daredevil
#20 (marvel)
Matt Murdock wordt benaderd door een invloedrijk persoon die
Daredevil voor het gerecht wil slepen. Matt kan zich echter
niets van het besproken voorval herinneren en neemt uit pure
nieuwsgierigheid de zaak aan, onder protest van zijn partner
Foggy Nelson. Afgezien van enkele nogal matige subplots faalt
het hoofdverhaal op alle punten: het aanklagen van een superheld
voor de schade veroorzaakt door zijn tegenstanders is net
zo maf als het aanklagen van een agent voor schade veroorzaakt
door een stel criminelen. Hoewel het tekenwerk van een stabiel
niveau is en ook de dialogen prima zijn, doet het concept
ernstig afbreuk aan het nummer en geef ik heel krap twee sterren. tekst
bob gale tekeningen phil winslade
the avengers
#44 (marvel)
Overal ter wereld nemen de Avengers het op tegen sinistere
opponenten. De chaos is het gevolg van Kangs plannen en dat
zet de Amerikaanse overheid er toe om in het uiterste geval
Sentinels in te schakelen. De subplots komen bij elkaar en
worden eenvoudig afgerond, waarbij uitdieping van de karakters
vrij geforceerd aanvoelt. Het tekenwerk is nog best aardig,
al is het vergeleken met het werk van de voorgaande tekenaars
een stap in de verkeerde richting. Met vrij onoverzichtelijke
lay-outs en composities zonder diepte worden veel pagina's
warrig en te eenvoudig. Dit kan best wel eens mijn laatste
nummer van de serie zijn, want al met al geef ik slechts een
score van één ster. tekst
kurt busiek tekeningen manuel garcia
x-force
#118 (marvel)
Het nieuwe X-Force wordt naar Bastrona gestuurd, waar ze de
jonge mutant Paco Perez moeten redden. Ze dringen het land
binnen, waarbij wederom een teamlid om het leven komt, maar
het echte probleem wordt pas zichtbaar als ze Paco vinden.
Door middel van enkele korte subplots worden de personages
vlot en helder uitgediept en als altijd zorgt de sterke interactie
voor een hoog tempo, met realistische dialogen en hier en
daar harde humor. Helaas is de inkleuring deze keer te eentonig,
want de tekeningen zijn verder uitstekend verzorgd, met de
stilistische stijl inmiddels als handelsmerk van de serie.
Vernieuwend, gedurfd en vooral leuk, vandaar wederom vier
sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
out there
#3 (dc)
Na hun eerste bizarre ontmoeting met de duivelse Draedalus
pakken Zach, Jessica, Mark en Casey hun gewone leventje op.
Aangezien Jessica en Mark op school de buitenbeentjes zijn,
levert dit enkele erg interessante en slim uitgewerkte scènes
op. Uiteindelijk valt een duivel Casey aan, waarna Jessica
haar te hulp schiet. Opzet en plot zijn nog steeds verre van
origineel, maar de karakters kunnen de aandacht vasthouden.
Het viertal wordt fris, herkenbaar en leuk neergezet, daarbij
geholpen door het zeer aantrekkelijke en zeer open tekenwerk.
In de tweede helft is bovendien de inkleuring erg goed en
niet zo overheersend als voorheen, zodat ik hiervoor dik drie
sterren geef. tekst
brian augustyn tekeningen humberto ramos
green arrow
#6 (dc)
Batman en Green Arrow worden aangevallen door Etrigan. Van
diens menselijke alter ego horen ze waarom deze duivel op
Oliver Queen jaagt: Oliver is een lichaam zonder ziel en daardoor
een gewillig doelwit van allerlei gevaarlijke wezens uit de
onderwereld. Het korte subplot over Roy en Dinah is bijzonder
intrigerend en ook de theorie over wat met Oliver is gebeurd,
kan zeker een interessant verhaal opleveren. Helaas negeert
het wel vijftien jaar uitdieping van het personage. De tekeningen
zijn goed: krachtige lijnen, knap gebruik van schaduw en een
heldere lay-out zorgen voor een verbetering. Voor vier sterren
wegen de minpunten net te zwaar, daarom drie sterren. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
birds of
prey #33 (dc)
Dinah Lance is nog altijd in de wolken met haar nieuwe vlam,
zonder dat ze weet dat hij de gevaarlijke Ra's al Ghul is.
Toegegeven, de interactie tussen de twee is boeiend en bevat
subtiele verwijzingen naar gebeurtenissen uit het verre verleden,
maar geloofwaardig is het niet. Pas als Dinah met eigen ogen
ziet wat Al Ghul echt van plan is, wil ze vluchten. Natuurlijk
is het dan al te laat. Het tekenwerk is dankzij de terugkeer
van de vaste tekenaar weer meer dan voldoende, met eenvoudige
lay-outs en een goede inkleuring, maar dat kan het nummer
niet redden. Daarvoor is het te vergezocht, overbodig en onrealistisch.
Vooral dankzij de tekeningen kom ik uit op twee sterren. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
midnight
nation #8 (image)
Met nog vier nummers te gaan, hebben David Grey en Laurel
eindelijk New York bereikt. David verandert langzaamaan steeds
meer in een Walker en de wrijving die hierdoor tussen de twee
personages ontstaat, zorgt voor een verrassend contrast als
blijkt dat David gevoelens voor Laurel koestert. Een surrealistische
ontmoeting tussen David en zijn oudere ik levert de nodige
spanning op en als gebruikelijk zijn de tekeningen ijzersterk
en overtuigend. Dankzij een simpele lay-out en herkenbare
personages wordt het verhaal knap in beeld gebracht en ontstaat
een synergie tussen verhaal en tekeningen. Net geen vijf sterren,
wel zeer ruim en verdiend vier sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank
spawn
#110 (image)
Spawn onderzoekt wat de geheimzinnige organisatie genaamd
het Kingdom van plan is. Via enkele geforceerde dialogen en
een verklarende monoloog krijgt hij de nodige informatie en
gaat hij de confrontatie aan met Simon Pure, terwijl op de
achtergrond de zoon van Twitch Williams wordt opgevoerd als
nieuw lid van het Kingdom. Na een aardig begin zakt de plot
in en vooral de langdradige vertelling over het ontstaan van
het Kingdom is vervelend. Het tempo ligt bovendien te laag
en er gebeurt net te weinig. Ook het tekenwerk is niet echt
consistent, met een vrij zwakke tweede helft, waar de lay-out
weer erg rommelig wordt. Alles bij elkaar is het net goed
voor twee sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina
strangers
in paradise #42 (abstract)
Samen met haar vriend bezoekt Casey Femur onverwacht Katchoo
en David op Hawaï. Als dan ook Tambi langskomt, levert
dat interessante gesprekken op. Het contrast wordt verzorgd
door het subplot over Francine, die eindelijk toegeeft dat
ze te veel voor Katchoo geeft om zomaar in het huwelijksbootje
met haar verloofde te springen. Na enkele trage nummers worden
nu derhalve eindelijk beslissingen genomen en dat pakt goed
uit. Beetje humor, vlotte dialogen en een goed inzicht in
de personages zorgen voor een aantrekkelijk nummer, met als
altijd trefzeker tekenwerk vol mooie locaties, herkenbare
personages en subtiele details. Beste nummer van dit jaar;
vijf sterren. tekst
& tekeningen terry moore