exiles
#2 (marvel)
Blink en de rest van het team ontdekken dat de professor Xavier
van deze realiteit de mensheid liever ziet sterven. Terwijl
de helft van het team het tegen Xavier en zijn X-Men opneemt,
redden Blink, Nocturne en Magnus de man die ze in eerste instantie
hadden moeten redden: Magneto. Hierbij moet één
teamlid zichzelf opofferen. Hoe zinloos en overbodig de serie
ook is, de verhalen worden op een zeer leuke manier uitgewerkt.
De personages zijn interessant, de dialogen lezen lekker weg
en de vlotte tekenstijl met duidelijke composities zorgt ervoor
dat de comic aantrekkelijk is. De visuele humor zorgt voor
leuke momenten en daarom krijgt ook dit nummer drie sterren. tekst
judd winick tekeningen mike mckone
daredevil:
yellow #2 (marvel)
In de miniserie over het verleden van Daredevil denkt Matt
Murdock terug aan zijn eerste avonturen als gekostumeerde
held. Hij zoekt wraak voor de moord op zijn vader en na een
achtervolging door de metrotunnels krijgt hij die tot op zekere
hoogte ook. Inhoudelijk stelt het verhaal weinig voor en blijft
het allemaal bijzonder simpel. Het strakke script zorgt er
echter voor dat het wel blijft boeien, met een hoog tempo
en korte, goede teksten. De introductie van Karen Page is
ietwat verkeerd getimed, maar dat is slechts een detail. Het
tekenwerk is goed, zij het dat de tweede helft weinig gedetailleerd
is. Ook de inkleuring is iets minder, maar toch geef ik heel
krap vier sterren. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
ultimate
spider-man #11 (marvel)
Peter Parker realiseert zich dat het kantoor van Wilson Fisk
door camera's wordt beveiligd. Zijn ontmaskering en de moord
op Mr. Big zijn derhalve ook vastgelegd en gewapend met die
wetenschap breekt hij nogmaals bij Fisk in. En daar loopt
hij dan voor de tweede keer Electro tegen het lijf. Subplots
en hoofdverhaal lopen inmiddels op een slimme manier door
elkaar heen, waarbij vooral de manier waarop Peter wordt neergezet
erg goed is. Zijn karakter wordt knap uitgediept, met goede
dialogen en realistische interactie met anderen. De tekeningen
zijn soms wat minder overtuigend, maar dat is niet storend
genoeg voor een lagere score. Vandaar vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the avengers
#43 (marvel)
Op alle fronten en op meerdere plekken ter wereld moeten de
Avengers hardhandig optreden en de mensheid beschermen voor
aanvallen van allerlei tegenstanders. Deze golf van geweld
is het gevolg van Kangs voorspelling dat alleen hij de wereld
van de ondergang kan redden. De aanpak zorgt voor een fragmentarische
vertelling waarbij vooral te veel in overbodige dialogen moet
worden uitgelegd. Veel actie en geforceerde uitdieping van
de personages leveren uiteindelijk een bijna onleesbaar nummer
op, waarbij alleen het als altijd sterke tekenwerk een voldoende
krijgt. Zodra Alan Davis als tekenaar vertrekt, stop ik waarschijnlijk
met de serie, want dit is twee sterren waard. tekst
kurt busiek tekeningen alan davis
the crusades
#5 (dc)
In het laatste deel van de verhaallijn slaat de geheimzinnige
Middeleeuwse ridder hard toe en zorgt hij voor een bloedbad
onder de plaatselijke maffia. De vriendin van diskjockey Anton
Marx is getuige en Marx zelf ziet de affaire slechts als een
mooie manier om hogere luistercijfers te behalen. Het tempo
gaat voor het eerst omhoog en de dialogen zijn scherp, maar
de personages blijven allemaal veel te oppervlakkig. Zelfs
Marx is te karikaturaal en daarom mist de serie impact. Daar
draagt het op zich goede tekenwerk aan bij, want ook dat blijft
op een karikaturaal niveau steken. Best een leuke serie, maar
het boeit me niet. Daarom is dit mijn laatste nummer, krap
twee sterren. tekst
steven t seagle tekeningen kelley jones
batgirl
#18 (dc)
Precies op het moment dat Batgirl de activiteiten van twee
criminele bendes een halt wil toeroepen, blijkt dat haar collega
Robin hetzelfde idee heeft. De hieruit voortvloeiende samenwerking
zorgt enerzijds voor wat slim uitgewerkte rustige momenten
en anderzijds voor veel actie. De plot is ondergeschikt aan
de ontmoeting tussen Batgirl en Robin en dat zorgt voor een
onbevredigend eind. Verhaaltechnisch klopt bijna alles gelukkig
wel en als gebruikelijk zijn de tekeningen uitermate strak.
Het is overigens in deze tekeningen dat de kracht van de serie
schuilt: zelfs zonder tekst wordt het verhaal bijzonder duidelijk
in beeld gebracht. Vanwege de minpuntjes kom ik uit op drie
sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
the authority
#24 (dc)
Zonder veel uitleg stort de nieuwe Authority zich op allerlei
crises over de gehele wereld. Dan blijkt dat de aanvallen
worden uitgevoerd door soldaten uit Re-Space, de plek waar
het team onlangs een grote groep overbodige vluchtelingen
heeft gedumpt. Nog altijd zijn de vele nieuwe personages saai
en oppervlakkig en kan de onduidelijke plot geen moment boeien.
Daarnaast zijn de tekeningen aan de eenvoudige kant. Technisch
klopt het allemaal wel, maar de personages komen niet tot
leven en veel pagina's missen overtuiging. Als serie heeft
The Authority zijn bestaansrecht zo goed als verloren en dat
is gegeven het briljante eerste jaar erg jammer. Al met al
nog nipt één ster. tekst
tom peyer tekeningen dustin nguyen
100 bullets
#26 (dc)
In Parijs vertelt Branch zijn verhaal over agent Graves, de
Minutemen en de Trust aan een hoertje dat, zo denkt hij, geen
Engels spreekt en hem niet verstaat. Dit geforceerde concept
zorgt in feite voor een samenvatting van de vorige nummers.
Alle hoofdpersonages komen voorbij, telkens getekend door
een andere gasttekenaar, zonder dat nieuwe informatie wordt
gegeven. Branch realiseert zich uiteindelijk wat Graves met
Dizzy Cordova van plan is en dat detail redt het nummer, dat
hierdoor wel een prima instappunt voor nieuwe lezers is. Het
tekenwerk is okay, zeker ook dat van de gasttekenaars, maar
inhoudelijk stelt het teleur, waardoor ik krap aan de drie
sterren kom. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
& various
martian
manhunter #34 (dc)
Met twee nummers voor de boeg denkt J'onn J'onzz terug aan
zijn reis naar de Apokolips. Daar gaat hij op zoek naar zijn
soortgenoten die door Darkseid en zijn soldaten gevangen zijn
genomen. Uiteindelijk vindt en redt hij deze andere Marsbewoners
en komt het tot een korte confrontatie met Darkseid. Uitgangspunt
en uitwerking zijn verschrikkelijk saai, waarbij de vertelstijl
niet kan overtuigen en het verhaal geen impact heeft. De grootste
problemen liggen bij de tekeningen, die bijzonder slecht en
amateuristisch zijn. Barreto's gebruikelijke werk is goed,
maar dit mist diepte, dynamiek en enthousiasme. Goed dat de
serie wordt stopgezet, want ik geef weer nul sterren. tekst
john ostrander tekeningen eduardo barreto
green lantern
#140 (dc)
Kyle Rayner praat met Alan Scott, vroeger de eerste Green
Lantern op Aarde, over de groeiende mogelijkheden van zijn
ring. Nadat ze het verjaardagsfeest van Kyle's collega Terry
hebben bezocht, testen ze de ring tijdens een kort gevecht
tegen elkaar. Het is jammer dat er weinig echte conclusies
worden getrokken, maar de interactie tussen de beide hoofdpersonages
levert sterke momenten op, met slimme dialogen en een goed
ritme. Na enkele wisselvallige nummers is het tekenwerk deze
keer gelukkig weer ruimschoots voldoende. De gelaatsuitdrukkingen
zijn sterk, de composities duidelijk en ook de inkleuring
is in orde. Vier sterren is eigenlijk net te veel, vandaar
ruim drie sterren. tekst
judd winick tekeningen darryl banks
savage dragon
#86 (image)
Geheel volgens verwachting heeft Dragon de aanval van Khan
overleefd: Vanguard heeft hem op het juiste moment naar zijn
schip geteleporteerd. Na een interessant gesprek gaat Dragon
naar Kansas City, waar hij Ann Stevens opzoekt. In deze realiteit
weet ze echter niet dat ze het alter ego van Mighty Man is,
hetgeen enkele slimme dialogen en ontwikkelingen oplevert.
Eindelijk is het verhaal weer coherent en heeft Dragon een
echt doel. Daar komt bij dat Larsen met zijn tekenstijl experimenteert.
De eerste helft is sfeervol en rauw à la Jae Lee, de
tweede helft simplistisch en stilistisch à la John
McCrea en dit levert een leuk resultaat op. Al met al een
score van drie sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
bone
#43 (cartoon)
De drie Bones moeten met Gran'ma Ben en Thorn de heilige begraafplaats
van de draken doorkruisen om het dropje Atheia te bereiken.
Tot ieders verrassing lukt hen dit ook zonder veel problemen,
waarna het nog twee dagen lopen naar het dorp is. Deze verhaallijn
leest beter in een paperback, want in de losse delen gebeurt
bijzonder weinig. Dit nummer is een goed voorbeeld en alleen
de humor en de interessante dialogen zorgen ervoor dat de
aandacht niet verslapt. Verder is het vooral het tekenwerk
dat de sfeer mag bepalen. Op dat punt wordt goed werk afgeleverd,
met een sterke stijl en een groot gevoel voor effectieve composities.
Onder meer hierdoor geef ik drie sterren. tekst
& tekeningen jeff smith
fray
#2 (dark horse)
De jonge Melaka Fray wordt benaderd door een reusachtig monster
genaamd Urkonn, die haar uitlegt dat zij de nieuwe Slayer
is en dat hij haar Watcher zal zijn. Melaka heeft daar geen
zin in, maar als ze tijdens haar volgende klusje een vampier
tegen het lijf loopt, ziet ze in dat Urkonn niet zo gek is
als ze dacht. De rustige opbouw werpt vruchten af en zorgt
voor prima uitgewerkte personages. Het nummer zit vol vaart,
humor en actie, terwijl het verhaal nu pas begint. Een knap
staaltje schrijfwerk. Daar houdt het niet op, want de tekeningen
zijn redelijk tot goed. Soms te weinig aandacht voor detail,
maar het past wel bij het verhaal en ziet er aantrekkelijk
uit. Krap vier sterren. tekst
joss whedon tekeningen karl moline
the waiting
place #9 (slave labor)
De relatie tussen Jeffry Dietz en Lora Halstead loopt op rolletjes.
Het bericht dat Jessica een weekend op bezoek komt, zet alles
echter onder grote druk. Intussen lijkt het erop of voor Scott
Forbes een droom uitkomt als hij door Bobby wordt gevraagd
mee te gaan naar Los Angeles. Geen afgerond verhaal deze keer
en hoewel dat iets meer ruimte voor uitwerking van de personages
geeft, zorgt het wel voor een nummer waarin weinig gebeurt.
Natuurlijk zijn de dialogen wederom prima en wordt heel knap
een middelbare school sfeer neergezet. De tekeningen zijn
vele malen beter dan het vorige nummer, met een stabiele stijl
en herkenbare personen, zodat ik ruim drie sterren geef. tekst
sean kelley mckeever tekeningen mike norton