daredevil
#25 (marvel)
Het laatste deel van het verhaal over de aangeklaagde Daredevil
loopt niet geheel verrassend uit op een anticlimax. Uiteindelijk
blijkt dat de plot bestaat uit drie verschillende verhaalstrengen
en dat levert een rommelige afronding op die bovendien ongeloofwaardig
is. Dat de rechtszaak tegen Daredevil geen doorgang vindt,
is een gemiste kans, want dat was het enige interessante aspect
aan de verhaallijn. De manier van schrijven is ondanks de
saaie uitleg best goed en de tekeningen zijn van een redelijk
niveau, met gedetailleerde composities. Helaas zijn de laatste
zes delen van de serie ronduit overbodig geweest, zodat ik
niet verder kom dan een score van twee sterren. tekst
bob gale tekeningen phil winslade
daredevil
#26 (marvel)
Nieuwe makers, nieuwe verhaallijn over de mysterieuze Silke,
die eerst de Kingpin en daarna Daredevil uit de weg wil ruimen.
Structuur en opzet zijn vooralsnog aan de inleidende kant,
waardoor te weinig gebeurt. Toch is zowel de introductie van
Silke als de eerste confrontatie tussen Daredevil en een geheimzinnige
schurk bijzonder boeiend. Tevens zijn tempo en dialogen als
vanzelfsprekend van een hoog niveau, met vooral erg slimme
tekstkaders. De tekeningen zijn heel anders dan wat voor deze
serie gebruikelijk is: het tekort aan dynamiek wordt goedgemaakt
door een sfeervolle, rauwe stijl. Soms wat afstandelijk, vaak
trefzeker en al met al toch zeker drie sterren waard. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
batgirl
#21 (dc)
Batgirl bereidt zich voor op haar confrontatie met Lady Shiva.
Veel tijd krijgt ze niet, want ze moet het samen met Spoiler
opnemen tegen Shadow Thief, die dankzij de Joker uit de gevangenis
is ontsnapt. Hoewel crossovers vaak de vaart uit een reguliere
serie halen, is daarvan hier dankzij een slimme aanpak geen
sprake. Het gevecht met Shadow Thief voelt niet geforceerd
aan en zorgt zelfs voor uitdieping van Batgirls karakter.
Als altijd leest het lekker en misschien iets te snel weg.
Daar staat tegenover dat het tekenwerk zo goed aansluit, dat
het tekort aan tekst geen tekort aan diepte betekent. Heldere
lay-out, heldere lijnen en de vier sterren zijn dan ook op
hun plaats. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
birds of
prey #36 (dc)
De Joker krijgt te horen dat hij niet lang te leven heeft.
Hij zorgt voor een opstand in de gevangenis en drijft honderden
andere criminelen tot waanzin. Black Canary wil een massale
uitbraak voorkomen, maar zelfs met haar Canary Cry kan ze
niet tegen de grote overmacht op. Het vol met vaart geschreven
verhaal stelt weinig meer voor dan een lange achtervolging,
die bovendien op een zeer knullige manier wordt afgerond.
Een confrontatie tussen de Joker en Barbara Gordon was ongetwijfeld
veel intrigerender geweest. De tekeningen van de gasttekenaar
zijn in orde, met als kanttekening dat Dinah anatomisch overdreven
wordt neergezet. Twee sterren is te weinig, vandaar één
ster. tekst
chuck dixon tekeningen james fry
tomb raider
#17 (image)
Lara Croft is samen met een oude bekende en twee makers van
het reality programma The Last op zoek naar een groep vermisten.
Al snel valt op dat Lara zich heel vreemd gedraagt en wellicht
iets anders van plan is dan wat haar reisgenoten voor ogen
hebben. Conceptueel steekt het verhaal goed in elkaar: de
rollen van held en schurk worden omgedraaid en met name het
gastoptreden van Samuel Quill levert een leuk contrast op.
Jammer dat het door de simpele manier van schrijven voorspelbaar
is. Het tekenwerk is goed verzorgd. Traditioneel vrij weinig
details, maar de eenvoudige lijnen maken dat goed en de stijl
is stabiel. Vanwege de minpunten geef ik twee sterren. tekst
dan jurgens tekeningen andy park
fray
#4 (dark horse)
Melaka Fray kruist het pad van de gevaarlijke vampier Icarus.
Middels slimme flashbacks wordt duidelijk dat dit dezelfde
demon is die jaren geleden Melaka's broer Harth heeft gedood
en uitsluitend dankzij ingrijpen van Urkonn overleeft ze het
gevecht. Vastberaden maakt ze zich op voor een nieuwe confrontatie,
maar Icarus heeft andere plannen. Halverwege de miniserie
is het inleidende deel voorbij. Normaal is zo'n lange inleiding
storend, maar dankzij een gedegen opbouw van de personages
is het in dit geval niet storend geweest. Melaka wordt prima
neergezet, de dialogen zijn fris en de plot zit vol verrassingen.
Ook de tekeningen zijn sterk in hun eenvoud. Ruim vier sterren. tekst
joss whedon tekeningen karl moline
kissing
chaos #2 (oni)
Damien en Angela zijn op de vlucht voor de politie en met
Raevyn als ongewenste gast in de gestolen auto zorgt dat voor
flink wat onderlinge spanning. Als ze vervolgens stoppen voor
een auto met pech, blijkt dat lang niet alles is wat het lijkt.
Met slechts zestien pagina's per nummer en een vrij trage
manier van vertellen, vordert het verhaal langzaam. Bovendien
heeft de plot ondanks het ritme en de aardige dialogen weinig
diepte. Tekentechnisch is het deze keer aan de simpele kant,
met veel herhaling en lang niet altijd even heldere composities.
Daarbij doen de matige lettering en de onduidelijke balloons
afbreuk aan het leesgemak, waardoor ik slechts twee sterren
geef. tekst
& tekeningen arthur dela cruz