alias #7
(marvel)
Privé-detective Jessica Jones wordt benaderd door Jane
Jones. Haar man Rick Jones is vermist en Jessica moet op onderzoek
uit. Na een korte zoektocht vindt ze Rick, die haar blijkbaar
kent en niets met haar te maken wil hebben. De trage opbouw
doet het verhaal goed: er is ruimte voor humor, subtiliteiten
en uitdieping van de personages door middel van realistische
dialogen. De twee tekstpagina's zijn daarentegen overbodig
en zelfs vervelend. Ook in dit deel blijft het tekenwerk van
een stabiel niveau, met gedurfde lay-outs vol witte vlakken,
herhaling en een krasserige stijl. Het past allemaal bij het
concept van de serie en mede daarom kom ik wederom uit op
vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
gaydos
ultimate
spider-man #20 (marvel)
Alle subplots komen eindelijk bij elkaar als Spider-Man het
eerst voor het oog van de camera's moet opnemen tegen Doctor
Octopus en daarna oog in oog staat met Kraven. Gezien het
gemak waarmee Ock de vorige keer Spider-Man versloeg, is het
gevecht nu een beetje simpel en soms flauw. Tevens wordt veel
nadruk gelegd op de rol van de media, hetgeen vooral in het
begin echt stuitend slecht geschreven monologen oplevert.
Helaas is het tekenwerk weinig beter. Het lijkt hier en daar
zonder twijfel op een haastklus, want de gezichten hebben
minder expressie, de details zijn minder overtuigend en het
mist de dynamiek van voorheen. Matig nummer, krap twee sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
doom patrol
#6 (dc)
Cliff Steele is blijkbaar al vier jaar dood. Terwijl het team
onderzoek doet naar hoe en waarom hun mysterieuze leider opeens
is verdwenen, krijgt voormalig Doom Patrol eigenaar Jost te
maken met alle auteursrechtelijke gevolgen. Tussen de bedrijven
door is ruimte voor uitdieping van de hoofdpersonages, wat
leidt tot erg goede interactie, frisse dialogen en een enkele
confrontatie. Een nummer als dit was nodig voor het menselijker
en herkenbaarder maken van het team. Op het tekenwerk is nauwelijks
kritiek mogelijk. De stilistische, strakke stijl blijft beter
worden, met niet alleen heldere composities maar ook treffende
gelaatsuitdrukkingen. Kortom, een score van vier sterren is
terecht. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
batgirl
#26 (dc)
Na het gevecht met Lady Shiva wordt Batgirl uitgedaagd door
een gestoorde krijger. Batgirl slaapt na de confrontatie echter
twintig uur per dag en het komt erop neer dat de Spoiler moet
ingrijpen. In eerste instantie maakt ze geen kans. Pas na
enkele 'visioenen' van Batgirl krijgt ze haar tegenstander
onder de knie. Gastschrijver en gasttekenaar leveren een wanprestatie
af. Ten eerste gaat het verhaal niet eens over Batgirl en
ten tweede is de plot oppervlakkig. Bovendien is Steph niet
interessant genoeg als hoofdpersoon. Het tekenwerk blijft
dicht bij de stijl van de vaste tekenaar en daarmee is alles
gezegd: het is te simpel. Meer dan één ster
geef ik daarom niet. tekst
scott peterson tekeningen vincent giarrano
powers #18
(image)
Detectives Christian Walker en Deena Pilgrim achtervolgen
Boogiegirl. Ze krijgen hulp van Zora, een andere superheld,
hoewel het de achtervolging niet gemakkelijker maakt. Alles
komt bijeen in een explosieve, spetterende finale. Letterlijk.
Het tempo ligt niet vaak zo enorm hoog als in dit nummer,
met slechts heel weinig dialoog en verder uitsluitend snelle
actie. Al zou zoiets niet altijd werken, het pakt goed uit
vanwege de dramatische impact die de climax heeft. De tekeningen
staan als een huis. Het blijft opvallend dat de inktlijnen
iets minder dik zijn geworden en dat de inkleuring weer iets
minder uitbundig is, maar het eindresultaat mag er zijn. Dik
verdiend vier sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael
avon oeming
savage dragon
#94 (image)
De voorbereidingen zijn ten einde: tijd voor de confrontatie
tussen Dragon en Khan. Dat gevecht valt tegen en wordt niet
geholpen door een zondvloed aan monologen vol expositie. Op
de aardige finale na, is het nogal voorspelbaar en saai. Daarentegen
zijn de subplots boeiend. De rode draad blijft een goed tempo
houden en alles werkt toe naar de ontknoping, waarschijnlijk
in het honderdste nummer. Ook de tekeningen zijn acceptabel
tot goed. Het begint zelfs uitstekend en de composities worden
pas halverwege steeds minder gedetailleerd. Als comic op zich
is het welbeschouwd net niet voldoende, vandaar dat ik uitkom
op een score van twee sterren. tekst
& tekeningen erik larsen
stray bullets
#24 (el capitán)
Deze keer is het de beurt aan een verhaal over Beth, die jeugdvriend
Ian om hulp vraagt. Ze zit in een restaurant en hoewel nooit
duidelijk wordt in wat voor een problemen ze zit, is zeker
dat de gespierde Monster een antwoord wil. Het verhaal ademt
niet de gebruikelijke sfeer uit; dat is opvallend. Toch wordt
de plot meer dan voldoende gedragen door de heerlijke dialogen,
de gekke ontwikkelingen en de vreemde spanning. Spijtig dat
dit hele nummer vanwege de sterke verwevenheid met oude nummers
onbegrijpelijk is voor nieuwe lezers, want het aantrekkelijke
tekenwerk is van het gebruikelijke niveau. Iets te weinig
inhoud voor vier sterren, vandaar drie sterren. tekst
& tekeningen david lapham