ultimate
x-men #16 (marvel)
De X-Men zijn op doorreis en doen Engeland aan, waar Professor
Xavier een toespraak houdt. Hun plannen worden echter in de
war geschopt als Moira MacTaggert belt met wat nieuws over
haar zoon. De opbouw van dit nieuwe verhaal moge traditioneel
zijn, het is zeer effectief en zorgt voor een gezonde dosis
spanning. Daarnaast zit de interactie tussen de hoofdpersonages
fris in elkaar en zijn de dialogen minder geforceerd dan voorheen
soms het geval was. Het tekenwerk is zeker in het begin van
hoog niveau, al mist de tweede helft toch aan dynamiek, hetgeen
dankzij de minder overheersende inkleuring opvalt. Vanwege
het inleidende karakter geen vier, wel drie sterren. tekst
mark millar tekeningen adam kubert
daredevil
#31 (marvel)
Door middel van strak gemonteerde scènes wordt getoond
hoe de ambitieuze Silke zijn wereld ziet instorten. Hij heeft
Wilson Fisk uit de weg geruimd, maar heeft met diens vrouw
Vanessa geen rekening gehouden. Opvallend genoeg is voor Daredevil
niet meer dan een kleine bijrol weggelegd. Desondanks blijft
het verhaal boeien, met een stevig tempo, een goed gevoel
voor treffende dialogen en knappe uitdieping van alle personages.
Het tekenwerk is als altijd grauw, duister en aan de krasserige
kant. Hoewel het niet bij de serie past, past het wel bij
dit verhaal: de strakke lay-outs en vele schaduwen geven de
misdaadvertelling meer impact. Vier sterren is daarom terecht. tekst
brian michael bendis tekeningen alex maleev
new x-men
#124 (marvel)
Majesteit Lilandra van de Shi'ar stuurt onder invloed van
Cassandra Nova haar Imperial Guard naar Aarde, waar het aankomt
op een gevecht met de X-Men. Dit gevecht is op slimme wijze
in brokjes verdeeld, zodat het nergens echt chaotisch wordt
en er ruimte blijft voor goede oneliners. Het eind komt wel
opvallend snel als de Imperials hun fouten inzien. Een dergelijke
aanpak is kernmerkend voor schrijver Morrison, die altijd
vaart in de plot wil houden. Spijtig dat het tekenwerk deze
keer domweg niet goed is. Zo nu en dan ziet het er dankzij
de inkleuring in orde uit, maar met name de gezichten zijn
lelijk en achtergronden worden veelal zelfs weggelaten. Al
met al drie sterren. tekst
grant morrison tekeningen igor kordey
birds of
prey #41 (dc)
Barbara Gordon ontdekt meer informatie over de vermoorde Vesper
Fairchild, waarna Dinah Lance in de kluis van een bank op
zoek mag naar aanwijzingen. Waar de opzet niet origineel is,
valt de uitwerking wel in de smaak, wederom omdat de wisselwerking
tussen Barbara en Dinah vlot verloopt en natuurlijk aanvoelt.
Het subplot over Ted Kord en een vijandige overname van zijn
bedrijf hangt er voorlopig een beetje bij. Toch is ook dat
interessant en het valt sowieso op dat de voor deze serie
kenmerkende elementen ondanks de crossover bewaard blijven.
De tekeningen zijn uitstekend: heerlijk ouderwetse lay-outs,
herkenbare personages en een mooi open stijl. Nipt vier sterren. tekst
chuck dixon tekeningen rick leonardi
spawn #115
(image)
In het tweede en laatste deel over Ben Nakadai wordt verhaald
over allerlei mythen en rusteloze geesten in Japan. Spawn,
die deze geesten rust geeft, wordt geconfronteerd met één
van Bens voorvaderen. Plot en uitwerking slaan nergens op.
De manier van vertellen is enorm saai, de tekstkaders zijn
hopeloos pretentieus en de spanning is ver te zoeken. Pas
aan het eind wordt een link met de rest van de serie gelegd,
maar dat is te laat. Het tekenwerk is redelijk goed, met veel
details, niet al te veel rommelige lay-outs en enkele sfeervolle
pagina's. Ook de inkleuring faalt, aangezien alles er wel
bijzonder blauw en groen uitziet. Meer dan één
ster verdient dit deel niet. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina
strangers
in paradise #47 (abstract)
Katchoo en Francine hebben wat afgesproken en zien elkaar
na lange tijd weer. Hun reünie is aftastend, terwijl
op de achtergrond een subplot over FBI-agente Sara Bryan wordt
gelanceerd. Dit subplot brengt de spanning terug die de serie
jaren geleden had, dus dat is welkom. De interactie tussen
Katchoo en Francine is meesterlijk uitgewerkt, met allerlei
subtiele, menselijke details. In feite geeft dit nummer te
weinig, al is dat eerder een teken van goede opbouw dan van
zwak schrijverswerk. Als altijd is het tekenwerk goed verzorgd,
met soms wat visuele humor, veel stilistische composities
en vooral knappe gelaatsuitdrukkingen. Kortom, een score van
nipt vier sterren. tekst
& tekeningen terry moore
scion #22
(crossgen)
Op het grondgebied van de Ravens wordt een veldslag gehouden,
waarbij veel soldaten van de Herons de dood vinden. Helaas
heeft de confrontatie tussen Bron en Kai weinig om het lijf,
omdat de uitkomst geen verrassing is. Gelukkig zit het tempo
er dankzij deze strijd goed in en dat is meer dan kan worden
gezegd van de plot over Ethan en zijn reisgenoten. Die scènes
bevatten uitsluitend expositie en herhaling, zodat dit onderdeel
nauwelijks voortgang boekt. De tekeningen van de gasttekenaar
zien er acceptabel uit, met soms vrij simpele composities
en gedurende de laatste pagina's minder sprekende gezichten,
maar het kan ermee door. Alles overziend, is twee sterren
genoeg. tekst
ron marz tekeningen karl moline
kissing
chaos #8 (oni)
Laatste nummer van de miniserie over Angela, Damien en Raevyn,
waarin duidelijk wordt dat de opbouw misleidend is geweest.
Dat de hoofdrolspelers op de vlucht waren voor de plaatselijke
autoriteiten was bekend; niet om wíe het ging. Daarnaast
wordt het subplot over Angela's verleden op verrassende manier
afgerond, compleet met happy end. De tekeningen lijken duidelijker
dan voorheen, de grijstinten worden effectiever gebruikt en
de gezichten zijn strak en herkenbaar. Achteraf was de manier
van uitgeven niet voordelig. Zestien pagina's bieden te weinig
verhaal, zeker als spaarzaam met dialogen wordt omgesprongen.
Een score van drie sterren is een mooi eindoordeel. tekst
& tekeningen arthur dela cruz