fury
#3 (marvel)
Nick Fury maakt zich op voor een undercover operatie op het
criminele Napoleon Island, waar generaal Makawao intussen
zijn troepen op de strijd voorbereidt. De plot zit vooralsnog
in de inleidende fase, waarbij het tempo bijzonder laag ligt
en de gebeurtenissen voornamelijk worden gedragen door de
zeer harde humor. Met name tijdens de persconferentie is het
allemaal op het randje. Fury wordt zelfs redelijk overtrokken
en karikaturaal neergezet, hetgeen werkt binnen het concept
van de serie. Het tekenwerk is prima, met als kanttekening
dat de inktlijnen erg dik zijn. Hoe dan ook, het is een stijl
die kracht uitstraalt, zodat ik al met al uitkom op een score
van drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen darick robertson
wolverine:
origin #3 (marvel)
Na de harde confrontatie tussen de oude Howlett en Logan manifesteren
de mutante gaven van de jonge James Howlett zich. Hij wordt
als een beest opgejaagd en samen met Rose slaat hij op de
vlucht. De rest van het nummer verhaalt over hun trektocht
door het land. Het wordt langzaamaan helder dat deze miniserie
in feite niet echt veel schokkends over Wolverine onthult:
het is een vertelling over zijn jeugd, meer niet. In vergelijking
met het vorige deel schiet het deze keer behoorlijk tekort,
omdat de spanning ontbreekt en van een echt conflict geen
sprake meer is. Aan de andere kant zijn de tekeningen meer
dan voortreffelijk. Desondanks is twee sterren het hoogst
haalbare. tekst
paul jenkins tekeningen andy kubert
elektra
#4 (marvel)
Terwijl Elektra tegen de Silver Samurai vecht, wordt door
middel van twee doorlopende stroken televisieschermen het
verhaal over de problemen in Irak verteld. Hoewel de twee
verschillende manieren van berichtgeving een leuk contrast
opleveren, kan het niet verhullen dat de plot flinterdun is
en er eigenlijk nauwelijks iets gebeurt. Zeker, de dialogen
lezen prima weg, maar het voelt aan als een plichtmatige truc
die verder geen impact heeft. Daar komt bij dat het tekenwerk
niet kan overtuigen. Bepaalde panels worden meerdere malen
herhaald en de stijl is vaak aan de houterige kant. Na een
veelbelovend begin zakt de serie in en geef ik niet meer dan
één ster. tekst
brian michael bendis tekeningen chuck austen
amazing
spider-man #36 (marvel)
In een nummer dat zo goed als losstaat van de reguliere continuïteit
wordt getoond hoe Spider-Man en een handjevol andere helden
en schurken omgaan met de terroristische aanslagen in New
York. Verwacht geen echt verhaal met een begin en een eind,
want dat is duidelijk niet de bedoeling geweest. Waar het
om gaat, is het weergeven van oprechte emoties. Het resultaat
is een erg indrukwekkende comic, die veelvuldig de juiste
snaar raakt, mede dankzij het heldere, zeer realistische tekenwerk,
dat alles herkenbaar en krachtig neerzet. Als gewone comic
is het de vier sterren niet waard, maar vanwege de hoge toegevoegde
emotionele waarde is dat wel de verdiende score. tekst
j michael straczynski tekeningen john romita
jr
x-force
#121 (marvel)
Het team is op zoek naar nieuwe leden en wijst tijdens die
speurtocht de mutant Spike af. Omdat hij daar geen genoegen
mee neemt, confronteert hij het team tijdens een persconferentie.
Intussen groeit de spanning tussen de drie populaire leden
en de minder populaire leden van X-Force en kondigt nieuweling
Lacuna aan dat ze lid wil worden. Weinig actie, wel aardig
veel interactie, hetgeen na het hoge aantal overleden hoofdpersonages
van de laatste maanden welkom is. Als altijd zijn de dialogen
scherp en is nog steeds sprake van groei in de karakters.
De tekeningen schitteren door hun eenvoud, met relatief lege
composities. Ouderwets doch effectief. Vier sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
uncanny
x-men #399 (marvel)
Warren Worthington ontdekt dat zijn bedrijf geld steekt in
de X-Ranch. Het team gaat op onderzoek uit en komt erachter
dat X-Ranch een escortpaleis voor mutanten is. Het bedrijf
wordt aangevallen door leden van de Church of Humanity, waarbij
de X-Men samen met de mutante prostituee Stacy kunnen ontsnappen.
Blijkbaar heeft het verhaal slechts één functie:
het introduceren van een personage dat de komende tijd deel
uitmaakt van de cast. De manier van vertellen is in orde,
maar het moet gezegd dat alles er dik bovenop ligt. Het werk
van de gasttekenaar is acceptabel. Niet heel bijzonder, wel
rustig. Alles bij elkaar volstaat een score van twee sterren. tekst
joe casey tekeningen tom raney
wonder woman:
spirit of truth (dc)
De vierde en laatste uit een reeks grote en vrij prijzige
specials gaat over Wonder Woman, die zich op haar eigen manier
inzet voor een betere wereld. Op advies van Clark Kent verkleedt
ze zich als gewone vrouw en bekijkt ze het onrecht in verschillende
landen van de andere kant. Helaas gebruikt ze dan alsnog haar
krachten, hetgeen het principe van het verhaal ondermijnt.
Hierdoor blijft het verhaal nogal oppervlakkig en is het bijna
een parabel. Het staat buiten discussie dat het geschilderde
tekenwerk de special redt. Met een realisme en een goede kleurkeuze
worden prachtige plaatjes gemaakt. Voldoende voor drie sterren
is het echter niet, vandaar twee sterren. tekst
paul dini tekeningen alex ross
transmetropolitan
#51 (dc)
Mitch Royce, redacteur van The Word, gebruikt alle mogelijke
middelen om aan informatie te komen die voor zijn voormalig
werknemer Spider Jerusalem bruikbaar is. Met ingang van het
laatste jaar gaat de serie enkel over Spiders kruistocht tegen
de president. Dit geschiedt op een boeiende en interessant
geschreven manier, met gevoel voor pittige dialogen en humor.
Daarbij pakt de hoofdrol voor Royce goed uit, hetgeen vooral
de verdienste is van de uitdieping die dit personage in de
eerste jaren van de serie heeft ondergaan. Tekentechnisch
is als vanzelfsprekend alles okay, van de sfeerbeelden tot
de soms geniepige gelaatsuitdrukkingen. Vijf sterren is te
veel, daarom vier. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#144 (dc)
Kyle Rayner heeft ontdekt dat de krachten van zijn Green Lantern
ring sinds een tijdje zijn verveelvoudigd. Het kleine restant
van de Parallax kracht dat zich nog in dit universum bevindt,
voedt zijn ring en geeft hem ongekende krachten. Tegelijkertijd
voedt het ook Nero, drager van een gouden Lantern ring. Dat
het direct al komt tussen een confrontatie tussen Nero en
Green Lantern is wellicht verkeerd getimed, maar binnen de
vertelling is het de logische keuze. Ook de tekeningen zijn
goed, met heldere composities en slechts hier en daar een
tekort aan diepte. Het verhaal over Kyle is dermate intrigerend,
dat de serie de verrassing van het jaar wordt. Vier sterren. tekst
judd winick tekeningen dale eaglesham
tomb raider
#18 (image)
Halverwege de vierdelige vertelling over een paar verdwenen
deelnemers aan een reality soap wordt een volledig overbodig
en losstaand verhaal zomaar in de serie verwerkt. Lara Croft
is samen met een journalist op zoek naar een oud beeld dat
de eigenaar onsterfelijkheid kan bieden. Natuurlijk verraadt
de man haar dan en kan ze hem net op het nippertje opsluiten.
De simpele plot, kinderachtige dialogen en slechte timing
worden enkel overtroffen door het slechte tekenwerk van de
gasttekenaar. Waarom laat Top Cow beginnende tekenaars aan
hun grotere titels werken? Dit is werkelijk te amateuristisch
voor woorden en ik laat de serie voor wat het is. Nul sterren,
dus. tekst
dan jurgens tekeningen geraldo sandoval