeeld en de actie helder in beeld
wordt gebracht. Vooral hierdoor verdient het nummer ruim drie
sterren. tekst
& tekeningen mike mignola