captain
america #2 (marvel)
In Centerville heeft een groep terroristen toegeslagen. Captain
America moet ingrijpen en komt oog in oog met het meesterbrein
achter de aanval. Bij de manier van vertellen staat de sfeer
duidelijk voorop, terwijl de plot aan de magere kant blijft.
Ook met de dialogen wordt na de eerste pagina's uiterst spaarzaam
omgesprongen. Hoewel dit het lezen een plezierige ervaring
maakt, blijven impact en spanning achter. De 'moderne' Captain
America is namelijk afstandelijk. Het tekenwerk is voortreffelijk,
van de stijlvolle composities tot de slimme manier waarop
een scène wordt opgebouwd. Mede dankzij deze heldere,
mooie stijl kom ik alsnog uit op een score van drie sterren. tekst
john ney rieber tekeningen john cassaday
amazing
spider-man #40 (marvel)
Terwijl tante May naar de Daily Bugle gaat en daar Jonah Jameson
confronteert met haar visie op de berichtgeving in de krant,
ontdekt Peter Parker via één van zijn leerlingen
dat de achterbuurten worden geteisterd door een aantal vreemde
verdwijningen. Zijn speurtocht leidt hem naar een gevaarlijke,
onbekende tegenstander. Eigenlijk is dit een tussennummer,
met een redelijk hoofdverhaal en een aardig doch geforceerd
subplot over Mary Jane. Tekst en tempo zijn als vanouds in
orde en de nieuwe aanpak van het personage Spider-Man is verfrissend.
De tekeningen zijn minder spectaculair dan anders, al overtuigt
de krachtige stijl. Vandaar drie sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen john romita
jr
batgirl
#28 (dc)
Spoiler vraagt aan Batgirl of zij haar wil trainen. Wat begint
als een zijweg, mondt snel uit in een vermakelijke dialoog
tussen de twee personages. Steph heeft in de serie weinig
te zoeken, maar ditmaal klikt het gewoonweg. Verder biedt
het verhaal niets: de subplots zijn bijzonder vaag en het
eind komt te snel. Gelukkig zijn geijkte stijlelementen als
het hoge tempo en de tekstloze scènes van het gebruikelijke
niveau. Ook de tekeningen verdienen een dikke voldoende. De
dynamische lay-outs pakken goed uit en het is leuk om te zien
dat de toch al zo strakke stijl nog altijd evolueert. Vooral
in het begin brengt dit de personages echt tot leven. Al met
al is het drie sterren waard. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
transmetropolitan
#56 (dc)
De laatste verhalen vormen tezamen in feite een groter geheel,
hetgeen de serie bijna ontoegankelijk maakt voor nieuwkomers.
Voor de vaste lezers biedt het een gedreven verhaal waarin
Spider Jerusalem de president hoe dan ook ten val wil brengen.
Via een illegale feedsite brengt Spider het laatste nieuws
naar buiten, waarna het verzet tegen de gevestigde orde groeit.
Zeker, het is een oud concept, dat gelukkig in een hoog tempo
en op een slimme manier wordt uitgewerkt. Wel jammer dat de
humor minder prominent aanwezig is. Na een wankel begin is
het tekenwerk in de tweede helft messcherp, met veel strakke,
lege composities. Zonder meer de vier sterren waard. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
green lantern
#150 (dc)
Na een lesje geschiedenis en een speech van Hal Jordan gaat
Kyle Rayner op bezoek bij zijn pa, die hij sinds zijn jeugd
niet meer heeft gezien. Hij ontdekt de waarheid over vroeger,
waarna hij een besluit neemt over wat hij moet doen met zijn
onlangs verworven krachten. Hoe aardig die oplossing ook is,
onverwacht is het niet. Aan de andere kant is Kyle door zijn
recente avontuur de titel Green Lantern waardig. Veel tekstkaders,
verder genoeg realistische interactie tussen de hoofdpersonages.
Het werk de gasttekenaar is matig, de rest is acceptabel.
Het is een simpele stijl die op het verhaal aansluit en zeker
in de scènes zonder superhelden effect sorteert. Geen
drie, wel twee sterren. tekst
judd winick tekeningen pat quinn & dale eaglesham
spawn #116
(image)
Cogliostro roept Spawn ter verantwoording. Ruim een jaar geleden
versloeg Spawn zijn meester, maar hij is blind voor de gevolgen.
Intussen is een oude bekende het spoor in zijn leven kwijt
en draait alles uit op de terugkeer van de Redeemer. Spijtig
dat het subplot over Eddie het verhaal weer richting het superheldengenre
duwt, want het gesprek tussen Cog en Spawn is ouderwets goed.
Wat dat betreft, worden deze nummers van belang voor de toekomst.
De tekeningen zijn in ieder geval aantrekkelijk. Met een kalme,
overzichtelijke lay-out, een minder overheersende inkleuring
en veel gedetailleerde platen is er genoeg te zien. Kortom,
het is voldoende voor krap drie sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen angel
medina
bone #47
(cartoon)
De serieuze ondertoon is terug: Lucius leidt zijn dorpsgenoten
door de gevaarlijke Ghost Circles en elders maken Briar en
de Rat Creatures zich op voor een grootschalige aanval op
de vallei. Het zijn slechts twee scènes in één
nummer, hetgeen ondanks de geboden inzichten en boeiende dialogen
jammer is, daar de plot zich op deze manier veel te traag
ontvouwt. Ook spijtig dat de drie Bones buiten beeld blijven.
Gegeven het landschap is voor het tekenwerk weinig ruimte
voor spektakel. Hoewel de visuele vertelstijl als altijd sterk
is, lijkt het door gebrek aan achtergronden op de automatische
piloot. Alles bij elkaar is drie sterren te veel, vandaar
slechts twee sterren. tekst
& tekeningen jeff smith
queen &
country #8 (oni)
De Britse geheime dienst doet een half jaar na de aanslagen
van 11 september onderzoek naar het netwerk van terrorist
Bin Laden. Zodra een mogelijke terrorist zich in Egypte meldt,
moet agente Tara Chace op pad. Voorlopig is de plot niet meer
dan een ideetje dat middels bureaucratische intriges wordt
opgeklopt. Alle technische kreten helpen daar zeker niet bij,
net zomin als de onzinnige flirt tussen Tara en haar collega
Edward. De sfeer is na een wat minder verhaal echter weer
prima en het werk van de nieuwe tekenaar is een welkome verrassing.
Veel schaduwen, gestileerde composities en een strakke, bijna
Europese stijl. Alles bij elkaar dik drie sterren. tekst
greg rucka tekeningen leandro fernandez