alias
#2 (marvel)
Als Jessica Jones tijdens een opdracht per ongeluk de ware
identiteit van Captain America op video vastlegt, realiseert
ze zich dat er waarschijnlijk met haar wordt gespeeld. Haar
opdrachtgever is vertrokken en tot overmaat van ramp wordt
ze zelf nog verdacht van de moord op de vrouw die ze in de
gaten moest houden. In feite gebeurt er weinig. De nadruk
ligt op Jessica's innerlijke strijd en dat komt nu redelijk
tot zeer overtuigend over. Dankzij het trage tempo is er ruimte
voor sterke dialogen en kan worden gespeeld met de lay-out.
Ook de rest van het tekenwerk is in orde; niet mijn favoriete
stijl, maar het past bij het verhaal. Om die reden geef ik
vrij ruim drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
wolverine:
origin #2 (marvel)
Het verhaal over de jeugd van Wolverine neemt een bijzonder
onverwachte wending. Dit deel speelt zich enkele jaren na
het vorige nummer af en laat zien hoe de spanningen op het
Howlett landgoed hoog oplopen. Uiteindelijk komt het tot een
confrontatie tussen Howlett en Logan, waarbij de mutante gaven
van de jonge Wolverine zich manifesteren. Meer actie, hoger
tempo en daardoor boeiender dan voorheen, met alleen de dagboekfragmenten
die niet kunnen overtuigen en de aandacht afleiden. De tekeningen
zijn uitstekend, al lijken de gezichten van de personages
soms wat op elkaar. Extra lof voor de sfeervolle inkleuring,
zodat vier sterren een meer dan terechte score is. tekst
paul jenkins tekeningen andy kubert
ultimate
x-men #10 (marvel)
Nog altijd moet het team noodgedwongen werken voor Weapon
X. In India moeten ze Nick Fury uit een hachelijke situatie
redden, waarna ze terug de cel in mogen. Eigenlijk een vreemde
verhaallijn, zo vroeg in het bestaan van de serie. De personages
worden in andere situaties geworpen en daardoor lijkt de impact
van het verhaal minder. Het leest wel lekker weg, met een
hoog tempo, frisse interactie en leuke, soms iets te onrealistische
dialogen. De tekeningen zijn nu zelfs met de terugkeer van
de vaste tekenaar een klein beetje tegenvallend, minder spetterend
en soms aan de houterige kant. Al met al is het voldoende
voor een score van krap drie sterren. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
ultimate
spider-man #14 (marvel)
Terwijl de groep van Peter Parker de opdracht krijgt om als
superheld voor de klas te komen, maakt Gwen Stacy haar entree
op de school. Intussen wordt Doctor Octopus in het geheim
behandeld na zijn ongeluk bij Osborn Industries. De plot bevat
nogal veel nieuwe dingen, waarbij het einde een verrassende
doch wellicht misleidende climax oplevert. Helaas slaat de
introductie van de veel te assertieve en veel te alto Gwen
de plank mis, maar daar staan de zeer goede dialogen, realistische
interactie en onverwachte wendingen tegenover. Hoewel het
tekenwerk enigszins gehaast aandoet, is dat zo niet hinderlijk
en blijft alles er goed en netjes verzorgd uitzien. Geen vier,
wel drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
x-force
#120 (marvel)
Wolverine steekt X-Force op verzoek van Doop de helpende hand
toe. Coach wil Orphan en U-Go Girl tegen elkaar uitspelen.
Dat lijkt even te lukken, maar beide personages zijn flink
gegroeid in hun rol als held en hebben de sinistere plannen
van hun teamleider op tijd door. Dit is duidelijk het nummer
waarin een deel van het team volwassen wordt: het zijn niet
langer de grote ego's die zich alleen om geld zorgen maken
en dat levert een boeiende comic op. Tekentechnisch blijft
alles van een stabiel, vrij hoog niveau. Toegegeven, het is
een ouderwetse stijl, met simpele composities en weinig dynamiek,
maar op de één of andere manier werkt het wel.
Geen twijfel mogelijk: vier sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
uncanny
x-men #398 (marvel)
In het laatste deel over het dubbele avontuur van de X-Men
in Engeland wordt Chamber gedumpt door de popster Sugar Cane
en rekent de rest van het team af met de moordenaar Mister
Clean. In de kern zijn beide verhalen bijzonder mager. Ze
voegen weinig toe, zijn niet origineel en kunnen bijna niet
overtuigen. Gelukkig redt het krasserige, artistieke tekenwerk
deze keer het nummer. De krachtige tekenstijl is doeltreffend
en toch eenvoudig, waardoor in combinatie met de inkleuring
een erg acceptabel resultaat wordt verkregen. Desondanks blijft
deze serie de minste van alle volledig herziene X-titels.
Zelfs het tekenwerk tilt dit deel niet hoger dan een score
van twee sterren. tekst
joe casey tekeningen sean phillips & ashley
wood
doom patrol
#1 (dc)
Nieuwe serie, waarin Cliff Steele wordt gevraagd of hij leiding
wil geven aan een team losers. Zijn twijfels worden weggenomen
door een som geld en hij vormt het team om tot de nieuwe Doom
Patrol. Voor een eerste nummer is de balans tussen personages,
verplichte achtergrondinformatie en actie goed gevonden. De
komische dialogen en soms heel bizarre situaties geven het
verhaal een slapstickachtig effect, waarbij de wrijving tussen
Cliff en de overige teamleden de bron voor meer hilariteit
zal worden. Het tekenwerk past bij het script, met een speelse
stijl, heldere lay-outs en gevoel voor understatement. Een
leuke nieuwe titel, die voorlopig drie sterren krijgt. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
100 bullets
#29 (dc)
Wylie Times belandt in de problemen als hij zich tijdens een
smerig klusje in Mexico voordoet als iemand anders. Intussen
zijn Shepherd en Dizzy Cordova naar hem op zoek en lopen ze
een vriend van Shepherd tegen het lijf. In een nummer waar
weinig gebeurt, ligt de nadruk sterk op de interactie tussen
de verschillende personages. Als altijd is dat in orde en
lezen de scherpe dialogen makkelijk weg. De plot op zich is
ietwat minder boeiend dan gebruikelijk, maar de sfeer is als
vanouds, mede dankzij de knappe inkleuring en de meesterlijke,
gestileerde tekeningen. Soms minimalistisch, altijd effectief
en altijd ijzersterk. Drie sterren is te weinig, vandaar een
score van krap vier sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
hellblazer
#166 (dc)
Na veel en lang twijfelen eindelijk op mijn lijstje gezet.
John Constantine bevindt zich in het dorpje Highwater, alwaar
hij een bekende opzoekt en in een groot racistisch wespennest
belandt. Het opvallende aan de aanpak is dat de skinheads
niet als karikaturen zijn neergezet. De plot gaat daardoor
meer leven en Constantine's manipulaties krijgen diepte. Er
gebeurt niet al te veel, maar dat gemis wordt goedgemaakt
door een aantal slim geschreven dialogen en de mysterieuze
ondertoon van de serie. Tekenwerk en inkleuring verdienen
eveneens een groot compliment. De heldere kleur draagt bij
aan de impact van de strakke, effectieve en stilistische tekeningen.
Dik drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen marcelo frusin
witchblade
#51 (image)
Sara Pezzini en Ian Nottingham worden door een duivels wezen
aangevallen, die het duo de mogelijkheid biedt een ander,
goed leven te leiden. In deze alternatieve realiteit zijn
ze allebei gelukkig, maar Sara realiseert zich op tijd dat
ze hun tegenstander aan de overwinning helpen als ze de nieuwe
realiteit accepteren. Een op zich boeiend gegeven dat snel
verdrinkt in een stortvloed aan overbodige informatie, vreemde
motivaties en een te geforceerde climax. Meeleven met de personages
is hierdoor onmogelijk, waarbij het zeer matige, afstandelijke
tekenwerk zonder dynamiek en diepte zeker niet meehelpt. De
serie is afgezakt naar een twijfelachtig niveau: nog net één
ster. tekst
paul jenkins tekeningen brian ching