ultimate
x-men #13 (marvel)
Gasttekenaar en gastschrijver leveren een tussenverhaal over
Gambit, die een meisje mee op sleeptouw neemt. De vertelling
stelt heel weinig voor, met een eenvoudig plot, een te laag
tempo en hier en daar slechte dialogen, compleet met een dom,
overdreven accent voor het hoofdpersonage. Op zich zou dat
allemaal niet erg zijn, ware het niet dat dit het ritme van
de serie verstoort, temeer daar het tekenwerk te anders is.
De stijl zelf is aardig, doch verre van dynamisch en zeker
niet rijk aan details. Eigenlijk is de cover het beste aan
dit nummer. Hopelijk verspeelt dit tweedelige verhaal het
krediet bij de lezers niet, want één ster is
deze keer zonder twijfel het maximaal haalbare. tekst
chuck austen tekeningen essad ribic
daredevil
#28 (marvel)
Dit 'stille' nummer laat zien hoe criminelen de jacht op Matt
Murdock hebben geopend. En als vanzelfsprekend schakelt Matt
als Daredevil een handjevol tegenstanders uit, hetgeen op
een pittige manier vol tempo wordt verteld, maar Bullseye
grijpt hij uiteindelijk niet in de kraag. Zonder tekst komt
de nadruk op de actie. Dankzij een zorgvuldig gekozen ritme
en mede dankzij het ijzersterke tekenwerk pakt dat prima uit.
Hoewel het inhoudelijk tegenvalt, is het tekort aan diepgang
niet echt storend. Zoals gezegd, zijn de tekeningen goed,
met filmische shots, een rauwe stijl en een overzichtelijke,
ouderwetse lay-out. Vier sterren is te veel, vandaar een score
van drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
incredible
hulk #35 (marvel)
Bruce Banner trekt door het land. Hij wordt door een groep
geheimzinnige mannen achterna gezeten en op zijn reis ontmoet
hij een autistisch meisje. Wat dat betreft, past het 'stille'
nummer wel bij het verhaal, dat zowel los leesbaar is als
deel uitmaakt van de vorige maand begonnen richting. De stilte
schept een dromerige sfeer, die wordt versterkt door de scène
waarin Banner op indrukwekkende wijze in de Hulk verandert.
Als altijd geldt dat het sterke, stevige tekenwerk een groot
deel van de lof verdient: ondanks de simpele composities wordt
het verhaal namelijk effectief en met emotie verteld. Ook
inkter en inkleuring verdienen een compliment. Kortom, vier
sterren. tekst
bruce jones tekeningen john romita jr
new x-men
#120 (marvel)
Terwijl Wolverine de vrouwelijke Angel meeneemt naar Xaviers
school, neemt de rest van het team het op tegen de manipulatieve
John Sublime en zijn troepen. Dat gevecht, dat misschien te
abrupt eindigt, zit vol met boeiende subplots en intelligente
uitdieping van de personages. Emma Frost wordt knap neergezet,
met Jean Grey is duidelijk meer aan de hand en de laatste
pagina met Hank McCoy belooft veel. Waar het werk van de gasttekenaar
normaal niet speciaal is, overtuigt het deze keer wel degelijk
van alle kanten. Goede mimiek, heldere lay-outs en een stijl
die aansluit op het verhaal. Je zou haast vergeten dat de
vaste tekenaar al maanden weg is. Ruim vier sterren. tekst
grant morrison tekeningen igor kordey
green arrow
#10 (dc)
Stanley Dover wil door middel van een mythisch monster het
lichaam van Oliver Queen overnemen. De cavalerie komt op tijd,
waarna de ontmoeting tussen Queen en zijn zoon Connor Hawke
voor het hoogtepunt van de serie zorgt. Spijtig dat de rest
van het nummer uit niet meer bestaat dan een dom gevecht met
demonen, inclusief een kleine anticlimax. De oplossing die
aan het eind voor de nu teruggekeerde Queen wordt gevonden,
is gelukkig wel bevredigend, maar het maakt tegelijk het verhaal
tot nu toe vrij overbodig. Op het tekenwerk valt intussen
niet zo veel aan te merken. Dankzij de frisse inkleuring komt
de strakke stijl goed over en daardoor geef ik drie sterren. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
birds of
prey #38 (dc)
Na een tip van Barbara Gordon neemt Dinah Lance een kijkje
bij General Robotics. Aldaar ontdekt ze dat men werkt aan
een geheim project. Een spion heeft dat ook door en raakt
besmet met nano-technologie. Al is het gevecht dat daarop
volgt aan de simpele kant, het levert het een goed einde op,
vol met potentieel voor latere verhalen. Gezien de vele gebeurtenissen
van de afgelopen nummers is dit tussenverhaal ongelukkig getimed.
Het wordt daarom tijd dat de rode draad weer wordt opgepakt.
Met het tekenwerk is weinig mis, of het moet zijn dat de anatomisch
overdreven stijl niet past bij deze serie. Verder ziet het
er redelijk tot goed uit, zodat ik op twee sterren uitkom. tekst
chuck dixon tekeningen james fry
crux
#9 (crossgen)
In Australië horen Capricia en haar reisgenoten het verhaal
aan van de mensen aldaar. Het team gaat op onderzoek uit en
ziet dat de tijd zich daar anders gedraagt. Op dat moment
duiken de troepen van de Negation weer op. Wat op een herhaling
van zetten lijkt, is in feite een slimme voortzetting van
een boeiend avontuur waarbij de personages voorop staan. Deze
keer worden de Negation gevaarlijker en met meer inhoud neergezet,
dus ook dat is een pluspunt. Daarnaast zijn de dialogen en
de tekeningen van hoog niveau. Tekenaar en inkleuring zijn
langzaamaan op elkaar ingespeeld, zodat de krachtige composities
steeds effectiever worden. Al met al vier sterren. tekst
mark waid tekeningen steve epting
scion
#19 (crossgen)
Prins Ethan zweert trouw aan de ondergrondse beweging van
Ashleigh. Hij laat zijn broer en zus echter niet geheel zonder
schuldgevoel achter. Na een kort intermezzo tussen Mai Shen
en Bernd Rechts, dat eigenlijk ietwat flauw is, krijgen Ethan
en zijn collega's te maken met Nadia Thindi, een personage
dat ongetwijfeld niet zomaar opduikt. Ondanks deze twee punten
van kritiek leest alles dankzij een slimme vertelstijl prettig
weg. Het tempo is anders dan voorheen, de tekeningen komen
vanwege een frissere inkleuring beter tot hun recht en er
is sprake van een omslagpunt in de serie. Dat is de reden
waarom ondanks de mindere onderdelen een score van vier sterren
op zijn plek is. tekst
ron marz tekeningen jim cheung
kissing
chaos #5 (oni)
Terwijl Angela blijft dagdromen over haar relatie met Damien,
heeft hij een goed gesprek met Raevyn. Tussen de regels door
worden hints gegeven dat Angela niet het onschuldige meisje
is waar iedereen haar voor aanziet en de climax geeft de aanzet
voor een intrigerend slot aan deze serie. Het tempo ligt laag
en de vlotte dialogen geven de personages diepte, waarmee
dit waarschijnlijk het boeiendste nummer tot nu toe is. Als
altijd is het tekenwerk namelijk stabiel, met oog voor een
bijna tastbare sfeer waarbij grijstinten het geheel een apart
gevoel geven. Alles bij elkaar blijft het een leuk experiment,
waarbij dit nummer een eindscore van drie sterren dik verdient. tekst
& tekeningen arthur dela cruz
queen &
country #5 (oni)
Agente Tara Chace heeft naar aanleiding van haar vorige missie
een gesprek met een psychologe en wordt daarna tegen haar
wil niet meegestuurd op een missie in Afghanistan. De plot
is mager en de vertelstijl kan vooralsnog niet boeien. De
komst van een andere dan aangekondigde tekenaar helpt niet,
omdat het tekenwerk net te cartoonesk is. Sommige personages
zijn zelfs nauwelijks herkenbaar. Dit verhaal over het regime
van de Taliban is vóór de aanslagen in Amerika
geschreven. Uitgave was logischerwijs omstreden en eigenlijk
is de comic door de vele recente ontwikkelingen volkomen overbodig
geworden. Eén ster is het niet, wel krap aan twee sterren. tekst
greg rucka tekeningen brian hurtt