cage
#1 (marvel)
Luke Cage wordt benaderd om onderzoek te doen naar een schietpartij
waarbij een onschuldig meisje is omgekomen. Hij ontdekt dat
er meer aan de hand is en dat de politie ook een rol speelt.
Deze vijfdelige miniserie begint fris en past in de lijn Marvel
comics voor volwassenen. Dat Cage hierdoor anders dan gebruikelijk
wordt neergezet, moet voor lief worden genomen. Voorlopig
is de plot aan de dunne kant en wordt soms te obligaat grof
gevloekt, al maken de vlotte dialogen en tekstkaders de minpuntjes
goed. Het tekenwerk is bizar, als altijd bij deze tekenaar.
Foute perspectieven, verrassende panels en een rare stijl
die toch goed aansluit op het verhaal. Drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen richard corben
the ultimates
#2 (marvel)
Na het matige eerste nummer speelt dit deel zich in het heden
af. Dat werpt vruchten af, want via enkele schijven wordt
op een boeiende manier getoond hoe onder andere Nick Fury
een team superhelden bij elkaar brengt. Zonder twijfel een
slimme aanpak, met bekende personages die door de Ultimate
bril worden bekeken. Met name de rol van Bruce Banner is een
interessante, die voor de nodige complicaties zal zorgen.
Op de soms te langdradige dialogen na, blijft alles leesbaar,
daarbij geholpen door het tekenwerk. Zelfs in een nummer zonder
veel actie wordt met de vloeiende stijl alles haarscherp,
realistisch en zeer knap neergezet. Alles bij elkaar is vier
sterren terecht. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
ultimate
x-men #15 (marvel)
Eindelijk de terugkeer van de vaste makers en dat leidt tot
een losstaand deel dat als uitgangspunt heeft een door professor
Xavier geschreven artikel over mens en mutant. Deze verteltechniek
kan tot droeve resultaten leiden, maar hier werkt het dankzij
een juiste balans tussen het artikel en de overige gebeurtenissen.
Wat ook helpt, is dat de teksten niet te hoogdravend zijn.
Hier en daar enkele leuke details (waaronder Beast die zonder
dat hij het weet met Blob aan het chatten is) en eigenlijk
is alleen het subplot waarin meer over Magneto wordt onthuld
aan de voorspelbare kant. De tekeningen zijn uitstekend, vol
details en sterke lijnen, vandaar dat ik vier sterren geef. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
daredevil
#30 (marvel)
Via flashbacks wordt getoond wat er voorafgaand aan de aanslag
op Wilson Fisk allemaal is gebeurd, terwijl in het heden Daredevil
op onderzoek uitgaat. Het knappe aan de flashbacks is, dat
het brein achter de aanslag menselijk wordt neergezet. Silke
is zeker geen maniakale manipulator en hij staat zijn zakenpartners
niet naar het leven. Dit menselijke tintje geeft het personage
veel diepte, hetgeen een welkome afleiding is. De dialogen
zijn weer van hoog niveau, al kan het tempo langzaamaan iets
omhoog. Tekentechnisch is weinig kritiek mogelijk. De erg
sfeervolle, grauwe stijl is uitstekend geschikt voor dit verhaal,
bijgestaan door de aantrekkelijke inkleuring. Nipt aan vier
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
new x-men
#123 (marvel)
Jean Grey houdt een persconferentie naar aanleiding van de
recente gebeurtenissen. Door middel van korte subplots wordt
een beeld gegeven van de andere X-Men en de nieuwe studenten
op de school, hetgeen uitmondt in een aardige climax. Toespraken
zijn lastig; die van Jean valt mee, omdat haar monoloog ergens
over gaat en overgaat in een dialoog. Het is overigens wel
jammer dat de centrale plot enkele nummers zo goed als stilstaat.
Wat het tekenwerk betreft, wordt het tijd dat deze gasttekenaar
plaatsmaakt voor de twee vaste tekenaars, want het werk is
op sommige pagina's onder de maat, met een sterk begin en
een slap einde. Desondanks drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen ethan van sciver
catwoman
#4 (dc)
Dat de man die de moord op enkele prostituees op zijn naam
heeft in feite slachtoffer van zijn eigen vreemde krachten
is, komt niet als een verrassing. De ontknoping van de eerste
verhaallijn valt daarom sterk tegen en het doet geen recht
aan de complexe opbouw. Ook de manier van schrijven stelt
teleur: overbodige tekstkaders, onnodig gastoptreden van Batman
en een zeer geforceerde promotie tot vast personage van Selina's
vriendin Holly. Gelukkig zijn de fris cartooneske tekeningen
stabiel, met een prima stijl en mooi ouderwetse lay-outs.
Dat de richting van de serie weinig boeit en de tekenaar vertrekt,
betekent dat dit mijn laatste nummer is. Twee sterren. tekst
ed brubaker tekeningen darwyn cooke
green arrow
#12 (dc)
In een tot op zekere hoogte losstaand nummer gaat de aandacht
uit naar Oliver Queen en Dinah Lance, zijn vroegere vriendin.
Wederom is het verhaal doorspekt met zelfspot en superheldenclichés
en na een kort gevecht met de Riddler belanden Oliver en Dinah
samen in bed. Vooral dat laatste is vreselijk voorspelbaar
en gemakkelijk. Tevens doet het afbreuk aan de diepgang die
Dinah als personage in haar eigen serie heeft gekregen. Toegegeven,
de comic leest als een zonnetje. Het strakke tekenwerk draagt
een steentje bij en alleen de inkleuring is soms saai. Daar
staat tegenover dat deze Green Arrow te anders wordt neergezet.
Om die reden geef ik twee sterren. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
100 bullets
#33 (dc)
Privé-detective Milo Garret onderzoekt de moord op
Karl Reynolds. Hij komt terecht in een gevaarlijk wespennest
en komt in contact met Megan Dietrich, die meer van de zaak
weet. Nu de link met de rode draad van deze serie is gelegd,
wordt dit verhaal interessanter. Tussen de regels door zitten
weer veel hints verstopt en de complicatie in de persoon van
Echo Memoria maakt alles fascinerender. De vele tekstkaders
geven het geheel die typische sfeer van oude verhalen over
privé-detectives, de dialogen zijn van gebruikelijk
niveau en de tekeningen zijn consistent, donker en stilistisch.
Te vaag en mysterieus voor vijf sterren, meer dan genoeg voor
vier sterren. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
hellblazer
#171 (dc)
De FBI onderzoekt de dood van John Constantine. Agent Frank
Turro ondervraagt een meisje uit een seksclub en zij vertelt
tot in detail wat zij en Constantine die avond hebben gedaan.
Dit sterk geschreven begin wordt niet overtroffen door het
tweede deel, waarin een rol is weggelegd voor mister Manor,
die in een flits Constantine in zijn badkamer ziet. Het onderzoek
van Turro is meeslepend, vooral dankzij de interactie met
zijn collega's. Helaas is het subplot aan de vage kant. Dat
gebeurt in deze serie vaker, maar deze keer maakt het de boel
ondoorzichtig. Als gebruikelijk zijn de tekeningen overtuigend
en is de inkleuring heel strak. Al met al geef ik drie sterren. tekst
brian azzarello tekeningen marcelo frusin
the flash
#183 (dc)
Keystone City wordt geteisterd door een nieuwe Trickster.
Hij steelt belangrijke documenten in de hoop een wit voetje
te behalen bij Blacksmith, die een verzameling criminelen
leidt. Intussen staan voor Wally West enkele schokkende persoonlijke
onthullingen op het programma. Het is opvallend dat hoofdverhaal
en subplots weer vrijwel gelijke aandacht krijgen. Dit zorgt
voor een gebalanceerd verhaal, waarbij ook de schurken aardig
worden uitgediept. Vanwege de kwaliteit van de teksten is
de hoeveelheid dialoog bovendien niet storend. De tekeningen
zijn heel apart: minimalistisch en gedetailleerd tegelijk
en in zekere zin bijna schetserig. Net geen vier, wel gewoon
drie sterren. tekst
geoff johns tekeningen scott kolins
midnight
nation #10 (image)
Eenmaal in New York ondergaat David een laatste ritueel. Hij
verandert in een Walker en uiteindelijk moet ook zijn reisgenote
Laurel sterven. Zijn liefde voor haar brengt hem op andere
gedachten en het draait uit op een confrontatie met hun duistere
tegenstander. Hoe dichterbij het eind van de miniserie is,
hoe dunner de plot wordt. Het tempo is omlaag gegaan, er wordt
veel in monologen gepraat en de diepgang is lang niet zo overtuigend
als voorheen. Aan de andere kant blijft het tekenwerk dik
in orde en krijgt het dankzij de bloedrode inkleuring zelfs
een apart sfeertje. De gelaatsuitdrukkingen blijven ook nu
het sterkste punt. Ik twijfel en ga uiteindelijk voor krap
drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen gary frank