deadline
#1 (marvel)
Miniserie over journaliste Katherine Farrell, die als groentje
verslag moet doen over alles wat met superhelden te maken
heeft. Min of meer bij toeval stuit ze op een reeks moorden,
waar de vermiste rechter Michael Hart mogelijk bij is betrokken.
Afgezien van het niet bijster originele verhaal zit de comic
vol herkenbare elementen. De personages worden fris neergezet,
de interactie voelt natuurlijk aan en de subtiele humor zorgt
op het juiste moment voor afleiding. Het tekenwerk sluit daarop
aan, met een versimpelde doch vrij strakke, gedetailleerde
stijl die vooral in de rustige scènes uitstekend werkt.
Verrassend begin van wat een aardige serie kan worden. Dik
drie sterren. tekst
bill rosemann tekeningen guy davis
alias #8
(marvel)
Nu Jessica Jones contact heeft gelegd met Rick Jones, blijkt
dat deze laatste zo paranoïde is, dat hij denkt dat iedereen
het op hem heeft gemunt. Dat is het startschot voor een uitgebreide
dialoog tussen de twee, die weliswaar aantrekkelijk is geschreven,
maar de aandacht afleidt van het uitgangspunt van de verhaallijn.
Hoe zit het bijvoorbeeld met Ricks vrouw Jane en sinds wanneer
is hij getrouwd? Tempo, vertelritme en subtiele humor zorgen
er desondanks voor dat het prima wegleest en het rauwe tekenwerk
vervult weer een belangrijke rol in het overbrengen van de
realistische, stedelijke sfeer. Al met al mist dit nummer
echte inhoud, vandaar drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen michael gaydos
ultimate
spider-man #21 (marvel)
Na het uitschakelen van Doctor Octopus mag Spider-Man het
opnemen tegen de mediageile Kraven, die hem graag in een rechtstreeks
duel wil verslaan. Gegeven de lange aanloop naar dit gevecht
valt de uitwerking stevig tegen: het is niet meer dan een
(grappige) anticlimax. Gelukkig zijn de gevolgen van Peters
daden wel degelijk boeiend, want tante May heeft het inmiddels
gehad met zijn smoesjes. Die scène is zonder twijfel
meteen het hoogtepunt van het nummer, dat verder nogal plichtmatig
overkomt en niet van begin tot eind kan boeien. De tekeningen
zijn van een acceptabel niveau, al lijkt het soms op haastwerk,
met minder aandacht voor de details. Alles bij elkaar drie
sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
x-force
#126 (marvel)
Het team begint samen met nieuwe rekruut Dead Girl aan een
schijngevecht op een ruimtestation. Ze weten zeker dat één
van hen zal sterven en die wetenschap werkt verlammend. In
veel opzichten is dit een tussennummer, dat bovendien niet
kan overtuigen omdat een avontuur in de ruimte niet bij het
concept van de serie past. Dialogen en intelligente interactie
zijn weer goed tot zeer goed, maar dat is niet genoeg om te
verbergen dat dit verhaal hier niet echt thuishoort. Hoewel
de tekeningen als altijd meer dan in orde zijn, geldt hier
eveneens dat de duistere actie in de ruimte niet bevorderlijk
werkt. Het blijft achter bij de verwachtingen en ik geef twee
sterren. tekst
peter milligan tekeningen michael allred
doom patrol
#7 (dc)
Jost en Doom Patrol gaan onafhankelijk van elkaar op zoek
naar de vermiste Robotman. Het team vindt zijn harnas en huurt
een expert in die het kan activeren. Jammer dat de manier
van vertellen warrig is, met onduidelijke subplots, want het
gegeven van het verhaal is erg boeiend. Het geeft de personages
ruimte voor diepgang en interactie, zonder dat de gebruikelijke
mengeling van botte humor en onderlinge rivaliteit daaronder
leidt. Strikt genomen een leeg verhaal, dat een onvoldoende
zou krijgen als het heldere, stilistische tekenwerk niet zo
ijzersterk en aantrekkelijk was. Mooie lay-outs, dynamische
composities en een zeer gelikt eindresultaat, kortom, drie
sterren. tekst
john arcudi tekeningen tan eng huat
queen &
country #7 (oni)
Hoe boeiend het spionage-element van deze reeks ook is, het
faalt deze keer doordat hoofdpersonage Tara Chace in een beetje
vreemde, ondersteunende rol wordt gedrukt. In Afghanistan
moeten enkele medewerkers van haar team een belangrijke missie
volbrengen, terwijl vanuit het hoofdkwartier razendsnel relevante
informatie moet worden doorgespeeld. Het is een aanpak die
zeker realistisch is, maar in dit geval geen effect sorteert
omdat er geen spanning en geen diepgang is. Bovendien is het
eind te abrupt. De tekeningen zijn inmiddels stabiel geworden,
al is de houterige stijl verre van bevredigend en worden technisch
geen risico's genomen. Eén ster is meer dan voldoende. tekst
greg rucka tekeningen brian hurtt
halo and
sprocket #1 (slave labor)
Katie woont samen met een robot genaamd Sprocket en een engel
genaamd Halo. In drie verhaaltjes wordt het contrast tussen
de zienswijzen van de robot en de engel als uitgangspunt gebruikt
voor enkele hilarische dialogen en situaties, waarbij het
duo zich verbaast over menselijke eigenaardigheden. Een grappig
concept, dat zeker in dit eerste nummer leuk uitpakt, met
name dankzij de vlotte dialogen. Ook het tekenwerk is prima:
de heldere stijl past perfect bij de lichte humor en is heel
toegankelijk voor jong en oud. Indien toekomstige nummers
zo sterk anekdotisch blijven, kan het gaan vervelen; voorlopig
verdient dit nummer echter zonder meer drie sterren. tekst
& tekeningen kerry callen