fury
#1 (marvel)
Weer een Marvel comic voor volwassenen, deze keer met Nick
Fury in de hoofdrol. Na een zeer gewelddadige start ontdekt
Fury dat hij binnen de organisatie SHIELD naar een saaie positie
is weggepromoveerd. Hij ontmoet een oude vijand in een bar
en samen halen ze herinneringen op. Inhoudelijk weinig vernieuwend,
een beetje plichtmatig grof geschreven en vooralsnog geen
sprake van een echt verhaal. Daarentegen leest het dankzij
de scherpe dialogen lekker weg en ziet het tekenwerk er redelijk
goed uit. De inkleuring is op bepaalde punten saai en monochroom,
maar dat past bij de sfeer van de comic. Twee sterren is te
weinig, vandaar dat ik uitkom op drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
the punisher
#4 (marvel)
Op Grand Nixon Island rekent de Punisher af met een groot
aantal troepen van Kreigkopf. Natuurlijk overleeft the Russian
het weer en draait alles uit op een grote confrontatie. De
plot is inmiddels zo oppervlakkig, dat de serie bijna een
parodie is. Veel geweld en gepraat, maar geen inhoud. Het
tekenwerk is stabiel als altijd, met vooral heldere lay-outs,
effectieve composities en een erg aantrekkelijke stijl. In
het licht van de recente gebeurtenissen in Amerika is de scène
waarin de Punisher een vliegtuig neerhaalt wel zeer ongelukkig
getimed. Verder een uitermate zinloze comic die nog wel net
leuk is om te lezen, zodat ik heel krap op een score van twee
sterren uitkom. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
ultimate
x-men #9 (marvel)
Een deel van het team is door de soldaten van Weapon X opgepakt
en na het inbrengen van een speciale chip in hun hoofd worden
ze naar Nepal gestuurd, waar ze Nick Fury moeten opsporen.
Op zich is het een aardig gegeven dat Fury in deze continuïteit
zwart is, maar zijn openingsscène is lang en zinloos,
waarna weinig ruimte voor de hoofdpersonen overblijft. Hoewel
tempo en sfeer in orde zijn, gaat de verhaallijn de verkeerde
kant op. Dat wordt extra benadrukt door het werk van de gasttekenaar,
dat soms de juiste toon vindt, maar vaker de plank misslaat
met warrige composities. Al met al een nogal matig nummer
dat mede vanwege het tekenwerk slechts twee sterren krijgt. tekst
mark millar tekeningen tom raney
the authority
#26 (dc)
Niet geheel verrassend blijkt de terugkeer van de Authority
een truc van Dinh, heerser van Re-Space. Het team prikt door
de illusie heen, keert terug naar de gewone realiteit en gaat
verder waar ze waren gebleven. Zelden zo'n dom en onsamenhangend
en idioot verhaal gelezen. De interne logica is helemaal zoek
en het eind is een regelrechte anticlimax. Ook tempo en dialogen
zijn zeer matig, waardoor van diepte geen sprake is. Het tekenwerk
is niet veel beter: houterig, onoverzichtelijk en verre van
stabiel. De 'nieuwe' Authority komt totaal niet over en dat
doet de serie geen goed. Ik kijk nu al uit naar de herstart,
want dit nummer verdient echt niet meer dan nul sterren. tekst
tom peyer tekeningen dustin nguyen
martian
manhunter #36 (dc)
Het laatste nummer van de serie heb ik een weekje te laat
ontvangen. Rouwig ben ik niet, want in het afscheidsnummer
neemt J'onn J'onzz het op tegen de nietszeggende Doctor Trapps.
De plot heeft duidelijk meer ruimte nodig dan één
nummer, zodat het haastig en gekunsteld aanvoelt. Te veel
verklarende dialogen en een geforceerd einde helpen niet.
Het werk van de gasttekenaar is de serie onwaardig en kan
vanwege een gebrek aan echte consistentie en dynamiek niet
overtuigen. Na de eerste twee goede jaren is het heel snel
bergafwaarts gegaan, met als dieptepunt het recente verhaal
over J'onns verleden. Het is daarom goed dat de serie is stopgezet.
Nipt één ster. tekst
john ostrander tekeningen jamal igle
transmetropolitan
#49 (dc)
Het laatste jaar van de serie gaat vooralsnog relatief kalm
van start. Samen met zijn twee assistentes bezoekt Spider
Jerusalem dat deel van de stad waar zich onlangs een grote
ramp heeft voltrokken en maakt hij een begin met het verzamelen
van bewijs tegen de huidige president. Daarbij wordt gebruik
gemaakt van veel harde, absurde humor, een hoog tempo en leuke
interactie tussen de personages. Zo is het opvallend hoe Yelena
wat haar gedrag betreft meer op Spider gaat lijken. De tekeningen
zijn als altijd van een stabiel en hoog niveau, met heldere
lay-outs, herkenbare personages en visuele grapjes. Al met
al een goed nummer, dat vier sterren krijgt. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
sojourn
#3 (crossgen)
Arwyn wordt gevangengenomen door de duivelse Mordath. Ze belandt
met Gareth in de kerkers en weet dankzij hem te ontsnappen.
Gareth wil vluchten, maar zij wil haar gezworen tegenstanders
doden, zodat het duo uiteindelijk met de rug tegen de muur
komt te staan. Hulp komt uit een onverwachte hoek. De ontmoeting
tussen Arwyn en Gareth is clichématig en alles wijst
in de richting van een geforceerde, vervelende romance. Daarbij
komt dat de plot heel dun blijft en mijn aandacht verslapt.
Technisch klopt alles redelijk en de tekeningen zijn weer
prachtig, gelikt en overtuigend, maar als het me niet kan
boeien, houdt het op. Wellicht mijn laatste nummer, nipt twee
sterren. tekst
ron marz tekeningen greg land