daredevil:
yellow #3 (marvel)
Het nieuwe advocatenkantoor van Matt Murdock en Foggy Nelson
krijgt de Fantastic Four als eerste cliënten. Dat wordt
uitbundig gevierd, waarbij de romantische spanning tussen
Matt en zijn secretaresse Karen Page ietwat geforceerd aanvoelt.
Het verhaal is deze keer behoorlijk oppervlakkig, hoewel het
prima wegleest. De rest van de miniserie ligt nu wel redelijk
voor de hand en dat is jammer. Tekeningen en inkleuring blijven
van hoog niveau, met eenvoudige lay-outs, herkenbare personages
en een prima sfeer. Juist het gezicht van Matt Murdock is
te karikaturaal, maar dat doet aan de kwaliteit van de comic
niets af. Te leeg voor vier, niet voor drie sterren. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
ultimate
spider-man #12 (marvel)
In de afronding van de verhaallijn over de confrontatie met
Wilson Fisk neemt Spider-Man het op tegen de mannen van Fisk,
waaronder Electro. Dankzij de beelden van Fisks beveiligingscamera
kan hij de moord op mister Big bewijzen en Fisk duikt dan
onder. Na een net iets te simpel gevecht is de uiteindelijke
confrontatie tussen Spider-Man en Fisk prima, met leuke dialogen
en een gezonde dosis humor. In alle opzichten blijft de serie
vernieuwend, fris en boeiend, natuurlijk ook dankzij het prima
tekenwerk. Toegegeven, de eerste helft doet gehaast aan, maar
de stijl is consistent en de personages zijn altijd herkenbaar.
Alles bij elkaar is dit nummer goed voor wederom vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
planetary
#15 (dc)
Na vier maanden een nieuw nummer, waarin Elijah Snow en Jakita
Wagner de vrouw van Ambrose Chase opzoeken. Daarna opent het
team de aanval op de Four, zonder dat daadwerkelijk heel veel
nieuwe onthullingen worden gedaan. Waar de laatste helft vanwege
het hoge tempo aan impact mist, pakt het eerste deel goed
uit. Uitdieping van personages wordt slim aangepakt, de dialogen
blijven vlot en realistisch en het mysterieuze sfeertje is
erg boeiend. Het tekenwerk is stabiel, al vallen de kleine
veranderingen in stijl meer op nu de nieuwe nummers zo traag
verschijnen. De inkleuring helpt gelukkig een handje. Als
nummer is dit onvoldoende voor vier sterren, vandaar drie. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
batgirl
#19 (dc)
Op de avond dat moordenaar Billy ter dood wordt gebracht,
grijpt Batgirl in en confronteert ze hem met de moeder van
zijn slachtoffer. Batgirl wil hem een tweede kans geven, net
als zij een tweede kans heeft gekregen, maar de moeder wil
daar niets van weten. De executie vindt daarom als gepland
doorgang. Als altijd is de manier van vertellen minimalistisch,
met weinig dialogen en een opvallende wisselwerking met het
strakke, duidelijke en dynamische tekenwerk. Bij een verhaal
als deze werkt dat niet al te goed, aangezien de moraal van
het verhaal ondergesneeuwd raakt en sommige wendingen onduidelijk
zijn. Visueel knap, inhoudelijk minder; drie sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
100 bullets
#27 (dc)
Terwijl agent Graves in het ziekenhuis van Santa Monica weer
een koffertje uitdeelt, loopt hij daar de honkballegende Joe
DiMaggio tegen het lijf. Samen filosoferen ze over de dood
van DiMaggio's ex Marilyn Monroe en uiteindelijk blijkt dat
Graves hem in de gelegenheid heeft gesteld om president Kennedy
te vermoorden. Met name dankzij de gebalanceerde, kalme opbouw
leest het verhaal ontzettend lekker weg, vol slimme wendingen,
sterke dialogen en een mooi einde. Zoals gebruikelijk vormt
het tekenwerk de sluitpost en wordt erg subtiel met schaduwen
en composities gespeeld. Tot nu toe de beste comic van het
jaar en het verdient dan ook een score van heel dik vijf sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
martian
manhunter #35 (marvel)
De vertelling over het verleden en het verraad van Ma'lefa'ak
wordt afgerond: J'onn J'onzz bindt de strijd aan met zijn
broer, wint na een simpel uitgewerkt gevecht en ontzegt hem
alle rechten als Marsbewoner. Al vanaf het begin heeft dit
verhaal niet kunnen boeien en het laatste hoofdstuk is volkomen
overbodig, vervelend geschreven en zonder spanning. Ook de
tekeningen zijn zeer knullig, waarbij het gebrek aan afwisseling
en diepte voor een eentonig nummer zorgt. Volgende maand verschijnt
het laatste deel van de serie en dat nummer koop ik ook nog
wel, maar wat ooit een sterke comic was, is verworden tot
een triest stapeltje papier. Al met al nog net één
ster. tekst
john ostrander tekeningen eduardo barreto
jla
#56 (dc)
Een stel witte Marsbewoners houdt J'onn J'onzz gevangen, terwijl
ze overal ter wereld voor de nodige afleiding zorgen en de
JLA door middel van allerlei catastrofes bezighouden. Batman
gaat op onderzoek uit en vindt de basis van zijn tegenstanders.
Dat is voor de Marsbewoners het signaal om frontaal in de
aanval te gaan. De plot hangt als los zand aan elkaar, al
is het basisgegeven interessant. Het grootste knelpunt wordt
gevormd door de tekeningen, die het niveau van Hitch niet
halen en met een ouderwetse, houterige stijl niet kunnen overtuigen.
Hitch is definitief vertrokken en voor mij is dat een reden
met de serie te stoppen. Vanwege het tekenwerk slechts twee
sterren. tekst
mark waid tekeningen mike miller
green lantern
#141 (dc)
John Stewart bezoekt Fatality, die hem verantwoordelijk houdt
voor de vernietiging van haar wereld. Daarna maakt de samenwerking
tussen Green Lantern en Jade ruimte voor slimme uitdieping
van de personages, die wordt verstoord als de twee worden
aangevallen door het trio genaamd Inferno. Vooral de wisselwerking
tussen Kyle en Jenn is van hoog niveau. Serieuze onderwerpen,
wat humor en realistische dialogen zorgen voor een hoge herkenbaarheid
en ook de plot belooft veel. De tekeningen van de nieuwe tekenaar
zijn beter dan verwacht en eigenlijk schiet alleen de te donkere
inkleuring tekort. Voor vier sterren niet genoeg, wel voor
drie sterren. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
witchblade
#50 (image)
Sara Pezzini denkt terug aan vroeger en aan haar vader als
ze opeens wordt benaderd door Ian Nottingham, die blijkbaar
een mannelijke equivalent van de Witchblade bezit. Samen nemen
ze het in een riool op tegen een monster en ontdekt Sara meer
over de avond waarop haar vader Vincent werd vermoord. Volgens
de hype zou dit nummer alles over de Witchblade verklaren,
maar dat doet het mooi niet. Dat Nottingham nog leeft, schopt
de continuïteit van de serie onderuit en waarom met geen
woord over Sara's zus wordt gerept, is een raadsel. Verder
is van een verhaal geen sprake en is zijn de tekeningen matig,
zonder enige dynamiek. Eén ster is aan de ruime kant,
maar vooruit. tekst
paul jenkins tekeningen brian ching
savage dragon
#87 (image)
Dragon loopt een groepje vluchtelingen tegen het lijf, die
hem op een idee brengen: hij gaat op bezoek bij de goden in
de bergen en vraagt hen om hulp. Zonder enige duidelijke reden
besluit de dame in het gezelschap dat ze met hem mee op pad
gaat, maar veel zin heeft het niet, want Hercules wijst Dragon
de deur. Het goede vorige nummer was een uitzondering, wat
de plot is deze keer ronduit idioot en het nummer is weinig
meer dan een overbodig, matig geschreven extraatje. Daarentegen
zijn de tekeningen alleszins redelijk; het spelen met verschillende
stijlen is tot zekere hoogte effectief en levert leuke resultaten
op. Vanwege het verhaal kom ik niet hoger dan één
ster. tekst
& tekeningen erik larsen
fray
#3 (dark horse)
Melaka Fray accepteert dat zij de nieuwe Slayer is en dat
ze de groeiende groep vampiers een halt moet toeroepen. Van
haar metgezel Urkonn krijgt ze meer over de historie van de
Slayers te horen en ontdekt ze tot haar grote verrassing dat
Urkonn haar Watcher helemaal niet is. Naast vlotte dialogen
en een origineel verhaal is de humoristische wisselwerking
tussen de personages de drijvende kracht van de serie. Bovendien
zijn de hoofdpersonen binnen korte tijd flink uitgediept,
hetgeen te danken is aan de stabiele tekeningen. Niet alles
is perfect en sommige pagina's missen bij de gelaatsuitdrukkingen
overtuiging, maar het geheel is meer dan voldoende voor dik
vier sterren. tekst
joss whedon tekeningen karl moline